The President's Tint (UNEDITED)

WAKAS

"Hindi ka kinakausap?" tanong nila John pero hindi ko sila pinansin.

Nakila Mickalla at Ryker lang ang buong atensyon ko. Nauuna silang maglakad sa amin papunta sa restaurant na kakainan namin ng dinner.

I caught Ryker smiling while whispering something to Micka that makes me more pissed.

Why the hell is he smiling like that?

Hindi ko makita ang reaksyon ni Mickalla dahil nakatalikod ito sa amin pero habang naiisip kong nakangiti rin siya ay hindi ko maiwasang makaramdam ng inis.

Fuck, Napaka-childish ko.

"Lakas talaga ng loob nitong lalaking 'to." natatawang bulong ni Ethan sa tabi ko habang nakatingin din kila Micka.

Narinig ko pa ang mahinang tawanan nila John at Clariz nang akbayan ni Ryker si Micka. Hindi ko na napigilan ang sarili kong lumapit sa kanila. I grabbed my girl's waist pulling her beside me away from Ryker.

"Get off." I stated.

I don't know what to feel when I saw Ryker laugh like an idiot. He really likes to annoy the people around him.

"Chill, papi."

"Mauna na kayo. Kakausapin ko lang ang babaeng 'to." ani ko na agad naman nilang sinang-ayunan.

Nakatingin lang ako kay Mickalla pero iniiwas niyang magkasalubong ang mga mata namin. Hinawakan ko ang magkabilang balikat niya at pinilit na iharap sa akin. Parang may kung bagay na nagliliparan sa sikmura ko nang mahawakan ko siya.

Ang bilis ng tibok ng puso ko pero pakiramdam ko ay kalmado pa rin ako. She's the only one who can make me feel these unexplainable feelings.

"Look at me," I said with my soft voice, I cupped her face and pinched her cheek, "Are you mad? Why are you ignoring me?" I added.

"N-No, I'm not mad." she said.

"Then look at me, Micka. Don't be so grumpy. Talk to me, love."

I can't help myself but to smile. Napangiti ako nang makita ko ang namumulang mukha nito. Iniiwas niya pa rin ang tingin niya sa akin pero pilit ko itong hinuhuli.

"S-Stop looking at me like that." she's stuttering.

"May problema ba?" I asked.

Hindi ko maintindihan kung bakit simula kanina ay hindi niya man lang ako magawang batiin o kahit pansinin man lang.

Okay naman kami kagabi bago ko siya ihatid sa kanila kaya nagtataka ako kung bakit ganito ang pakikitungo niya sa akin ngayon.

May nagawa ba ako?

"Ano bang ginawa ko sayo?" I calmly asked.

Mickalla didn't answer my question. Instead, She pouted while glaring at me. Her reaction made me chuckled. Kahit naiinis siya sa akin ngayon nang hindi ko alam ang dahilan ay hindi ko magawang pigilan ang sarili kong mapangiti sa itsura niya. She's too cute.

"What are you laughing at?" she hissed as soon as she caught me smiling, "Huwag mo akong tawanan." she added.

"I'm not laughing, love. I'm just smiling." I corrected her.

Sinubukan kong hawakan ang kamay niya pero hinila niya ito palayo sa akin. Napailing nalang ako nang talikuran niya at saka nagsimulang maglakad palayo.

"Stubborn." I whispered before following her. "Mickalla!" tawag ko sa kaniya pero hindi niya pa rin ako pinapansin at tuloy tuloy lang sa paglalakad.

No choice ako kung 'di sundan siya. Pagpasok namin sa loob ng Restaurant, umupo siya sa bakanteng upuan katabi ni Ryker.