Chapter 33

1K 25 5
                                    

Chapter 33

WARNING : Sensitive Scenes Ahead. The following scenes contains scenes you might find gross. You've been warned.

Kung iisipin walang dahilan para pumayag ako kay Braxten sa gusto niya ngayon, looking back he only caused me pain... a lot of it, everyone will literally call me the biggest fool. But then again love is stronger than will.

And, again... I let myself fall, but this time much deeper. 

Ang naging mali ko noon ay ang mahalin siya ng sobra, ang maniwalang mamahalin niya ako hanggat mahal ko siya, ang hindi tumigil na mahalin siya... I don't mind repeating the same mistake as long as it's him.

"Baby..." tawag ni Braxten sa akin mula sa kwarto.

Nandito kasi ako ngayon sa kusina nagtitimpla ng kape, alas dos pa ngayon pero nagising ako dahil sa isang panaginip, more like a nightmare... iyong mga nangyari noon binabalikan ako, na tila ba nagbibigay sa akin ng banta na dapat na akong tumigil sa kahibahangan ko, na dapat imbes na mas mahalin ko si Braxten ay dapat ko itong pigilan.

But how? Ni kahit nga noong sinasaktan niya ako ay di nawalan ng kahit kunti ang pagmamahal ko sa kaniya? Ngayon pa kayang wala siyang ibang ginagawa kundi ang ipakitang mahal niya din ako?

Ilang sandali lang ay may naramdaman na akong yumakap mula sa likuran ko, nilagay niya ang kaniyang baba sa aking balikat at inamoy amoy saglit ang aking leeg.

"It's still two." Namamaos na sabi ni Braxten, he nuzzled the hair on my neck and kissed my temple.

"Yeah? Iinom lang ako ng kape, matulog ka ulit." I said trying to move slower in Stirring my coffee.

Medyo nahihirapan akong gumalaw dahil sa pwesto namin, at di rin naman ako pwedeng gumalaw masyado dahil alam kong antok na antok pa si Braxten. I somehow feel like he can only sleep comfortably when his in the same bed with me, I remembered the first time we shared a room together, matagal na iyon pero isa ang pangyayaring yun ang di ko makakalimutan, specially the thing happened before we fell asleep.

"I'll wait for you." Mahina niyang sabi at mas binaon pa ang mukha sa aking leeg.

It tickles but I tried not to show it. Dahan dahan kong kinalas ang nakayakap niyang kamay sa akin at hinarap siya. He look at me with sleepy eyes and I can't help but smile, he's so adorable. I cupped his face and give him a kiss on the tip of his nose, I even tiptoed to reach him.

"Susunod ako, ubusin ko lang tung kape ko." Malambing kong sabi.

Mahina siyang umiling, yumuko siya para yakapin akong muli. I chuckled. He's not wearing any clothes to cover his upper body kaya naman batid kong nalalamigan na siya, and maybe the reason why he is hugging me is to keep himself warm.

"Braxten, you should wear some shirt if you want to wait for me, malamig."

"I'll just hug you then." He kissed my neck.

I giggled again. "I can't finish my coffee if you'll hug me the whole time."

His hug tightens. "Baby..."

"Hmm. What is it?" I asked.

I felt him smile. "I want a baby, I want a family... with you."

Natigilan ako, my smile even fades because of what he just said. And for some reason my heart clenched. Everything will end after a month, I'll be marrying Javier not him... oo, mahal ko siya, at gusto ko rin ang sinasabi niya, at hindi ko na alam.

I already said Yes to Javier and I know this will hurt him, kung may mas masasaktan sa mga nangyayari ngayon ay si Doydoy iyon. The guy who did nothing but help and love me... at para makabawi, hinding hindi ako aatras sa kasal. Kahit na anong mangyari. Kahit pa si Braxten ang mahal ko.

Dumped by Mr. Playboy (ASHLEY 6) ☑Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon