Chapter 34

1K 23 2
                                    

Chapter 34

Gaya ko ay alam kong marami ring tao ang takot makaramdam ng sobrang saya, dahil baka sobrang lungkot at sakit din ang magiging kapalit neto pagkatapos. Some theories say that it's not real, it's just our mindest, sometimes it's just us who's making our own pain, our own suffering. Pero para sa akin, hindi maganda ang sobrang kasiyahan, dahil lahat ng sobra ay bawal.

Too much happiness, too much love, too much pain, too much patience, too much knowledge, too much confidence, too much beauty, too much riches... are all not good, it can even cause your own death.

Bakit ba may taong nahi-highblood? Dahil sa sobrang galit, sobrang kain, sobrang pag-iisip, o baka din pati dahil sa sobrang saya? Bakit may taong nababash? Too much confidence. Bakit may taong ninanakawan, naho-hold-up, kinikidnap for ransom? Too much riches. Bakit may taong nagpapakamatay? Too much pain. Bakit may taong nababaliw? Too much knowledge o dahil sa sobrang pag-iisip (over thinking). Bakit may taong gaya kong nagpapakatanga? Too much love.

Nandito kami ngayon sa Barcelona, Braxten told me that his cousins are here too and they wanted to have lunch with us, pumayag naman ako, it's been a very long years since I last saw them.

"This way Sir, ma'am. " magalang na sabi ng isang waitress sa amin ni Braxten.

Tumango lang si Braxten habang nginitian ko naman siya. I don't like how she look at Braxten, because I can see that she's attracted to him but I don't want to be called bitch. Tiningnan ko si Braxten na diretso lang ang tingin sa aming dinadaanan, Haist, too much beauty.

Nahagip ng mga mata ko ang mga pamilyar na mukha sa di kalayuan, all of them are wearing their uniforms at work. Ng makita kami ni Muse ay agad niya kaming kinawayan habang may maliit na ngiti sa labi. Braxten's grip on my waist tightens as we walk near his cousins.

"We're glad that you two came." Sabi pa ni Muse at tinapunan ng makahulugang tingin si Braxten.

Braxten helped me with my chair, umupo din siya sa upuang katabi ng sa akin.

A man wearing red tux cleared his throat, kung di ako nagkakamali siya si Nicolette, ang kuya ni Braxten. His hair is a little messy, siguro dahil sa byahe, his face haven't changed that much, still young and handsome.

"Braxten, tebe nuzhno skazat' yey pravdu kak mozhno ran'she. " Pakikiusap niya sa kaniyang kapatid gamit ang ibang lenggwahe.

It's not spanish it's russian I think, at di ko ito maintindihan lalo nat isa sa lugar na di ko pa napuntahan ay ang Russia.

"da, ya ne znayu neobkhodimosti govorit' mne, ya prosto nakhozhu podkhodyashchiy moment." Seryosong saad ni Braxten habang nakatiim ang kaniyang bagang.

The atmosphere suddenly became heavy, di ko sila maintindihan pero natitiyak kong ako lang ang hindi. Ai and the others seems to understand what they are talking about clearly, dahil natahimik sila at halos di na makangiti at makatingin sa akin.

It was Fheris who broke the long silence. "I heard that your working under Jeremiah, Lalaine?"

I smiled and nodded. "Oo, mag-e-eight years na."

He smiled too and nodded, tiningnan niya saglit si Muse pero agad ding ibinalik sa akin ang paningin.

"How is he as a boss?" Kaswal niyang tanong.

Somehow the tension is lifted. Parang mas gumaan na ang lahat. And I think it's all because of me and Fheris talking, so I need to keep answering his questions.

"To be honest? He is annoying. Halos walang araw na nasa airport ako na di niya ako ginugulo, one time he even asked me to make him a coffee kahit na di ko naman trabaho iyon." I honestly said.

Dumped by Mr. Playboy (ASHLEY 6) ☑Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon