Ben Kazandım 🃏(1-2)

26.Bölüm Affetmek

Şimdi ne mi oluyor?Bende bilmiyorum.Bardan çıkıp direk sahile gitmiştik ,gözlerim artık şişmişti ama umrumda değildi.

''Konuşmayı düşünüyor musun?''

''Bunu nasıl yaptılar?Ben bu haldeyken o nasıl başka bir kıza gülümser?''sesim titremişti.Ege'ye döndüm ''Bende salak gibi özür dileyecektim''

''Deme öyle...bu işte bir yanlışlık ol-''

''Ciddi misin!Ben burada üzülürken o gidip kızlarla....ya sabır!''sinirden gözlerim doldu.Ege benim gibi ayağa kalktı.

''Ege....eve gitmek istiyorum''

''Seni bı-''

''Yok.Yalnız kalmak istiyorum''çantamı aldığım gibi arabaya bindim.Direk eve sürdüm, sadece uyumak istiyordum.Hemde sonsuza kadar.

Eve vardığımda arabadan inip direk eve girdim.Abilerim, dedem, babam ve annem salondaydılar hayret Ateş abimde buradaydı.Güneş gözlüğü taktığım için şişmiş gözlerim belli olmuyordu

''Cimcime nerede kaldın sen?''boğazımı temizledim.

''İşlerim uzadı''hızlı adımlarla merdivenlerden çıkıp odama girdim.Üstümdekilerden kurtulup duşa girdim.

-

Islak saçlarımı topuz yapıp balkona çıktım ve koltuklara oturdum.Ağlamak istiyordum ama o gücü kendimde bulamıyordum.

Duyduğum kapı sesi ile gözlerimi kırpıştırdım

''Kızım...konuşalım mı?''dertleşmek istiyordum ama bu Ahmet dede ile olmayacaktı.

''Hayır''yanıma oturdu ''Biliyorum kızgınsın bana haklısında ama yapamadım, karşına çıkamadım zaten İngiltere'deydim.Sana kim olduğumu söylemem gerekiyordu ama korktum beni istemeyeceksiniz diye''sesi titremişti.Ona dönmedim

''Böyle daha mı iyi oldu?''

''Olmadı ama anla beni.''sustuğumu görünce derin bir nefes aldı ve verdi ''Peki...ama ben yeni bir sayfa açmak istiyorum.Beraber bir sayfa açalım mı?''

''Benim sayfalarım tükendi''

''Ben sana yeni bir sayfa veririm''

''Ne malum onunda kirlenmeyeceği''

''Denemeden göremeyiz''gözlerimi ona çevirdim.Bana gülümsüyordu, peki ya babam?Onu nasıl affedecektim?

''Biraz daha zaman istiyorum''

''Peki....istersen dinlerim seni''

''Yalnız kalmak istiyorum''başını sallayıp ayaklandı ve odadan çıktı.Yalnız kalmak bana iyi geliyordu, gözlerimi gökyüzüne çevirdim.

''Yalvarıyorum sana evren...ben çok yoruldum artık yorma beni lütfen''

''Ne oldu?''yanımda duyduğum ses ile dolu gözlerimi kırpıştırdım zaten gözlerim şişti ve kızarıktı Ateş abim yanıma oturup beni kendine çevirdi ve kaşlarını çattı

''Sen ağladın mı?''kollarını çektim ve biraz daha uzaklaştım ''Hayır''

''Uraz ile il-''

''Hayır...onunla ayrıldık bir daha asla barışmamak üzerine''gülerken önüne döndü ve biraz bana yaklaşıp kafasını omuzuma koydu ''Seni tanıyorum Nisa...Aras'a baktığın gibi bakmıyorsun Uraz'a...Uraz senin için daha nasıl denir...daha of!Kısacası Uraz'a aşıksın''

''Değilim.....beni tanıyamamışsın''tekrardan güldü. ''Seni senden daha iyi tanıyorum''bu sefer ben güldüm.Omuzumu hızla çekip biraz uzaklaştım