Ben Kazandım 🃏(1-2)

54. Bölüm

Sırtıma giren ağrı ile gözlerimi araladım. Burası neresi? Ne ara geldim buraya?

Koltuktan kalktım ve etrafıma bakındım, nasıl geldim ben buraya?

''Günaydın, iyi uyudun mu?''dedi bir kadın.Elim belime kaydı ama yanımda silah yoktu.

''Kimsin sen? Neredeyim ben?''dedim ondan uzaklaşarak. ben her uzaklaştığımda o da bana yaklaşıyordu ve aniden olduğu yerde öylece durdu.

''Nisa hanım lütfen sakin olun''dedi gülümseyerek. Adımıda biliyordu.

''Kimsin sen!''dedim sesimi yükselterek. Yoksa Murat'ın eline mi düşmüştüm?

Merdivenlerden inen birini gördüğümde ona döndüm, Mert şaşkın bir şekilde içeri girmişti. Beni bulmaları kısa sürmüştü.Hızlı adımlarla Mert'tin yanına gidip kolunu tuttum 

''Mert''dedim sadece. Şaşkınlığı giderken kadına başı ile dışarıyı gösterdi, ne yani kadını tanıyor mu?

Mert'in kolunu bırakırken ondan uzaklaştım. Yoksa Mert'te mi Murat'ın tarafındaydı? 

''Nisa sakın ol...dün seni eve götürecektim ama tutturdun istemiyorum diye bende benim eve getirdim abinlerede anlattım''dedi ve tekli koltuğa oturdu. ne yani Mert'tin evinde miydim?

''Ne oldu dün bana?''dediğimde oturmamı işaret etti. Uyandığım koltuğa geri oturdum ve Mert'e döndüm. Üstümde garip bir şekilde düzgün kıyafetler vardı, belki biraz abartılı olabilir.

''Uraz'la ayrıldıktan sonra kendini odana kilitledin...seni merak edip odana geldiğimizdede sen yoktun yani evden kaçmışsın...dışarı çıktık seni aramak için.Sahilde sarhoş bir şekilde buldum seni sonrada eve gitmemek için direndin bende benim eve getirdim''dedi ve az önceki kadının getirdiği suyu içti.

Evden mi kaçıştım? Hayır ben evden kaçmamıştımki...lanet olsun hatırlamıyorum!

''Telefonum nerede?''dedim. Başı ile gösterdiği yere döndüm ve telefonumu alıp aramalara girdim. Evden kaçmamıştım ama ne olduğunu hatırlamıyorum.

Garip bir şey çıkmadığı için telefonu geri masaya koydum ve arkama yaslandım.

''Evden kaçmadım...hatırlamıyorum ne olduğunu ama evden kaçmadım''dedim. Hatırlamaya çalışıyordum ama olmuyordu.

''Çok içmiştin hatırlamaman normal ama dediğim gibi odana geldiğimizde odan boştu aşağıdada kimse seni görmedi''dedi Mert. O zaman evden nasıl çıktım? ya da neden çıktım? Çünkü normalde olsa odamdan ayrılmazdım.

''Hayır eminim çıkmadığımdan...neyse ya. Teşekkür ederim bu arada''dedim ve başımı geriye yasladım. Hâlâ eve gitmek istemiyordum ama burada da duramazdım.

''Kahvaltı yapman lazım''dedi Mert. ama istemiyordum zaten başım ağrıyordu.

''İstemiyorum...uraz nasıl?''dedim bir anda.Fısıldayarak söylesemde duymuştu

''Yorgun düştü dün yüzünden...uyuyordur''dedi.Uyusun, yorgundur kesin o. Dün kesin beni aramıştır.

''Ben tekrardan teşekkür ederim. Gitsem iyi olacak''dedim. Hem yeterince yük olmuştum hemde kadına ayıp etmiştim. Ayıp falan olmamıştı sonuçta kim olsa aynı tepkiyi verirdi.

''Eve gideceksen bırakıyım seni''

''Yok...eve gitmek istemiyorum''

''Burada istediğin gibi kalabilirsin bu konuda ciddiyim''dedi net bir şekilde.Şimdi ne yapacaktım? Eve gidersem Uraz'ı görecektim zaten ondanda böyle kaçamazdım.