Chapter 11

1K 30 1
                                    

Chapter 11

WARNING : Sensitive Scenes Ahead. The following scenes contains scenes you might find gross. You've been warned.

Hindi ko alam kung naging maganda ba ang performance namin ni Doydoy basta ang nasisiguro ko ay ginawa ko ang best ko. Matapos kong kumanta ay agad akong umuwi sa bahay, hindi parin kasi ako kinikibo ni Papa kaya naman napag-isip-isip kong magandang opurtunidad din naman ang makapag-aral sa Manila, hindi ko man makakasama si Papa doon ay matutupad ko naman ang pangarap niya.

"May laban ako bukas, darating din sila Braxten at iyong pinsan niyang si Fheris." Masayang sambit ni Papa.

Inaamin kong na-excite ako, hindi lang dahil sa laban nila Papa kundi dahil narin sa pagbabalik nila Braxten. This time I wanted to say sorry to him, kahit na di ko alam kung anong kasalanan ko!

Natahimik kaming lahat, seryoso padin si Braxten sa pagmamaneho habang si Fheris ay nakangising nagtitipa sa kaniyang cellphone. Ako naman ay nakatingin sa labas ng bintana, paano ba naman kasi! Iyong mga sinabi ni Braxten kanina! Tsk.

Pailalim kong muling tiningnan si Braxten, napako ang tingin ko sa kaniyang kanang braso hanggang sa kaniyang palapulsuhan, puno ng tattoo. Ibig sabihin siya talaga iyong tinutukoy ni Sassy.

"Stay." Mariing utos ni Braxten ng akmang lalabas na ako sa kotse niya.

Nagkatinginan kami ni Fheris, binigyan niya ako ng makahulugang ngisi saka sinara ang pintong kaniyang nilabasan. Humugot ako ng malalim na hininga saka hinarap si Braxten. Di ko alam anong nagbago pero alam kong mayron, hindi naman kasi ganito magreak ang puso ko dahil sa presensya niya noon eh.

"Ano iyon?" Sabi ko pa habang pilit na tinatago ang kabang nararamdaman ko.

Nakatingin lang siya sa harapan, at laking pasasalamat ko rito dahil baka sumabog na ako kapag humarap siya.

"So you'll apply scholarship in Ateneo for college?"

"Mhh." Sabi ko sabay tango. Napag-usapan na kasi namin ni Papa ang lahat.

A moment of silence, and it really is awkward!

I heard him plucked his lips which made me look at him, our eyes met so I immediately look away. There is something in his stare that makes me uncomfortable, it's so intimidating, and I can't take it, I can't look at him longer like the last time we saw each other. There's something that changed, I don't know if is it just me or I'm just hallucinating.

"You've been good when I'm gone, hmm?"

I suddenly felt nervous. "O-oo naman." I sounded so guilty!

From the corner of my eyes I saw him nod. "I just hope I didn't know anything. " he talks like I'm  guilty in some big case and I should be sentenced death!

"Ano bang pinagsasabi mo?" I faced him as I asked, trying to sound irritated.

He gawl at me. "Akala mo I know nothing about what you've done when I'm gone? You were with that nerdy boy! You two even kissed!"

I was quite taken a back by his sudden anger. Why is mad? "A-ano?"

He closed his eyes like his trying to calm himself down as he clenched both of his fist and jaw. I don't why I'm nervous, maybe because this is the first time I saw him this mad. But a part of me wants to touch him and tell him to calm down a bit..

Lumunok ako saka hinawakan ang kaniyang kamaong nakakuyom na nasa manobela, he instantly look at me with a facial expression that tells me he's not expecting me to do such bold move.

Dumped by Mr. Playboy (ASHLEY 6) ☑Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon