"Aşk... Beni, İstanbul'umdan bile vazgeçirecek kadar güzel olmalı." Cevabımdan sonra bir süre gözlerime baktı. Gözlerini çekip, derin bir nefes aldı.
"Yaşadığım şehire olan aşkımı bile unutturmalı bana. Onunla olduğum zaman, aşık olduğum koca Trabz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♡♡♡
İyi okumalar...
9. Bölüm, 'Geçmiş'
≈Sırma'dan≈
"Biz hallederiz. Sen kenara çekil." Gözlerimi abartılı bir şekilde devirdim ve bıkkınca bir nefes alıp, Asaf'a döndüm.
"İyileştim diyorum manyak herif, anlamıyor musun?" Tam bu sırada ağzımdan büyük bir hapşuruk tufanı koptu. Cebimdeki peçetelerden birini çıkarıp, gözlerimi ve burnumu silip, peçeteyi diğer cebime koydum.
"Elhamdülillah." Hasta olduğumda hırkanım ceplerini, kullanılmış ve kullanılmamış peçeteler olarak ikiye ayırıyordum.
"Ben de Sarı Çizmeli Mehmet Ağayım zaten. İyileşmişmiş." Asaf'ın alayla söylediği şeye tekrar ve tekrar göz devirdim. Gözüm sırf bu manyağa göz devirip, durduğum için çıkacaktı. Hayır, annem bile hastayken ufak tefek işleri yaptırıyordu bana da, buna ne oluyordu?
"Bak Reis Bozuntusu, okul başlayacak ve zaten doğru dürüst gelemeyeceğim. Bırak da işimi yapayım! Darlandum da!" Bunu farketmeden yapmıştım, gitgide daha da benimsiyordum buraları galiba... Asaf da dahil diğerleri Karadeniz ağzını kullanarak konuşmamı farketmiş ve gülmüşlerdi. Asaf'ın güldüğünü nadir anlardan biriydi. Boğazımı temizleyip, hafifçe öksürdüm.
"Darlandım yani. Neyse işte."
"Bana bak Sırma, sen Karadeniz kızı olmadığına emin misin? Bu dik başlılık,bu inat..." Yankı, ciddi ciddi elini çenesine koyup sorgularcasına yüzüme baktığında, göz devirdim.
"İstanbul kızıyım Yankı, bir maruzatın mı var?"
"Hah! Karadeniz kızı değilsin ama, Karadeniz kızı olmak için doğmuşsun be Sırma. Ayarlayalım sana buradan birini, Karadeniz gelini ol." Orhan'ın alayla söylediği şeyden sonra, gözlerim far görmüş tavşan gibi açıldı. Yankı tam ağzını açacakken teknenin aniden olduğu yerde dönmesiyle dengesini kaybedip, yere yapıştı. Onun düştüğünü gördüğümde kendimi tutamayıp, kahkaha attım. Biz de teknenin ani hareketinden dolayı sendelemiştik. Düşmemek için, hızlıca yanımdaki direkten sıkıca tutundum. Bu sırada hala Yankı'nin düşüşüne gülüyordum. Gözlerini kısarak bana baktı ve dümenin başında ki Asaf'a döndü.
"Hoop! Düzgün kullansana şunu oğlum, tersinden kalktın heralde." Yankı, söylene söylene ayağa kalkıp, üzerindeki tozları çırptı ve yanımdan geçip, Asaf'ın yanına dümenin olduğu odaya gitti.
