Ben Kazandım 🃏(1-2)

37.Bölüm Bitti mi

Ben hala çatılı kaşlarım ile onlara bakarken onlar birbirine bakıyordu

''Hadi söylesenize''yorgun çıkan sesim ile yataktan kalktım ama hâlâ uyku sersemiydim

''Bir şey yok güzelim hadi uyu sen''

''Abi yorma beni hadi lütfen söyle''esneyerek konuştuğumda Uraz konuşmaya girdi

''Meleğim hadi uyu, yorgunsun yarın konuşuruz''

''Lütfen yormayın beni...söyleyinde hepimiz kurtulalım''

''Yarın konuşuruz sen yat''Ateş abimi tanıyorsam yarında anlatmayacaktı

''Anlatana kadar uyumayacağımı biliyorsunuz''Ateş abim sıkıntılı bir nefes verirken kapıya doğru ilerledi ve Uraz'a döndü

''Yarın konuşuruz siz uyuyun''abim hızlı adımlarla odadan çıkarken Uraz'a döndüm.Uraz'ın anlatmayacağını biliyordum ama şansımı denemeliydim

''Bana hiç öyle bakma''ama bakmaya devam ettim

''Hayır Nisa...Ateş'i duydun yarın konuşuruz hadi uyu''Uraz geri yatağa geçerken ben hâlâ ayakta ona bakıyordum

''Anlatmak istediğini biliyorum...anlatsan olmaz mı?''

''Yarın konuşalım Nisa hem yorgunsun''dudaklarımı ıslatırken yorganın içine girdim ve Uraz'a döndüm

''Bu sefer her şey daha kötü olacak bunu biliyorsun Uraz...anlatırsan bunların yaşanmayacağını da biliyorsun''Uraz derin bir nefes aldı, düşünüyordu ama biliyordumki bana söylemeyecekti

''Yorgunum''sırtını bana döndüğünde yanına uzandım ve gözlerimi tavana çevirdim

''Umarım pişman olmazsınız....umarım sonu bizi bitirmez''ses gelmeyince bende sırtımı döndüm ve fısıldadım

''İyi geceler sevgilim''gözlerimi kapadım.Uyumam lazımdı, yarın her şeyi ayrıntılı konuşacaktım zaten uyku sersemiydim.

Gözlerimi araladım.Bedenimi saran kollar vardı, yüzümde oluşan gülümseme ile Uraz'a döndüm.Kollarını bedenime dolamış, hâlâ uyuyordu o kadar tatlı görünüyorduki....anlatamam

Yanağından öptüm.Ama hâlâ uyuyordu, yorulmuş olmalıydı.Belimdeki kolları sıkılaşırken gülümsedim

''Günaydın sevgilim''uyanmıştı.Tek gözünü aralayıp dudaklarımdan öptü ve gözünü geri kapattı

''Uyanmayacak mısın?''

''Cık....böyle kalalım''gülümsedikten sonra kafamı koluna yasladım

''Bugün hep böyle mi kalsak?''aslında güzel bir fikir, böyle kalmak ama olmayacaktı, çok belliydi

''Keşke...hep böyle kalsak ama olmaz, biliyorsun''çalan kapı ile kafamı kaldırdım ve Uraz'a baktım ama o kapalı gözleri ile öylece duruyordu

''Uraz...kapı çalıyor''

''Bırak çalsın birazdan susar''

''Uraz önemli olabilir''

''Olsa telefonum çalardı''çalan telefon ile Uraz kaşlarını çatarak kalktı, telefonu eline aldığı gibi açtı

''Efendim''

''----''

''Bir dakika''telefonu geri yere koyduktan sonra belime sarılı olan kolunu geri çekti ve yataktan kalktı

''Meleğim Ateş gelmiş istiyorsan sen burada dur ben uyuduğunu söylerim''

''Yok...bende geliyorum''bende yataktan kalktığımda ikimiz beraber kapıya ilerledik ve kapıyı açtık.Abim hızlı adımlarla içeri girerken Uraz kapıyı geri kapattı