Ben Kazandım 🃏(1-2)

28.Bölüm

Hızla gözlerimi kırpıştırıp aradan indim ama ceket elimdeydi.Bir şey yapmam lazımdı, etrafta yaklaşık 5 insan vardı sakin bir yerdeydim ve önümde bomboş bir arazi vardI.Sorun şu ki arazide bir kaç kişi oturmuş konuşuyorlardı

''Araziyi boşaltın!Hemen!''insanlara bana garip garip bakmaya başladıklarında sayaca baktım beş saniye

''Elimde bomba var!Kaçsanıza!''hızla ortaya doğru koşup ceketi yere fırlattım.Bir kız bana kaşları çatılı bir şekilde bakarken diğerleri çoktan kaçmaya başlamıştı bile

Hızla kızın kolundan tutup koşacakken duyduğum patlama sesi ile ayaklarım yerden kesildi ve kafamı sert bir şekilde yere çarptım

Duyduğum çınlama ile gözlerimi araladım.Sadece çınlama duyuyordum, görüntüm bulanıktı, sesler uğultulu geliyordu

Aniden yüzümde hissettiğim eller ile gözlerimi kırpıştırdım.Çınlama yavaş yavaş gidiyordu ve sesler netleşiyordu

''Nisa!Duyuyor musun!Nisa İyi misin!''derin derin nefesler almaya başladım sanki göğüs kafesim sıkışıyordu

''İ-iyiyim''Rüzgar'ın kolundan destek alarak kalktım ama başım çok ağrıyordu.Elim istemsizce başıma gitti, sıcak bir sıvı hissettiğimde elime baktım.Başım kanıyordu

Gözüm yanımdaki kıza kaydı, gayet iyiydi.Şaşkın bir şekilde etrafına bakıyordu

''İyi misin?''sorumla bana döndü ''Senin yüzünden ölüyordum!''sinirle üstüme gelicekken Rüzgar onu tuttu

''Geri bas!''kız bu sefer Rüzgar'ı itti ve bana döndü ''Canın cehenneme!''hızlı adımlarla buradan uzaklaşırken ne kadar da haklı olduğunu fark ettim.Benim yüzümden ölüyordu

''Sakin....bu olayda senin suçun yok''dönen başım ile istemsizce Rüzgar'ın koluna tutundum

''Bu böyle olmayacak hastaneye gidiyoruz yoldayken Araf'a haber verdim buraları halledecek zaten diğer insanlar kaçabilmiş''

''İyiyim ben''

''Değilsin hadi hastaneye zaten Araf Ateş a-''

''Sakın!Sakın haber vermesin bak Rüzgar lütfen''

''Haber çoktan gitmiştir elimden bir şey gelmez şimdi hastaneye gidiyoruz''beni koltuğa oturtup sürücü koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırdı

''Rüzgar lütfen Araf abiye haber ver''gözünü yoldan ayırmadan sıkıntılı bir nefes verdi ve telefonunu çıkarıp bir şeyler yaptı.Araf abiyi aramıştı, kısa bir konuşmadan sonra bana döndü

''Tamam hallettim ama bu böyle olmaz Nisa''

''Olduğu kadarıyla yapıcağız''yüzümde akmaya başlayan sıvı ile kaşlarım tekrar çatıldı elimle yanağımı sildim.Kan

''Siktir''mırıldanarak torpidodan peçete aldım ve alnıma tuttum.Acıyordu aslında daha çok yanıyordu, ne fark ederse.

''Uraz'a sö-''

''Hayır dedim Rüzgar kimseye söylemeyeceksin''tekrar sıkıntılı bir nefes verdi

''Bu böyle olmayacak Nisa''

''Rüzgar ben vakti geldiğinde halledeceğim lütfen şimdilik aramızda kalsın....Hastaneye gitmesek bak gerçekten iyiyim''

''Boşuna itiraz etme gideceğiz dedim''

''Rüzgar gerçekten iyiyim sadece eve gitmek istiyorum lütfen''tam ağızını açmıştıki telefonu çaldı, gözlerini yoldan ayırmadan telefonu hoparlöre alıp açtı