Pokręcona miłość

18.

Recital Annuszki Gravy ściągnął śmietankę towarzyską miasta Lussuria, stolicy ziem Asmodeusza. Sławna skrzypaczka miała wystąpić po raz pierwszy po dwuletniej przerwie spowodowanej urodzeniem dziecka. 

W loży honorowej Teatru Rewiowego zasiadał książę Asmodeusz wraz z małżonkiem. Wścibscy paparazzi próbowali dostać się do loży, jednak żaden z nich nie był w stanie sforsować żywej barykady w postaci Oriona. Minotaur był jak skała i nawet wdzięki fotografki z "Cerberka" nie robiły na nim wrażenia. 

Wreszczie widownia zajęła swoje miejsca, a światła przygasły. Na scenę wyszła niewysoka, szczupła kobieta o długich, czarnych włosach, w których lśniła złota tiara. Biała suknia w stylu empire kontrastowała ze śniadą cerą artystki. Kobieta oparła skrzypce o ramię i ujęła smyczek. Z instrumentu popłynęła melodia węgierskiego czardasza. Koncert trwał. Annuszka co rusz grała inne utwory - melodie cygańskie, rosyjskie, włoskie... Miało się wrażenie, że ciemnowłosa wręcz hipnotyzuje widownię swoją muzyką. Po dwóch godzinach recital dobiegł końca, a Annuszka została nagrodzona owacjami na stojąco. Widzowie zaczęli powoli opuszczać budynek teatru. Asmodeusz i Leo również opuścili lożę, jednak zamiast do wyjścia, skierowali się za kulisy. Demon hazardu dzierżył w dłoni ogromny bukiet czerwonych róż. Drzwi do garderoby Annuszki pilnowało dwóch rosłych ochroniarzy. Asmodeusz okazał im zaproszenie od skrzypaczki i goryle bez słowa przepuścili księcia i jego małżonka.

- Annuszka, byłaś wspaniała jak zawsze - Asmodeusz wręczył jej bukiet. 

- Dziękuję ci, panie - skrzypaczka pokłoniła się swojemu Królowi.

Demon rozpusty objął ją, po czym ucałował w oba policzki, a potem w czoło. Leo rozpoznał ten stary rytuał powitania. Trochę go to zaskoczyło, bo ten gest sugerował, że Asmodeusz uważa dziewczynę za kogoś w rodzaju córki. Choć patrząc na wygląd obojga, to jego mąż mógłby zostać posądzony o ojcostwo Annuszki.

- Witaj wasza książęca mość - z bocznego pokoju garderoby wyszedł srebrnowłosy mężczyzna trzymający na rękach dwuletnią dziewczynkę, która zaczęła wyciągać rączki w stronę Asmodeusza.

- Dobry wieczór Raimo. Cześć maleńka - Asmodeusz wziął na ręcę roześmianą dziewczynkę - Asmodia zapowiada się na taką samą piękność jak jej matka.

- Zawstydzasz mnie panie - zarumieniła się Annuszka. 

- Mówię prawdę. Kochani, poznajcie Leo Rofocale, mojego męża - czarnowłosy wskazał na blondyna - Leo, to Annuszka, pionek mojego parostwa oraz jej mąż Raimo Gravy. A ta mała laleczka to ich córka Asmodia.

- To dla mnie zaszczyt cię poznać panie. Niezmiernie się cieszę, że mój Król w końcu znalazł szczęście. 

Leo i Asmodeusz spędzili w towarzystwie skrzypaczki i jej rodziny godzinę przyjemnie rozmawiając. Jednak gdy mała Asmodia zaczęła zasypiać na kolanach Asmodeusza, postanowili się pożegnać. Zresztą i Annuszka potrzebowała odpocząć po koncercie.

Drogę do domu przebyli w milczeniu. Asmodeusz wydawał się zamyślony, a Leo nie chciał być nachalny, więc o nic nie pytał. Gdy zajechali do willi, od razu poszli do swojego apartamentu, gdzie Asmodeusz bez słowa nalał im obu wina.

- Asmo, czy coś się stało? Jesteś jak nie ty.

- Nie, nic takiego - demon upił łyk win.

- Kłamiesz. To ma związek z Annuszką? Co was tak naprawdę łączy? To twoja córka czy co? 

- Czemu tak myślisz? Nie, nie jest moją córką. Nigdy nie pociągały mnie kobiety i nigdy z żadną nie miałem romansu, więc nie mogę być ojcem Annuszki. Choć faktycznie traktuję ją jak swoje dziecko. Jeśli chcesz, mogę ci opowiedzieć jej historię. Ale uprzedzam, że jest dość tragiczna.