Rekabetin İçinde

Korkutamazsın

Masaya oturduğumda harika yemekler olduğunu gördüm.

"Yaman harikasın." dedim ve yemeye başladım.

"Bu arada Karan, Eslem hayırlı olsun. Çok yakışıyorsunuz." dedi Büşra.

Aynı anda "Ne?" diye bağırdık. Tek Karan ile ben değil. Dengiz de şaşırmıştı.

Büşra "Şey ben dün gece sizi evin önünde öpüşürken görünce öyle dedim. Of çok yanlış bir şey mi dedim?" diye sordu.

"Biz öpüşmedik." dedi Karan. Anında kulakları kızarmıştı. Yalan söylediğinden dolayı idi büyük ihtimalle.

"Şey ben yanlış görmüş olabilirim." dedi Büşra. Durumu kurtarmaya çalışıyordu.

Kimse inanmamıştı. Derin bir nefes aldım ve "Aslında öpüştük." dedim.

Herkes bana dönünce "Uyurgezerim ve dün gece öyle evden çıkıp gitmişim. Karan da beni görüp peşimden gelmiş. O sırada işte benim yaptığım bir yanlış ama aramızda bir şey yok." dedim.

Betül "Uyurgezer olduğunu bilmiyordum." dedi.

"Çocukluktan beri olan bir şey. Önemsiz." dedim.

"Geçmiş olsun. Şimdi bu konuyu deşmek yerine yemek yiyebiliriz." dedi Tuğalp.

"Mine ne durumda?" diye sordum.

Mehlika "Uyuyor." dedi.

"Bugün görevlere katılmayacak mı? Bireysel görevler olacaktı." dedi Betül.

Dengiz "Hayır. Bugün katılmayacak. Zaten patron pek şansının olmadığını söyledi." dedi.

Ne zaman geldiğini bilmediğim Mine "Hepsi senin suçundan!" diye bağırdı.

Ayağa kalkıp ona döndüm. Silahını bana doğrultuğunu görmem ile sessizce yutkundum.

"Önce sevdiğim adamı elimden aldın! Şimdi ise senin yüzünden görevlere katılmıyorum!" diye bağırdı.

"Sevdiğin adam kim onu dahi bilmiyorum. Hem bu hale gelmenin tek sahibi ben sana bir şey oldu sanıp yardıma geldiğimde bana saldırman ve anneme küfretmen. Şimdi o silahını çek. Beni böyle şeylerle korkutamazsın. Ben silahları oyuncak varsayarak büyüdüm." dedim.

Silahını çekmeyince derin bir nefes aldım.