P_21 (Z)

5.1K 816 20
                                    

ဝဋ္ဆိုတာ ေနာင္ဘဝမကူး ...ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လည္တတ္သည္ ...။
အခ်စ္ဆိုတာ သူနဲ႔မွရူး ျပဳသမ်ွ ႏု၍ ခံရတတ္၏ ...။

****  *****  *****  *****  *****

ေတာင္တန္းေတြအၾကားကို လိမၼော္ေရာင္ ေနလံုးႀကီးက တေျဖးေျဖး ဝင္ေရာက္သြားတဲ့ ရႈ႔ခင္းအား ေက်ာင္းသားေတြ ေငးေမာၾကၫ့္ေနမိၾကသည္။ "လွလိုက္တဲ့ရႈ႔ခင္း"လို႔ ပါးစပ္ကေန မေျပာဘဲ မေနႏိုင္ေလာက္ၾကတဲ့ အထိပင္။ ေနေရာင္ ကြယ္ေပ်ာက္ သြားၿပီးေနာက္မွာ ညအေမွာင္ဘက္ကို ကူးေျပာင္းလာခဲ့၏။

ေတာင္ထိပ္ပိုင္းမွာ ေရာက္ေနတာမို႔ ေျမျပင္မွာရိွတဲ့ ေလထုထက္ အနည္းငယ္ေလာက္ေလးေတာ့ ျပင္းရွရွပါ။ ၿပီးေတာ့ အေအးဓာတ္ကလည္း ပိုကဲပါေသးသည္။ သူတို႔ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္က မိုးအကုန္ ေဆာင္းအကူးကာလမို႔ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေအးစိမ့္ၿပီး ခဲေနတာမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။

မိုးရာသီမဟုတ္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္မွာ millionsနဲ႔ခ်ီတဲ့ ၾကယ္ေတြကိုလည္း ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေနရသည္။ ေျမာက္မ်ားလြန္းလွတဲ့ ၾကယ္အစုအေဝးႀကီးက အနက္ေရာင္ ကတၲီပါခင္းႀကီးမွာ က်ဲခ်ထားတဲ့ စိန္ပြင့္ေတြလိုမ်ိဳး တလက္လက္ထေန၏။

ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အဲ့ဒီ့ေကာင္းကင္ႀကီး ေအာက္မွာ သူ႔တပ္စုနဲ႔သူ မီးပံုပဲြေလးေတြ တဝိုက္တြင္ ဝိုင္းထိုင္ေနၾကေလသည္။ ေဒသခံတိုင္းရင္းသား အထမ္းသမားေတြ သယ္ေဆာင္လာေပးတဲ့ ေဒသထြက္ အစားအေသာက္နဲ႔ ေခါင္ရည္အရက္ေတြကို ေသာက္ရင္း အနားယူအပန္းေျဖေနၾကသည္။

တခ်ိဳ႕က သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုေနၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ကလည္း မီးပံုကိုပတ္၍ တန္းစီကာ က,ေနေလရဲ့။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကေနသူေတြကို လက္ခုပ္တီးၿပီး အားေပးေနၾကသည္။ တကယ့္ေပ်ာ္စရာ အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ ေကာင္းသစ္လြင္က အဲ့ဒီ့အဖဲြ႔မွာ တျခားေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဝင္၍က,ေနၿပီး နီနီသစ္လြင္နဲ႔ မိုင္းကေတာ့ အားေပးလပ္ခုပ္တီးတဲ့ အဖဲြ႔မွာ ရိွေနသည္။ လင္းရေဝက်ေတာ့ ဂ်ူနီယာတခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ၾကယ္တာရာ နကၡတ္ေတြအေၾကာင္း ထိုင္ေျပာေနေလ၏။

"နီနီ နင့္လက္ထဲက ပုလင္းက ဘာေတြလဲ ေခါင္ရည္လား ငါ့ကိုလည္း နည္းနည္းတိုက္ ..."

သဏ္ဍာန်ဆန်းWhere stories live. Discover now