ကိုလူလည်ရဲ့ သားကောင်ငယ်{မြန်မာဘာသာပြန်}

အခန်း(၉)-၃

{Unicode}

ရှီရှဲ့က ရှားချီအန်း နီရဲနေတဲ့ မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီး ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ ရိပ်မိသွားတာကြောင့် ရှီလင့်ကို ရယ်ပြီးပြောလိုက်တယ်

"အားမော့ .. ကြည့်ရတာ မင်း မိန်းမလေးက သိပ်ကို လိုချင်နေပြီထင်တယ် .. မြန်မြန်လေး ပြုစုပေးလိုက်ပါဦး"

ရှားချီအန်းက ရှက်သွားပေမဲ့ ဒေါသတကြီးပြန်ရန်တွေ့တယ်

"လူယုတ်မာ .. လိုချင်နေတယ်လို့ မင်း ဘယ်သူ့ကိုပြောတာ"

ရှီရှဲ့ .. "ဒါပေါ့ .. ဘယ်သူ့ကိုပြောတယ်ထင်နေလို့လဲ .. ပူလောင်နေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုပြောတာ .. ငါ့မောင်ရဲ့ အသားချောင်းကို သူ့အပေါက်ထဲ ထိုးထည့်တာကို ခံချင်နေတဲ့ တစ်ယောက်"

ရှီရှဲ့က ပြောင်ချော်ချော်အပြုံးနဲ့ ရှီလင့်ဘေးနားရပ်လိုက်ပြီး နားနားကို တစ်ခုခုကပ်ပြောလိုက်တယ်။ ရှီလင်က နားလည်တဲ့ပုံနဲ့ ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး ရှားချီအန်းကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ရှားချီအန်းကို ဖမ်းချုပ်လိုက်တော့တယ်။ ရှားချီအန်းမှာ မမျှော်လင့်ပဲ အချုပ်ခံလိုက်ရတာမို့ ရုန်းကန်နေရင်း

"မင်း ဘာလုပ်ဖို့ ကြံစည်နေပြန်ပြီတုန်း .. လွှတ် .. သောက်မြင်းသိုးကောင်"

ရှီလင်က အန်ကြိတ်ပြီးပြောနေရတဲ့ အသံနဲ့

"ငါ မြင်းကိုတော့ မလုပ်ဘူး .. မင်းကိုပဲ လုပ်မှာ"

ပြီးတာနဲ့ တခြားသူတွေရှေ့မှာတင်ပဲ ရှားချီအန်းရဲ့ကိုယ်လုံးအနှံ့ ပွတ်သပ်နေပြီး သူ့နို့သီးခေါင်းထိပ်လေးတွေကို ကြိတ်ချေနေတယ်။

ရှားချီအန်း .. "သောက်တိရစ္ဆာန်ကောင် .. မင်းက ငါ့ကို ထိရဲသေးတယ် .. ငါ .. ငါ မင်းကို သတ်မယ်"

လိင်စိတ်ကြွဆေးရဲ့ အရှိန်ကြောင့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာ အရမ်းကိုတုံ့ပြန်နိုင်စွမ်းမြင့်နေတာမို့ ရှီလင့်ရဲ့ နှိုးဆွမှုတွေကို တောင့်ခံမထားနိုင်ပေ။ သူ့မှာ စကားတောင် ဖြောင့်ဖြောင့်မပြောနိုင်သည့် အခြေအနေရောက်လို့နေသည်။

လင်းယုထင် .. "ရှီလင် .. ရှားချီအန်းကို ခုချက်ချင်း လွှတ်လိုက် .. မဟုတ်လို့ကတော့ နင်က Gay ဆိုတာ တစ်ကျောင်းလုံးကို ငါ ဖြန့်လိုက်မှာ .. ငါ့လက်ထဲမှာ နင့်ရဲ့ပုံတွေလည်း ရှိတယ်နော်"