P_7 (Z)

5.7K 919 21
                                    

ေကာ္ဖီေအး တစ္ဘူးေလာက္ ဝယ္ဖို႔ အႀကံအစည္နဲ႔ ေက်ာင္းစာၾကၫ့္တိုက္ အေရ႔ွက အေအးစက္ေရ႔ွတြင္ ရပ္လိုက္၏။ လက္ထဲမွာေတာ့ စာၾကၫ့္တိုက္မွ ယူလာတဲ့ စာအုပ္‌အခ်ိဳ႕ကလည္း ေပြ့ပိုက္လ်က္သား။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္ ႏွစ္ဖက္လံုးကို လက္ႏိႈက္ၿပီး ရွာေဖြမႈရဲ့ အဆံုးမွာ အႂကြေစ့တို႔က မျပၫ့္မစံုႏွင့္။

ေငြစကၠူကိုလည္း မသံုးခ်င္။ အႂကြေစ့ကလည္း မျပၫ့္တာမို႔ ေသာက္ခ်င္ေနသၫ့္ အာသီသကို မ်ိဳသိပ္ၿပီး သ႑ာန္ဆန္း လွၫ့္ျပန္ဖို႔ လုပ္လိုက္စဉ္ ...

"နင္ဘာေသာက္ခ်င္တာလဲ ..."

သူ႔အနားကို ေရာက္လာသူက နီနီသစ္လြင္။ နီနီက သ႑ာန္ဆန္းကို ႃပံုးျပလိုက္ၿပီး စက္ထဲသို႔ အႂကြေစ့ေတြ ထၫ့္ေန၏။
နီနီသစ္လြင္ရဲ့ အေမးကို ဆန္းက မေျဖ။ ႃပံုးျပေနတဲ့ မိန္းမလွေလးကို သူက ဒီအတိုင္းပဲ ၾကၫ့္ေနသည္။

"ဘာေသာက္မွာလဲလို႔ ..."

စက္က ေရြးခ်ယ္တဲ့ ခလုတ္ကို မႏိွပ္ျဖစ္ေသးဘဲ သ႑ာန္ဆန္းရဲ့ အေျဖကိုသာ ေစာင့္ေနတဲ့ နီနီ။

"နင္က ဘာလုပ္မလို႔လဲ ..."

သ႑ာန္ဆန္း အသံက ၿငိမ္၏။ မလိုလားတဲ့ အသံလည္းမဟုတ္။ လိုလားတဲ့ အသံလည္းမဟုတ္။ မ်က္ႏွာအမူအရာကလည္း ထို႔အတူပင္။

"ငါဝယ္တိုက္မလို႔ေလ ..."

"ဘာအတြက္လဲ ..."

နီနီသစ္လြင္က သ႑ာန္ဆန္းရဲ့ တံု႔ျပန္ေမးခြန္းေၾကာင့္ စကၠန႔္ပိုင္းေတာ့ အေျဖကို ေတြးလိုက္ရ၏။

"ငါတို႔က ေမဂ်ာတူ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းပဲေလ... မိတ္ဖဲြ႔တဲ့ အေနနဲ႔ ဝယ္တိုက္တဲ့ သေဘာေပါ့ ..."

နီနီ႔ မ်က္ႏွာက ႃပံုးေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ သ႑ာန္ဆန္းရဲ့ တံု႔ျပန္ေမးခြန္းေတြ ထပ္မလာဖို႔ ေမ်ွာ္လင့္ေနလ်က္။

"မလိုဘူး ရတယ္ ...ငါ သူမ်ား ဝယ္ကၽြေးတိုင္း မစားေသာက္တတ္ဘူး ..."

ေျပာပံုက တိတိက်က်။ လူကလည္း ေျခလွမ္း ေရြ့ၿပီး လွၫ့္ထြက္သြားတဲ့ သ႑ာန္ဆန္း။ အေအးစက္ေရ႔ွမွာ ေၾကာင္ေငး၍ က်န္ခဲ့ေသာ နီနီသစ္လြင္။ ဒီအနား တဝိုက္မွာ လူရွင္းေနတာက နီနီ႔အတြက္ အဆင္ေျပသြား၏။ မဟုတ္ရင္ နီနီ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ဖြင့္ဟလ်က္သား ရပ္က်န္ခဲ့ပံုက လူရယ္စရာ ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။

သဏ္ဍာန်ဆန်းWhere stories live. Discover now