LÂL

¹

¹‐

Abi kurgusu... Ciddi söylüyorum çok geç farkettiğim bi konu ama gerçekten aşırı sarıyor... ben neden yazmayayım dedim. Sonra baktım sebep yok.

Klişelerin dışında kalmaya çalışsam da kurgu belli olduğu için genel abi kitaplarıyla aynı gibi. Yorumlarınızı, düşüncelerinizi merak ediyorum ve geri dönüş bekliyorum. Hepinizi çok seviyorum umarım beğenirsiniz..

~~~

Hey? Merhaba? Kimse var mı?

Tamam. Şaka. Kimse yok biliyorum.

Yoo aslında var. Sayın ayçiçekleri- kestik şaka. Ben varım.

Tamam aslında komik de sayılmaz. Neyse nerde kalmıştık? Dur bi dakika, başlamamıştık.

Elimdeki kalemi elimde tekrar döndürdüm. E harika. Başlayalım o zaman.

Hey hayır ya! Hangi öğrenci kompozisyon ödevine böyle başlar ki? Göz devirdim, bunun cevabı açıktı, evet evet ben! .Peki hangi öğretmen sınav haftasının başlamasına son iki gün kala öğrencilerine kompozisyon ödevi verir. Bunun ise sonsuz isim sığabilecek kadar sonsuzdu cevabı, aklından kontak olan çoğu türkçe öğretmeni.

Kafamı kaşıyıp sıkıntılı bi nefes verdim. "Üzgünüm hocam ama bunu yazamayacağım." elimdeki kalemi hızlıca masamın arkasına attım. Kararımı değiştirmemek adına defterimi kapadım ve ayağa kalktım elime telefonumu alıp bildirimlerime sonra bakacağını aklıma not ederek saate baktım saat sekizi biraz geçmişti. Yani yemek saati geçmişti. Kaşlarımı çattım, kahretsin kaç saattir bi kaç kelime için mi uğraşıyordum? Sinirle bedenim gerilirken dişlerimi sıktım.

Olmayacak bi ödev için yemek saatimi kaçırmıştım ama sorunum bu değildi, sorunum tamamen aynı ödev için sabah, kahvaltımı öğlen de öğle yemeğimi kaçırmış olmamdı.

Bi hatayı bi kere yaparsın bu hata olur sayın gerizekalı, ıkincisinde yaparsan mallık olur, üçüncüsü tamamen tercihtir. Az önce kapattığım defteri açıp içindeki yazıyı yırtarak çektim ordan. "Senin yüzünden aç kaldım aptal. " gözümün önündeki kâğıdı buruşturup çöp kovasına attım.

Masadan ayrılan adımlarım hızla yatağıma yöneldiğinde dün de bi şeyler yemediğini hatırlayan midem kasıldı. Nasıl bu kadar aptal olabilirdim? Kompozisyon yazmayı zaten beceremediğimi biliyordum, odaklanmak gereken tek şey bi sınavken delinin teki yüzünden saatlerimi boşa harcamıştım. "Aptalsın, gerçekten."

Yattığım yatakta kendimi cenin pozisyonuna alıp derin bi nefes aldım. Yemek yemek istiyordum, mutfağa inip küçük küçük şeyler atıştırsam ne olurdu ki? Güldüm.

Tabiki hiç bi şey tatlım hadi yemek yiyelim.

Peki buna inandık mı?
"Toboko hoyor totlom." Sesim bu seferkine nazaran daha yüksek çıktığında ses çıkarmamaya özen göstererek ayağa kalktım.

Kimse görmeden bi şeyler alıştırmanın kimseye bi zararı olmazdı heralde? Stresle dudaklarımı ısırarak ses çıkarmamaya özen göstererek açtım odamın kapısını, kapı bana herzamanki gibi büyük bi gürültü bahşederken yüzümü buruşturdum.