Rekabetin İçinde

Final

15 Yıl Sonra

"Anne abim telefonumu vermiyor!" diye bağırdı Kardelen.

"Kağan kardeşinin telefonunu ver." dedim.

Kağan "Anne sabah akşam Mustafa Amca'nın oğlu ile mesajlaşıyor!" diye bağırdı.

"Sende Yaman'ın kızına yürüyorsun." dedim.

Dengiz "Mustafa'nın oğlu kızıma mı yürüyor?" diye araya girdi.

"Dengiz çatışma ortasında babamın bizi evlendirmesini istedin, unutma." dedim.

Kapının çalması ile "Ben bakarım." dedim.

Kapıyı açtığımda karşımda gördüğüm kişi ile elimdeki su bardağı yere düştü.

"Güzelim iyi misin?" diyerek gelen Dengiz, Karan'ı görünce sinirle Karan'ın yakasından tutup yumruk attı. Dengiz'i geriye çekip Karan'ı eve aldım.

"Sen ölmüştün! Gözümün önünde intihar ettin." dedim. Gözlerim dolmuştu.

"İp hileliydi." dedi.

Gözümden yaşlar akarken "Lan ben seni korumak için vuruldum. Lan ben hamile kalamadım. Senin yüzünden hamile kalamadım. Her gün onun acısını yaşadım." dedim.

"Yapamadım Eslem. Korktum." dedim.

"Korkmak ne lan! Tüm sorumluluklarını bırakıp kaçmak ne!" diye bağırdı Dengiz.

Kağan "Anne neler oluyor?" diye sordu.

Kardelen Karan'ı gördükten sonra şaşkınlıkla "Baba." dedi.

Karan "Kızım." deyince Kardelen yanımıza geldi. Küçük kızım elimden gidiyordu.

Kardelen bir anda Karan'a yumruk attı ve "İt herif! Senin yüzünden annem ve babam ne yaşadı! Senin yüzünden acı çektiler!" diye bağırdı.

Karan'a saldırmaya devam ediyordu ki Dengiz onu durdurdu..

"Kızımı geri almak istiyorum." dedi Karan.

"O senin kızın değil! Kardelen'in babası benim." dedi Dengiz.

"Kardelen hala on yedi yaşında. Yani reşit değil. Mahkeme ile iki tarafı uğraştırmak istemiyorum. Zorluk çıkarmadan kızımı geri verin." dedi Karan.

Kardelen Karan'ın yakasına yapıştı ve onu duvara yasladı. Dengiz araya girecekken onu durdurdum.

"Benim annem Eslem Karahan. Babam Dengiz Karahan. Eğer beni onlardan almak istiyorsan can güvenliğin tehlikeye girer. Çünkü beni çok iyi eğittiler. Hatta öyle bir eğittiler ki şuan belinde olan tabancan Colt 911A1 . Şuan benim elimde ve istersem gözümü kırpmadan vururum." dedi.

Elindeki Karan'ın silahını sertçe Karan'a verdi ve "Şimdi ailemizden uzak dur." dedi.

Karan hırsla evden çıkınca kapının önündeki adamlara "Peşinden gidin ve bir delilik yapmasın." dedim.

Kardelen dolu gözlerle bana baktı ve "Anne." dedi.

Kollarımı açtım ve "Gel buraya." dedim. Bana sarılıp ağlamaya başlayınca saçlarını okşadım ve saçından öptüm.

Dengiz "Kimse benim küçük kızımı üzemez." dedi.

"Baba artık on yedi yaşındayım." dedi Kardelen.

"İşte çok küçüksün daha." dedi.

Kardelen gülerek "Ne zaman büyüyeceğim peki?" diye sordu.

"Hiçbir zaman." dedi Dengiz.

"Baba ya." dedi Kardelen. Kağan'ın olanları izlediğini görmem ile "Birileri kıskandı mı?" diye sordum.

"Hayır anne." dedim.

"Anneye sarılmayacak mısın şimdi?" diye sordum. Gelip sarılınca "Hayır seni hep ben yedirip içirdim. Nasıl böyle uzun oldun." dedim.

"Aslan oğlum." diyen Dengiz ile "Benim oğluşum o." dedim.

"Oğluş mu? Anne on dokuz yaşındayım." dedi.

"Benim oğluşum on dokuz yaşında mıymış? Sen büyüdün mü?" dedim ve yanaklarını sıktım.

Kardelen gülerek "Abi bu halini yengeye anlatacağım." dedi.

Ne kadar kötü bir gibi görünse de ailemiz çok mutluydu, her şey harikaydı.

On kişi olarak girdiğimiz bu rekabette sekiz kişi kalmış ve aileler kurmuştuk.