Marvel karakterleri ile hayal et
Bölümlerin başlarındaki uyarılara dikkat ederseniz sevinirim.
Arkadaşlar ilk otuz bölümde kanser edici yazım hataları var bunun için özür dilerim...
Bölüm şarkısı: Lana Del Rey - Jealous Girl ~ Slowed
Uyarı: Portekizce 'den çevrilmiştir. Yani hikaye benim kurgum değil fakat benim düzenlememe sahip ve ilk okunuştaki anlamından oldukça farklıdır. Ana fikir ve ana konusu değiştirilmiştir.
Bilgilendirme: Küratör; bir müze, galeri, arşiv veya kütüphane koleksiyonunun yöneticisidir. Çağdaş sanat bağlamında küratör, sergi düzenleyicisi anlamında kullanılır. Bu anlamda küratörler, bir koleksiyonu arzuladıkları bir etkiyi yaratmak amacıyla düzenlerler.
Bilgilendirme2: Şövale; ressam sehpası.
Bilgilendirme3: Resimde kompzisyon; kavramsal ( nokta, çizgi, düzlem, hacim ) ve görsel ögelerin ( nokta, çizgi, renk, doku, boyut, biçim, yüzey ) belirli, bir düzen içinde bir araya gelmeleri kompozisyonu oluşturur. Görsel keskinlik, * Görsel ifade.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Picture
"Benim kadar aptal biri daha yok!" Kendi kendine mırıldanıyorken anahtarını çantanda aramaya devam ettin. Ev arkadaşın gece yarısından sonra gelecekti ve sen dışarı çıkarken anahtarını almayı unutmuştun.
"Sikeyim ya!"
Sinirle çantanı yere fırlatıp betona oturduktan birkaç dakika sonra yakışıklı komşunun kapısı açıldı ve sana güzel yüzünü bahşetti. Yüzünde endişe vardı fakat iyi olduğunu görünce rahatla nefes alarak kapı pervazına yaslandı.
"Hey?"
Onu görünce tüm sinirin geçiverdi. Yüzüne minik bir gülümseme yerleştirerek sende ona selam verdin. "Selam."
"Her gün bu saatlerde geldiğini biliyorum ve düşme sesi duyunca endişelendim. İyi misin?" Sebastian baştan çıkarıcı bir şekilde gülümsedi.
O gerçekten baştan çıkarıcı bir çekiciliğe sahip.
"Seni endişelendirdiğim için üzgünüm, Sebastian. Sadece çantamı düşürdüm." Ona ne kadar sinirlendiğini belli etmek istemedin ve yüzüne yalandan bir gülümseme kondurdun. O da bu gülümsemeye pek inanmış gibi görünmese de başını salladı ve içeri girmek için hareketlendi.
Tam onun dikkatinden kurtulduğunu düşünüp önüne dönerken Sebastian tekrar sana doğru döndü ve sordu. "Neden orada duruyorsun?"
İlk başta onun ne kadar kibar biri olduğunu düşünerek seni eve alacağını bildiğin için rahatsızlık vermemek adına yalan söylemeyi düşündün fakat sonrasında da akşam saatleri apartmanın ne kadar soğuduğu aklına geldi. Burada oturursan kesinlikle hastalanırdın. Bu nedenle doğruyu söylemeye karar verdin.
"Ev arkadaşım akşam saatleri gelecek ve ben sabah çıkarken anahtarımı almayı unutmuşum. Kapıda kaldım."
Mahcup bir ifade ile ona anlattıklarından sonra kendine gülerek omuz silktin. Sebastian ise düşünceli gibiydi. Sanki sonraki eylemlerinin sonuçlarını hesaplamaya çalışıyordu. Sen ise o sırada onu inceleme fırsatı buldun. Sebastian 'ın üzerinde boya lekeleri ile dolu sıkı beyaz bir gömlek vardı ve sen kesinlikle o gömleğin üzerinden kaslarını sayabilirdin.
