Drudge (Zakończona)

25

Mijin pov

To było szybkie. Chociaż dla mnie trwało to bardzo długo. Czułam niepewność że strony Namwoo. Pewnie dlatego chwilę po muśnięciu moich ust zerwał się na równe nogi i jak gdyby nigdy nic usiadł z powrotem na krześle obok.

- Żeby chłopak chłopak uciekał po pocałunku. - zaśmiałam się.

- Po prostu ty byłaś w takiej sytuacji, że ucieczka nie wchodziła w grę, więc zrobiłem to za ciebie. - uśmiechnął się.

- Czyli uważasz, że gdybym była na twoim miejscu to bym uciekła? - spojrzałam na niego.

- Tak. - odpowiedział zbyt pewnie.

Nie wiesz co właśnie zrobiłeś.

Usiadłam na łóżku, przerzuciłam nogi przez barierki i stanęłam na podłodze.

- Gdzie idziesz? Znowu powiedziałem coś nie tak? - spojrzał na mnie jakby zirytowany.

Okrążyłam łóżko i stanęłam przed nim. Usiadłam mu na kolanach, położyłam ręce na karku i po prostu go pocałowałam.

Powoli się odsunęłam i spojrzałam na niego z uśmiechem.

- Uciekłam w takim tempie, że zdążyłam wrócić zanim się obejrzałeś. - zaśmiałam się.

- Cholera Mijin. - jego wzrok był utkwiony na moich ustach.

- Co?

- Pewne rzeczy przychodzą ci zdecydowanie za łatwo. - powiedział cicho.

- Wiem to. - odpowiedziałam.

Chłopak nie odpowiedział. Zamiast tego znowu przybliżył się do mnie z zamiarem pocałunku. W ostatniej chwili zasłoniłam usta ręką. Spojrzał na mnie zdezorientowany.

- Co za dużo to nie zdrowo. - uśmiechnęłam się zwycięsko i wstałam z jego kolan.

- Cholera Mijin. Siadasz mi na kolanach i mnie całujesz, po czym sobie idziesz? Nie podoba mi się to. - wstał z krzesła.

- Co w tym złego? - zaczęłam się cofać wciąż z uśmiechem na ustach.

- To, że jeżeli zaraz cię nie pocałuję to chyba oszaleję. - stwierdził.

- To już nie mój problem. - zaśmiałam się.

- Nie śmiej się ze mnie tymi ustami. - powiedział cicho.

- To moje usta. - pokazałam na nie ruchem dłoni. - Mogę nimi robić co chcę.

- A to są moje usta. - pokazał na swoją twarz. - I nie mogę nimi robić tego czego chcę, bo ktoś mi nie pozwala.

- Kto taki?

- Dobrze wiesz. - przyspieszył kroku.

Widząc to odwróciłam się i szybkim krokiem ruszyłam w stronę części salonowej. Nawet nie zdążyłam wejść za ściankę, kiedy chłopak chwycił mnie za rękę i delikatnie obrócił w swoją stronę.

Spojrzałam na niego. Na jego twarzy gościł zwycięski uśmiech. Namwoo powoli przybliżał swoje usta do moich. Prawie zaliczyli byśmy nasz kolejny pocałunek, gdyby nie Taejoon.

- Sprawdziłem monitoring. - powiedział wchodząc do sali.

Namwoo odwrócił się gwałtownie, a ja odskoczyłam jakiś metr dalej. Mężczyzna spojrzał na nas zdezorientowany.

- Stało się coś? - zapytał.

- Nie. - odpowiedzieliśmy razem.

Mężczyzna wciąż spoglądał na nas podejrzliwym wzrokiem. Przełknęłam cicho ślinę i wróciłam do łóżka. Namwoo wciąż stał w tym samym miejscu, a na jego twarzy widać było niezadowolenie. Biedny chłopiec. Przerwali mu w takiej chwili.