Rekabetin İçinde

Sebep

Patron ciddi bir ses tonuyla "Hayır." dedi.

"Gruplarımız değişse ne olacak?" diye sordum.

Tekrar "Hayır." dedi.

Sinirle yakasını tuttum ve duvara yasladım. İnsan gibi bir şey istiyoruz böyle davranması sinirlerimi bozmuştu.

"Bana bak yarram senin ağzını burnunu kırmadan düzgünce isteğimi düşün. Lan değişse ne olur? Hani hayır diyeceksen de kibar ol az, kibar!" diye bağırdım.

Patron bana tek kaşını kaldırıp bakınca sessizce yutkundum. Tuttuğum yakasını bırakıp omzundaki tozları silkeledim.

"Genel başkanın emri bu yönde. Gruplar bu halde olacak ve değişmeyecek." dedi.

"Genel başkan ile konuşmak istiyorum." dedim.

"Sonuçlarını üstlenmem." dedi ve telefonunu açıp bana uzattı.

Genel başkanı arayıp bana vermişti. Telefonu alıp kulağıma götürdüm.

Genel Başkan "Bir sorun mu var?" diyerek açtı.

"Ben birinci gruptan Eslem Yıldız. Mine Saraç ile yer değiştirmek istiyorum." dedim.

"Niye?" diye sordu.

"Mine için daha iyi olacağından." dedim.

"Başkası için kendi düzenini bozman benim için geçerli bir sebep değil." dedi.

"Mine benimle yer değiştirdiğinde duygularına hakim olamayacak ve bu onu geriye düşürecek. Bu da benim için iki rakibin elenmesi demek." dedim.

"Bu benim için geçerli bir sebep. Lakin unutma sende bugün duyguların ile davranıp kazanabileceğin bir yarışı bıraktın." dedi.

"Hayır. Ben Karan için bıraktığımı sandı herkes fakat ben bırakarak üç kişinin duygularının hareketlenmesini sağladım. Dengiz bir puan alırsa alsın. Ben sonrasında tekrar puan alırım." dedim.

"Muhteşem." diye mırıldandı ve "Tamam değiştirin." dedi. Telefonu kapatınca sırıttım. Azıcık yalan söyleyerek oldu bu iş ama oldu mu oldu.

Telefonu geri patrona verip eve gittim.