"Artık okul kurulu başkanı değilsin, kimse kurallarına uymak zorunda değil."
"Bunu gerçekten aşman gerek Jungkook.."
....
Çatıda başlayan olayın, Yuna'nın sadece bir kabus olarak düşünmesi işleri daha da zorlaştırmıştı...
Yeni bir kurgu yayınladım. Yazma tarzımı beğendiyseniz gidip bir bakın çünkü mükemmel olacak..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Harbi güzel kurgu olacak yalnız, koşun koşun
Bu arada.. Final.. (ben de isterdim hiç final olmasın ama her güzel şeyin bir sonu oluyor..)
İyi Okumalar,
,
"Duyguları güçlü bir kız, kolay kolay pes etmeyecek.."
"Hayır edebilir. Daha önce etmiş de.. O kızın en büyük korkusu yalnızlık."
Karanlık bir odanın içinden gelen sesler Yuna'nın kulağını tırmalıyordu. Belki düşündü yine rüya görüyordu.
Odasındayken her zaman sesler duyuyordu ama uyandığında ise asla hatırlamıyordu.
Herkesin gördüğü ama unuttuğu bir şeyler vardı.
Bir gün hatırlayabilecekler miydi?
◾
Her zaman gittiğim markete gelmiştim. Kasadaki adam hep gördüğüm bir yüzdü. Arada sohbet ederdik hatta okul harici konuştuğum tek kişi o amca sayılabilirdi. Aldıklarımı poşete koyarken bana bir bakış attı. Belki de o kadar duygu dolu bakmıştım ki o yüzden atmıştı o tuhaf bakışı.
Ne kadar kötü bir duyguydu aslında. Gerçek hayatta dışlanıyor gibiydim. Hayalettim işte besbelli. Kimse beni hatırlamıyordu. Ne duruma düşmüştüm ki şu bakkal amcanın bile beni unutması sarsmıştı.
Poşeti alıp samimi bir şekilde gülümsedim ve dışarıya çıktım. Koluma bağladığım poşeti her zamanki gibi sallamaya başladım. Aldığım yemeklerin hiçbirini yiyesim yoktu açıkçası. Öylesine almıştım.
Okulum bitmişti. Yakında mezuniyetimiz olacaktı. Sınava bile girmemiştim ve açıkçası bundan sonrasının da ne olacağı umrumda değildi. Jungkook'un sınav notları güzel gelmişti. İstediği üniversiteye başvurabilecekti. Onu her zaman destekleyecektim.
Sorun şu ki.. Okul bitti, babamlardan kalan mirası harcadım. Ve şu an iş bulamayacak kadar çok halsizdim. Bir an önce toparlanmam lazımdı ve daha küçük bir eve taşınmalıydım. Jungkook sürekli birlikte yaşayalım diyordu ama ona yük olmak istemiyordum.
Kendi ayaklarımın üstünde durmak istiyorum. Normal insanlar gibi yaşamak istiyorum. Tüm bu yaşadıklarım bir kabusmuş gibi uyanmak ve hayatım da ilk defa üzülmeden bir gün geçirmek istiyorum.
