Marvel karakterleri ile hayal et
Bölümlerin başlarındaki uyarılara dikkat ederseniz sevinirim.
Arkadaşlar ilk otuz bölümde kanser edici yazım hataları var bunun için özür dilerim...
Bölüm şarkısı: Hyunjin, Bomin, Daehwi, Sanha - Psycho
Uyarı: Aşırı sevimli Pietro, yakınlaşma.
Bilgilendirme: Biyoloji projeni yaparken Pietro yanına geliyor ve onu utandırıyorsun.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Blush
"Hey ne yapıyorsun?" Pietro bir anda yanında belirdiğinde ürkerek yerinde zıpladın. Her zaman aynı şeyi yapıyordu. Süper hızıyla aniden beliriyor ve seni korkutuyordu. Ne kadar uyarmış olsan da devam edecekti. O nedenle de uyarmayı bırakmıştın. Yaptığı şeyi görmezden gelerek sorusuna cevap verdin.
"Biyoloji projemin taslağını hazırlıyorum. Mutant genler hakkında bir makale yazacağım."
Pietro anlamış gibi kafasını sallayarak önünde açık duran bilgisayarında yazanların bir kısmını okudu. "Vay canına ilginç duruyor.. peki ya biyoloji nedir?"
Yüzündeki komik ifadeyle ona dönerek tek kaşını kaldırdığında omuz silkerek kendini yatakta geriye doğru attı ve uzanarak tavanı izlemeye başladı.
"Bir fen dersi dalı." Diye açıklarken bir yandan da aklındakileri yazmaya devam ediyordun. Kendinle ilgili en sevdiğin özelliğin; ne yaparsan yap, çevrende ne olursa olsun istemediğin sürece odağın bozulmuyor ve birden fazla işi aynı anda yapabiliyordun.
"Kaç tane dalı var ki?" Pietro umursuyormuş gibi davranıyordu.
"Lisede sadece üç. Kimya, biyoloji ve fizik." Taslağının son birkaç paragrafını yazarken aklına gelen şeyi dile getirdin. "Sen neden liseye gitmiyorsun? Yaşın hala tutuyor."
"Yapacağım son şey o lanet okul denen yere tekrar yazılmak olurdu." Pietro komodininin üzerinde duran tokanı alarak onunla oynamaya, çekiştirmeye ve bileğine takarak lastiğiyle kendine vurmaya başlarken konuştu. "Hem neden yapayım ki?"
"Bilmem. Seninle okula gitmek güzel olurdu." Öylesine söyledin ve o anda da son cümleni yazmış, makaleni bitirmiştin.
"Yani benimle daha fazla zaman geçirmek istiyorsun, doğru mu anladım?" Şimdi bileğindeki tokanla tekrar doğrulmuştu. Sende bilgisayarını kapatıp yatağından kalktın ve laptopunu çalışma masana koydun.
"Erkek arkadaşımsın, sana aşığım ve bence seni daha fazla görmek istemem güzel bir şey." Bunları 'nefes alıyorum' der gibi söylemiştin ve Pietro'yu seninle ilgili en çok etkileyen şeylerden birisi de buydu. Aşkını gizlemiyor, dilediğince yaşayıp söyleyebiliyordun. Yüzün asla kızarmazdı. Pietro'nun aksine.
Sözlerinin Pietro'nun yanaklarının kızarmasına sebep olduğunu görünce sırıttın. "Sana aşık olduğumu söylediğimde yanaklarının kızarması hayatımda gördüğüm en güzel şey." Bunları söylerken yatakta yanına oturdun. Ona doğru eğilerek kollarını boynuna dolarken dudaklarını kulağına yaklaştırıp fısıldamaya başladın.
"Sana aşığım, sana aşığım, sana aşığım.." Pietro iyiden iyiye kızararak kollarından çıkmaya çalışırken kahkaha atarak geri çekildin ve kendini yatağa sırt üstü attın.
"Şımarık." Pietro da kendini yanına attı.
"Ah, şımaran sensin. Şu suratına bir bak. Seni sadece iki anda böyle kızarırken görüyorum." Pietro ne diyeceğini tahmin edebiliyordu. Eliyle yüzünü kapattı.
"Bir sana aşık olduğumu söylediğimde, bir de seni yarın yokmuşçasına sürdüğüm zamanlarda." Pietro utançla inlerken sırıtman genişledi. "Adımı inleyen yüzünü görmeyi seviyorum."
"Beni böyle utandırmandan ve bundan delicesine zevk almandan nefret ediyorum." Pietro söylendi.
"Sevdiğini biliyorum. Ayrıca yalan söylediğinde yaptığını yaptın." Derken elini sakallarındaki elinin üzerine koydun. "Elini sakallarına götürdün."
"Beni bu kadar çok gözlemlemenden korkmalı mıyım?"
"Şu anda yapman gereken tek bir şey var." Elini yüzünden göğsüne indirdin. "Öp beni."
Pietro gülümsedi ve seni kucağına çekti. Dudaklarınızı birleştirdiğin sırada kapının yanından bir ses geldi.
"Eğer kırmızı olmasaydım ve insan duyuları taşıyor olsaydım sanırım şu anda utançtan kızarıyor olurdum."
Pietro'nun kucağında Vision'a dönerken sırıtıyordun. Pietro ise göz devirdi. Ona bakma gereği duymadı. "Sana duvarlardan geçmemeni ve kapıyı çalman gerektiğini kaç defa söylememiz gerekiyor?"
"Dedi asla kapıyı çalmayıp süper hızıyla belirerek insanların ödünü kopartan çocuk." Vision kendinden emin bir şekilde cevap verdi.
"Çocuk gibi birbirinize sataşmayı bırakın." İkisine de bakarak konuştun.
Göz devirdiler.
"Vision benden bir şey mi isteyecektin?" Sorunla Vision heyecanlandı.
"Evet. Ben Wanda'yı mutlu etmek istiyorum ama insanları çoğunlukla mutlu eden şeyler onu mutlu ediyor gibi görünmüyor. Biraz analiz yaptım."
Sen cevap verecekken hala üzerinde oturduğunu unuttuğun Pietro kaşlarını çatarak itiraz etti. "Kardeşimi mutlu mu etmek istiyormuşsun. Benim ikiz kardeşim, doğru mu duydum? Edemezsin. Neden sen ediyormuşsun. Etme. Uzak dur. Hayır- Yn bana öyle bakma. Edemez. Bana öyle bakma. Neden kucağımdan kalkıyorsun? Yn!"
Sen Vision ile odadan çıkarken Pietro süper hızıyla yetişip önüne geçti. "Tamam. Tamam etsin. Böyle yapma."
Sırıtarak Vision'a döndün. "Onunla çikolata eşliğinde Sitcom izle. Onun sevdiği şeyleri yapmak istemen onu etkileyecek. Ayrıca bunun için uğraşma. Sadece onu mutlu etmeye çalıştığını fark ettiğinde bile mutlu olacaktır."
Vision kocaman gülümseyerek oradan uzaklaşırken sende onun gibi gülümsemiştin ve Pietro bu gülümsemenin her şeye ve herkese değeceğini düşünerek huzurla anın tadını çıkarttı. Gülüşünü izledi.
"Seni seviyorum." Bunu söylediğinde ona döndün. Gülümsedin ve kollarını beline doladın. Onu tekrarladın.
"Seni seviyorum." O da kollarını sana doladığında bundan daha huzurlu bir an yoktu. "Her şeyden ve herkesten kat kat fazla."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Böyle kısa ve boş bir bölümle dönmek istemezdim ama buraları da daha fazla sessiz bırakmak istemeyerek bunu atıyorum.
Sizleri özledim.. burayı bayağı özledim ve bu yüzden kolları sıvayıp bu bölümü yazdım. Bu bölümü atacağımı söylemiştim zaten.
