Rekabetin İçinde

Ayrılıyorsun

Dengiz ile isimlerimizin bağırıldığını duymam ile gözlerimi açtım. Hava iyicene kararmıştı.

Dengiz bana sarılmış uyuyordu. Ondan ayrılıp ayağa kalktım.

Sesler yaklaşırken kendime gelmiştim. Dengiz de uyanmıştı.

Karan koşarak yanıma geldi ve sıkıca bana sarıldı.

"Karan ne oldu? Bu ne endişe?" diye sordum. Benden ayrıldı ve üstümü başımı kontrol etti.

"Bana bıraktığın nottan dolayı seni kaç kez aradım. Açmadın. Birde kilitlemişsin beni odaya." dedi.

"Odadan nasıl çıktın?" diye sordum.

"Kapıyı kırmış olabilirim." dedi.

"Of ben çok özür dilerim. Burası sessiz diye geldim ve uyuyakalmışım." dedim.

"Tamam önemsiz bu. Sen iyiysen gerisi boş." dedi.

"Çok mu korktun lan?" diye sordum.

"Tabii kızım çok korktum. Bir anda ortalıktan kaybolmuşsun." dedi.

"Bilmem umursuyor musunuz ama bende ortalıkta yoktum." dedi Dengiz.

"Gebermemişsin işte. Neyine zorluyorsunuz?" diye sordu Büşra.

"Neyse daha fazla burada oyalanmadan evlere geçelim." dedi Mustafa.

Mine çekinerek "Eslem seninle konuşmak istiyorum. Tabii sende istersen." dedi.

"Tamam, konuşalım." dedim.

Herkes tereddütle bize bakarken "Defolup gitsenize lan. Dedikoducu koca karılar gibi bizi dinlemeyin." dedim.

Hepsi bizden uzaklaşınca Mine bana sarıldı ve ağlamaya başladı.

"Ben çok özür dilerim. Yaptığım çok yanlıştı. Ben sadece çok kıskandım ve fark etmesini istedim." dedi.

"Seni anlıyorum. Hem savaşta ve aşkta her şey mübahtır. Şimdi sakın kendini suçlama. Ben olanları unuttum. Sende unut." dedim.

"Çok teşekkür ederim. Sana minnettarım." dedi.

"Şimdi git ve eşyalarını hazırla." dedim.

"Ne!" diye bağırdı.

"O evden ayrılıyorsun." dedim.

"Ama niye?" diye sordu.

"Çünkü ben ikimizin gruplarını değiştireceğim." dedim.

"Bunu gerçekten benim için yapar mısın?" diye sordu.

"Ne kadar rakip olsak da hepimiz insanız ve insanlığımızı korumak için yardımlaşmak şart." dedi.

Tekrar bana sarılınca tebessüm ettim. Şimdi böyle konuştun Eslem ama grupları değiştiremezsen fena sıçtın.