AHMAKLAR ŞÖLENİ- MİLYONLUK BEBEK 2

Bölüm 4

İYİ OKUMALAR ARKADAŞLAR... YENİ BÖLÜMLER SİZLERİN YORUM VE BEĞENİLERİNE GÖRE GELİYOR... 30 YORUMUN ALTINA BÖLÜM GELMEYECEKTİR... BOL KEYİFLER...

Aramasını beklemişti. Arayacağını biliyordu daha doğrusu. Onda bir şey vardı. Gözlerinde, kendisine bakışında belki de bu yüzden bu kadar emin olmuştu. Asistanı bizzat kendisiyle görüşmek isteyen biri olduğunu söylediğinde bunun Skyla Colins olduğunu çok iyi biliyordu.

Kendisiyle bizzat görüşmesine gerek yoktu. Ona istediği bir imkânı rahatlıkla sağlayabilirdi ancak asistanının söylediğine göre son derece ısrarcı olmuş ve konunun babasıyla ilgili olduğunu söylemişti. Belki de babasıyla bir görüşme imkânı sağlamıştı onun için. Eğer öyleyse o zaman ona olan borcu çok büyük olurdu.

Sonuçta bütün bu aptal işlerin peşinde koşmasının nedeni onun babasıydı. Bu işler biterse çok mutlu olurdu. Birilerinin peşinde koşmaktan hoşlanmıyordu. Zaten kimse bundan memnun olmazdı. Yine de ona güvenebilir miydi?

Skyla o gece farklı bir yanı olabileceğini de göstermişti. Hiç şüphesiz ki zeki bir kadındı. Konuşmasından belliydi bu. Ancak işte gerçekten de sofistike bir kadındı. Ne yapacağı belli olmuyordu. Hal böyle olunca da karşılığında ne isteyeceğinden emin değildi. Muhtemelen basit bir tatil ya da güzel bir yemek olmayacaktı.

Bütün bunlara rağmen yine de görüşmeyi kabul etmişti. Asistanına yer ve saat söylemiş ve ona iletmesini rica etmişti. Özellikle görülemeyecekleri bir nokta istemişti. Ne paparazzilerle ne de magazincilerle uğraşmak istemiyordu. Sadece onunla karşılıklı kahve içtiği için bile her şey mahvolabilirdi.

Elbette ki Skyla Colins'i basit bir lokanta da ağırlayacak hali yoktu. Şehrin zengin kesiminde yer alan Paprika son derece beğenilen Michelin yıldızlı bir restorandı. Çok nadir olarak kullanıyordu burayı ancak iş görüşmeleri için birebirdi.

Baş aşçı Victor, Fransız asıllı bir adamdı. Sanki nereden geldiğini hiçbir zaman karşısındakine ya da kendisine unutturmamak istermiş gibi aksanlı konuşmayı seviyordu. Ancak Fransız aksanıyla karışık İngilizcesi anlaşılması bir o kadar zordu. Her nedense Taehan bu huysuz adamı gerçekten seviyordu.

Yaptığı işe saygı duyan titiz bir adamdı. Altında çalışanları çok zorluyordu üstelik ancak insanlar bu yıldızlı aşçıdan öğrenebilecekleri her şeyi almak için kendilerini parçalıyorlardı.

"Non, non, non" derken Victor kızmış görünüyordu. "Bugün ne kadar yoğun olduğumuzu biliyor musun sen? İmpossible. İki kişi için daha yemek çıkaramam."

Aslında çıkarırdı ama işi yokuşa sürmeyi çok seviyordu. Onun bu şımarıklıklarına göz yumacaktı elbette. Aslında kendi restoranı olabilirdi ama böyle bir şeyi Victor'a söylerse kel kafasını ve koca göbeğini gözünü kırpmadan buradan çıkarır ve bir daha geri dönmezdi.

Ellerini ceplerine soktu ve başını yana eğdi. "Sana borçlu kalmamı istemez misin, ihtiyar?" diye sordu ciddi görünmeye çalışarak. Böyle bir fırsatı kaçırmazdı asla çünkü paranın onda olduğunu biliyordu. Maddi olarak çıkarcı değildi ancak söz konusu yemeği olduğunda gözü hiçbir şey görmüyordu.

Bu yaşlı Fransızın dikkatini çekmişe benziyordu. Tek kaşını kaldırarak ona baktı. "Dis moi ton offre." (Teklifini söyle)

"Vos déterminez le prix" (Fiyatı sen belirle) diye mırıldandı. Elbette Fransızca biliyordu. Dünyanın en iyi okullarında eğitim görmüştü.