P_8 (U)

50.5K 6.2K 239
                                    

နီနီ့ဆီကနေ ကြားလိုက်ရတဲ့ စကားကြောင့် ရဝေ့မှာ သောက်လက်စ ရေပင် လည်ချောင်းထဲ အဝင်မဖြောင့်တော့။ ရေခွက်ကို စားပွဲပေါ် အမြန်ပြန်ချ၍ အံ့ဩတကြီး မေးလိုက်မိ၏။

"ဘာ ...အပိုင်လိုချင်တာ ..."

"ဟဲ့ နင့်အသံကလည်း ...လျော့ဦးဟ ..."

သူတို့ရောက်နေတာက ကျောင်းကန်တင်းမှာ ဖြစ်သည်။ အနီးနားမှာ ‌တခြား ကျောင်းသားတွေလည်း အနည်းငယ် ရှိနေကြ၏။ သူတို့ဝိုင်းမှာတော့ သုံးယောက်သာရှိပြီး မိုင်းကတော့ ရှိမနေပေ။
သဏ္ဍာန်ဆန်းဆီမှာ မစ်ရှင် ကျရှူံးခဲ့တဲ့ ကိစ္စအား မနေ့ထဲက အားလုံး သိပြီးကြပါပြီ။ အခုက မိုင်းမရှိတုန်း မိုင်းရဲ့ အထူးအဆန်း စကားတွေအား နီနီက ‌ဖောက်သည် ပြန်ချနေတာ ဖြစ်သည်။

"သူ တကယ် အဲ့ဒီ့လို ပြောတာလား ..."

ကောင်းသစ်လွင်ကလည်း လေသံနှိမ့်၍ ထပ်မေးနေပြန်၏။

"အေးလို့ ဟုတ်ပါတယ်ဆိုမှ သူ အဲ့လိုကြီး ထပြောတာ ...ငါတောင် အံ့ဩသွားတယ် မနေ့က..."

ဗိုက်ဆာလို့ အဆာပြေလာစားတဲ့ မုန့်တွေကို သုံးယောက်သား ပါးစပ်ထဲတော့ ထည့်နေကြ၏။ ဒါပေမယ့် အတွေးတွေက တစ်နေရာမှာ ရောက်နေကြလျက်။

"ငါတို့ သူငယ်ချင်း ဂေးသွားတာလား ..."

ပထမဆုံး တွေတွေဝေဝေနဲ့ ထပြောလာသူက ကောင်းသစ်လွင်။

"မဖြစ်နိုင်ဘူး ‌မိုင်း အကြောင်း ငါတို့အသိဆုံးပဲ မဟုတ်လား ..."

လင်းရဝေက ငြင်းလိုက်၏။

"ငါလည်း မနေ့က အဲ့ဒီ့စကားကြားပြီး နင့်လိုပဲ တွေးမိလိုက်တာ...မိုင်းတစ်ယောက်တော့ ဂေးနေပြီ ထင်တယ်ဆိုပြီး ...ဒါပေမယ့် ငါတို့ ပေါင်းလာတာ မနေ့ တနေ့ကမှ မဟုတ်တာ ...ပြီးတော့ မိုင်းက ငါတို့မသိအောင် ဘာမှလုပ်လေ့ မရှိဘူးလေ ...တစ်ခုခုဆို သူငါတို့ကို ပြောပြနေကြပဲ ..."

"အဲ့ဒါဆို အပိုင်လိုချင်တာက ဘာစကားလဲ ..."

"ကောင်းရာ မိုင်းက သူသဘောကျတဲ့ အရာတွေဆိုရင် အပိုင်လိုချင်တယ်လို့ ပြောနေကြပဲကို ..."

သဏ္ဍာန်ဆန်းWhere stories live. Discover now