Jae Eun uyandığında direkt yanındaki bedene bakmıştı.
Jungkook kafasını geri atmış bir şekilde ağzı açık uyuyordu.
Jae Eun elini Jungkook'un yüzüne çıkarttığında işarek parmağının onun kuru dudaklarında gezdirmişti.
Burnunun ucuna hafifçe dokunup parmağını geri çektiğinde derin bir nefes almıştı Jungkook ve kolları arasındaki Jae Eun'a daha sıkı sarılmıştı.
"Defol git"
Jae Eun "Ne?" dediğinde "Defol git, evimden. Defol!" diyerek bağırmıştı ona Jungkook.
Jae Eun birden sıçradığında derin bir nefes almıştı önce. Sonra ise gelen bağrışma seslerini dinlemişti.
"Defol o zaman!"
"Ona zarar veriyorsun!"
Namjoon "Sesinizi alçaltır mısınız artık? Jae Eun uyanacak." dediğinde ayağa kalkmıştı Jae Eun yavaşça. Ardından da kapı koluna yönelmişti.
Sessizce kapıyı açıp odadan çıktığında "Jae Eun'ı sevdiğimi biliyorsun Hoseok" demişti titreyen sesiyle.
"Jae Eun'ı yanıma alırsam daha iyi olacak Jungkook bunu sen de iyi biliyorsun. Hem... Polisten kaçıyorsun farkındasın değil mi? Jae Eun böyle bir hayatı hak etmiyor."
Namjoon "Jungkook ve Jae Eun'ı ayırmaya çalışman saçma. Jae Eun Jungkook'u bırakmaz" dediğinde "Ona bir şey olmasından korkuyorum" demişti Jungkook.
"Yakalandığında seni hapishanede ziyaret etmesini mi istersin?"
Jungkook "Bilmiyorum" diyerek koltuğa oturduğunda "Ben bunları Jae Eun'ın iyiliği için söylüyorum Jungkook. Jae Eun'ın başına gelenleri görüyorsun. Baban ve Felix yakalanana kadar Jae Eun'dan uzak durmalısın yoksa her şey daha da kötü olacak" demişti Hoseok.
Jae Eun derin bir nefes alıp içeri girmeye hazırlanırken "Tamam" demişti Jungkook çaresizce.
"Ama bana söz ver Hoseok. Sana güveniyorum tamam mı? Jae Eun'a destek olacaksın. Ayrıca siz de öyle"
Jungkook etrafında oturan beş gence bakıp onlardan da söz beklediğinde "Emin ol onun iyiliği için her şeyi yapacağım" demişti Namjoon.
Jae Eun içeri dalıp "Ben çocuk değilim" dediğinde hepsi birden ayağa kalkmıştı.
Şaşkınlıkla Jae Eun'a bakarken "Jungkook ne yaptığının farkında mısın?" diye sormuştu sinirle.
Jungkook "Güzelim yaralısın." diyerek ona yaklaştığında "Biliyorum Jungkook. Hatırlatmana gerek yok" demişti.
Yoongi elini alnına vurduğunda derin bir befes vermişti Namjoon.
"Ben neyim Jungkook eşya mı? Sen sahip çık diyip diyip duruyorsun millete"
Yoongi "Millet mi? Kardeşleriyiz biz o-" derken "Kes sesini Yoongi" demişti Jae Eun.
Jae Eun derin bir nefes alıp karnını tuttuğunda Hoseok hızlıca Jae Eun'ın koluna girip "Gel otur şöyle" demişti.
Kanepeye oturup "Günlerdir haber vermiyorsun bize nerede olduğunu. Beni merak ettiler mi diye düşünmüyorsun hiç. Arkada bıraktığım bir sevgilim var demiyorsun. Bunun açıklamasını vereceksin ama önce şunu söyleyeyim.
Benim iyiliğimi düşünüp saçma salak bir şeyler yapıyorsun ve benden ayrılacağını söylüyorsun. Beni başkalarına emanet edip siktir olup gitmeyi planlıyorsun Jungkook! Mal mısın sen!? Artık yeter ya! Korkak gibi kaçmak yerine çözüm aramayı öğren artık! Tek başına hareket etmek yerine yardım iste!" dediğinde şaşkınlıkla açmıştı Hoseok gözlerini. Çünkü ilk defa duyuyordu Jae Eun'ın küfrettiğini.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝔻𝕦𝕞𝕒𝕟² ❦ 𝕁𝕁𝕂 ✓
Fanfic[Tamamlandı] Duman serisinin devam kitabıdır. Birincisini okumadan ikincisini okumamanız rica olunur. Küfür ve cinsellik vardır 🔞 *Angst değildir* ~Kavuşamamak: #1 [24.11.20] ~Çilek: #2 [22.12.20] ~Btsjungkook: #4 [21.12.20] ~Sigara: #4 [13.03.21...