Rekabetin İçinde

Normal

Sıradaki kişi Büşra'ydı. Büşra koltuğa oturunca sıra bana geliyor diye biraz endişelenmiştim.

Dengiz elimi tuttu ve "Az rahatla. Ben seninleyim." dedi.

Büşra'nın korkusuna baktım. Yetimhanede görevlinin onu dövmesiydi. Üzüntü kısmına geldiğimizde ailesinin onu yetimhaneye bıraktığıydı.

Büşra titremeye başlayınca Tuğalp koşup onu kaldırdı.

Büşra'nın arkadaşı yan tarafta korkmuş, ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Tuğalp Büşra'yı yanımıza oturttu ve su içirtti. Büşra Tuğalp'ın göğsüne kafasını koydu ve ağlamaya başladı.

"Tuğalp sıra sende." dedi patron.

Tuğalp Büşra'nın yanağından öptü ve patronun yanına gitti.

Tüm işlemlerin yapılmasına rağmen Tuğalp'te bir etkilemedi.

Yan taraftan "Neler oluyor?" diye sordu genel başkan.

Tuğalp dikkatlice bileğindeki aleti çıkardı ve "Benim geliştirmiş olduğum bir aletin bana etki edeceğini mi düşündünüz? Bu aletin nasıl çalışacağını mı sandınız? Ne yaparsak buna engel olabiliriz gibi her şeyi biliyorum." dedi.

"Tamam o zaman normal dur." dedi patron.

"Benden izinsiz aldığınız aletimle bana işlem uygulayamazsınız." dedi Tuğalp ve ayağa kalktı.

"Ben size söyleyeyim. En büyük korkum kız kardeşimi koruyamamam. Hayatımda yaşadığım trajik olay ise kız kardeşimin kaçırılması. Şimdi bu bilgiler ile istediğinizi yapın." dedi.

Tuğalp yanımıza geldiğinde "O nasıl laftı kardeşim." dedim.

"Bizde de böyle." demesi ile gülerek "Geri zekalı." dedim.

"Sıradaki Dengiz sensin." dedi patron.

Dengiz hiçbir şey demeden koltuğa oturdu. Onun korkusunu ve üzüntüsünü diğerlerinden daha çok merak ediyordum.

Korkusunun da üzüntüsünün de annesini kaybetmesiyle ilgili olması gözlerimi doldurmuştu. Annesi öldürülmüştü.

Gözünden bir damla yaş aktığını gördüm. Babası da yan tarafta duygulanmıştı.

Dengiz makineden kalkınca yanına gittim ve gözünden akan yaşları sildim.

"Sakın ağlama." dedim.

Yanağımdan öptü ve "Seni çok seviyorum." dedi. Bu dediğine gülümsedim.