P_14 (Z)

5.3K 811 7
                                    

ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ့ ဘဝမွာ ...
ကိုယ့္ကို အလိုမရိွေတာ့လို႔ စြန႔္ပစ္ခံလိုက္ရတာမ်ိဳး ႄကံုခဲ့ရဖူးၿပီလား ...။
တစံုတေယာက္ရဲ့ စြန႔္ပစ္လိုက္ျခင္းကိုေလ ...။
အဲ့ဒီ့လူဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ကမ႓ာႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ဖူးရဲ့ ...။
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးရဲ့ ...။
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ေၾကာက္တယ္။
ေနာက္ထပ္တစ္ခါ စြန႔္ပစ္ခံရမွာကိုေလ ...။
ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝထဲမွာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ သံေယာဇဉ္ အျမစ္ေတြ တြယ္မေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး။
အထူးသျဖင့္ ႏွလံုးသားထဲမွာေပါ့ ...။

****  *****  *****  *****  ***** 

မိဘမဲ့ေဂဟာဆိုတဲ့ အေဆာက္အအံု အသိုက္အႃမံု တစ္ခုရဲ့ အေရ႔ွမွာ အသက္(10)ႏွစ္အရြယ္ ျဖဴႁဖူေသးေသး ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရပ္ေနေလရဲ့။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ့ကေလးငယ္ေလးဟာ မေပ်ာ္ရႊင္ေနဘူး။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ထိပ္လန႔္ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းေတြနဲ႔ ဝမ္းနည္းအားငယ္ျခင္းေတြ ရိွေနခဲ့တယ္။

သူ႔ေဘးမွာေတာ့ သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆင္တူလွတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ရပ္ေနပါသည္။ ကေလးငယ္ေလးက အဲ့ဒီ့အမ်ိဳးသမီးရဲ့ လက္ကို ဆဲြထားၿပီး မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေန၏။

"ေမေမ သားကို မထားခဲ့ပါနဲ႔ေနာ္ ...သား ဒီမွာ တစ္ေယာက္ထဲ မေနခဲ့ခ်င္ဘူး ...ေၾကာက္တယ္ ...သား ေမေမနဲ႔ပဲ အတူေနခ်င္တယ္ ေနာ္ ေမေမ ေနာ္ ..."

"မရဘူး သ႑ာန္ဆန္း ...မင္း ငါနဲ႔ ျပန္လိုက္လို႔ မရဘူး ...မင္း ဒီမွာပဲ ေနခဲ့ရမယ္ ..."

မိခင္ျဖစ္သူက (10)ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလး အားကိုးတႀကီး ဆဲြထားတဲ့ လက္ေတြကို အတင္းျဖဳတ္ခ်ရင္း ေလသံမာမာနဲ႔ ေျပာေနတာပါ။

"သား လိမ္လိမ္မာမာ ေနပါ့မယ္ ေမေမ ...အဲ့ဒီ့ဦးေလးႀကီးနဲ႔လည္း သားအဆင္ေျပေအာင္ ေနပါ့မယ္ အီး ဟီး ..."

သူတို႔သားအမိနဲ႔ မလွမ္းမကမ္း ေနရာတြင္ ရပ္ေနတဲ့ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို လက္ၫွိုးလွမ္းထိုးၿပီး ေျပာေန‌တာျဖစ္သည္။ အဲ့ဒီ့ေယာက်ၤားက ရပ္ထားတဲ့ ကားတစ္စီးေဘးမွာ ရိွေနတာပါ။

"သ႑ာန္ဆန္း ...ငါ့ကိုၾကၫ့္စမ္း ..."

မိခင္က သူ႔လက္ေမာင္း ႏွစ္ဖက္ကို ဆဲြဆုပ္ကိုင္ၿပီး တစ္ခ်က္ေစာင့္ခါလိုက္၏။

သဏ္ဍာန်ဆန်းWhere stories live. Discover now