Rekabetin İçinde

Dayanmak

Herkes bahçeye indiğinde yataktan kalktıkları belliydi.

Mehlika hariç tüm kızların üstünde şort, askılı vardı. Mehlika yoldan geldiği üstü ileydi. Büşra yine üstüne dizlerine kadar gelen bir ceket giymişti.

Mustafa ve Yaman hariç erkeklerin de üstünde sadece eşofman vardı.

Patron karşımızda durdu ve "Birbirimize ısınmak için böyle sabaha kadar uyanık kalalım diye düşündüm." dedi.

"Kısaca sabaha kadar uyanık kalacağız ve sizde keyif alacaksınız." dedi Karan.

"Evet öyle. Şimdi sabaha kadar ayakta duracaksınız." dedi patron.

Mine "Lan sabaha kadar bu kıyafetler ile donarak gebeririz." dedi. Yaz olmasına rağmen geceler soğuk oluyordu.

"Bu detayı unutmuşum. Hadi gelin depoya gidelim." dedi patron ve yürümeye başladı.

Bu herif öyle acıyıp yardım edecek birisi değildi. Kesinlikle bir bok vardı.

Depoya girdiğimizde patron dışarıdan depoyu kilitledi ve "Birazdan ayarlar ile deponun içi biraz soğuyacak. Sabah görüşürüz." dedi.

Karan sinirle "İt herif!" diye bağırdı.

"Adama diklenme. Onu tanıyorum. Daha da inatlaşır." dedim.

"Burası şimdiden buz gibi oldu." dedi Büşra.

"Mümkün olduğunca hareket etmeye çalışın." dedi Mehlika.

Tuğalp "Bu şimdi bireysel görevlerden biri mi?" diye sordu.

Yaman "Ne güzel yemek yiyordum. Bu saatte yapılacak iş mi bu?" diye söylendi.

Mehlika ellerini sıvazlarken "Ben çocukluğumdan beri Mersin'de yaşıyordum. Bu kadar soğuğa alışık değilim." dedi.

Mustafa Mehlika'nın yanına yaklaştı ve eline hohlayıp Mehlika'nın elini tuttu.

O ikisi birbirinin yardımı ile ısınırken deponun içinde tempolu bir şekilde yürümeye başladım.

Hareketsiz kalırsam bu soğuğa ben bile dayanamam.

Dengiz "Sabaha kadar bu soğuk artarak devam ederse dayanmak zor olabilir." dedi.

Etrafa biraz bakındıktan sonra "Aklıma bir şey geldi fakat işe yarar mı bilmiyorum." dedim.