Sakura gaiden ❀ Sakura Haruno

asuka'nın geçmişi

herkese selam. acil bir değişiklik yaptım. hikayenin ikinci bölümünde asuka sekiz yaşında yasak teknikleri öğrendi diye yazmıştım. onu değiştirmek istedim. ordaki yaşı sekiz değil 13. böyle bir şey yaptım çünkü bi kaç bölüm önce asukanın 24 yaşında olduğunu yazmıştım. 8 yaşında olursa şu anki yaşı 19 oluyor. bu yüzden değiştirdim. keyifli okumalar

medya = şeytan avcılarının sırtındaki işaret

bize geçmişini anlatacktı. bize her şeyi anlatacaktı. dikkatle onu dinlemeye başladık.

asuka: her şey doğmam ile başladı. benim doğduğum sıralarda kimsenin bilmediği ve fark edtmediği bir hastalık vardı. hastalık bütün atlantiste yaygın idi. ama o hastalıktan sadece üç kişi etkilendi. birisi bendim. diğer iki kişi hakkında bir bilgim yok. hastalık normal bir hastalık değildi. normal yaygın ve ölümcül hastalıklardan da değildi. bu hastalığa yakalanan kişilerin duyguları yoğunlaşıyordu. her şey için. herkes için. o hastalığa yakalanan kişiler uğursuz güçlere sahip oluyordu. zerefin ve kötü ejderlerinkisi gibi kara güçlerimiz vardı. tabi yeni doğduğum için o güçlerin farkında değildi kimse. hastalığın nasıl bir şey olduğu iki yıl sonra ortaya çıktı. o hastalığa yakalanan kişilerin sırtında belirli bir işaret çıkmıştı. ilk başlarda kimse işaret ile ilgili bilgi sahibi değildi. ama kütüphanelerdeki kitaplar sayesinde birçok bbilgi sahibi oldular. bu hastalık şeytaniydi. ve bu hastalığa yakalanan kişilere şeytan taşıyıcıları deniliyordu. insanlar bunu öğrenince şeytan ytaşıyıcılarından, yani bizden nefret etmeye başladılar. vücudumuza en güçlü üç şeytan mühürlüydü. kimse raidonun torunu olmama aldırmadan bana kin besliyorlardı. beni gören herkes ya korkuyor ya da beni kovuyorlardı. küçük olduğumdan dolayı insanların bana öyle davranması beni çok üzüyordu. odama gidip sürekli sessizce ağlıyordum. yedi-seki yaşımda iken yavaş yavaş neyin ne olduğunu anlamaya başladım. şeytan taşıyıcısı olduğumu ve insanların sonsuza kadar benden nefret edeceğini öğrendiğimde benim için yaşamanın anlamı kalmamıştı. sadece insanlar değil kendi ailem de benden nefret ediyordu. her nekadar belli etmemeye çalışsalarda başarısız oluyorlardı. bazen gece odamdan çıkıp klan toplantılarını dinlerdim. her toplantıda benden ve şeytan taşıyıcısı oluşumu konuşurlardı. klandaki bazı kişiler öldürülmem gerektiğimi söylüyorlardı. sevgili annemiz ve babamızda bu görüşten yanaydı ama evlatları olduğum için bunu yapamıyorlardı. 

mikura: ... :(

asuka: hiç öyle üzülmüş numarası yapma mikura! tıpkı sen de o klan üyeleri gibi öldürülmem gerektiğini düşünenler arasındaydın!

mikura: başka seçenek yoktu!! ne seçenek sunabilirdik ki?!

asuka: ne seçenek mi sunabilirdiniz?! bu hastalığın kaynağını araştırabilirdiniz. kimin işi olduğunu bulabilirdiniz. ama yapmadınız. sadece ölmemiz gerektiğini söylediniz. sırf kendi hayatlarınız için. her biriniz kendini düşünen pisliklerden başka bir şey değildiniz!

mikura: ...

asuka: sonucunda zararlı çıktınız

mikura: başka bir seçenek bulamadığuımız için nasıl olurda zararlı çıkarız?!

asuka: merak etme. sebebini söyleyeceğim. ama hikayeme kaldığım yerden devam etmem gerek

sakura: öyleyse devam et!

asuka: on iki yaşıma gelmiştim. yasak teknikler öğrenmeye başladım. sırf herkese ve her şeye karşı kendimi korumak için. kendimi korumak için güçlü olmam gerekirdi. bu yüzden yasak teknikler öğrendim. babam yaptıklarımı öğrenince çok sinirlenmişti. ve teknikleri öğrendiğim parşömen ve kitapların hepsine el koydu. ama sahtelerin hepsine. gerçekleri ona vermedim. öğrenmem gereken hala bir kaç tane teknik vardı. onun haricinde bir çok teknik öğrendim. yaşıtlarıma göre oldukça güçlüydüm. arkadaş edinme zamanından beri tek bir arkadaşım bile yoktu. kimisi benle alay ediyordu. kimisi çocuğunu benden uzak tutuyordu. kimisi bana bulaşıyordu. bir keresinde arkadaş edinebilirim umuduyla parka gitmiştim. ama arkadaş yerine düşman edindim. lanetli olduğum için beni öldürmek istemiştiler. bana sürekli vuruyorlardı. kendimi onlara dövdürtmek zorunda kaldım. çünkü kendimi koruyamıyordum. kalbimde bütün bunların verdiği acıyları biriktirdim. nefretimi kusacağım zamanı bekledim. doğduğunda sekiz yaşımdaydım. artık hiç kimse ile konuşmuyordum. nasıl olduğumu sormayı bile düşünmeyen anne ve babam ile de konuşmuyordum. yemeği odama getiriyorlardı. odam benim tek yerimdi. odamdan başka kalacağım bir yer yoktu. evde kimse yokken sana bakardım. yüzümü gören tek kişiydin. zaten bebek olduğun için kim olduğumuda bilmiyordun. sen dört yaşına geldiğinde ben on iki yaşımdaydım. herkes seni seviyordu. dışarıdaki insanlar da. hatta beni döven çocuklar bile bazen seni sevmeye gelirlerdi. ama benden doyasıya nefret ediyorlardı. az önce dediğim gibi o sıralarda yasak teknikler öğreniyordum. o tekniklerin her birini öğrenmem on bir ayımı almıştı. aralık ayının beşinde bir karar verdim. o karar tüm hayatımı değiştirdi. kalbimdeki nefret iyice büyümüştü. gün geçtikçede büyüyordu. benim için aydınlık denen bir şey yoktu. aydınlık kelimesinin, sevgi kelimesinin ve en başta aile kelimesinin kavramını bilmiyordum. herkes ailenin önemli bir şey olduğunu söylerdi. insanı sonsuza dek sevecek kişilerin ailedeki kişiler olduğunu söylerlerdi. ama benim için öyle değildi. benim için ailenin anlamı çok farklıydı. ben aydınlığı görememiştim. benim için tek bir şey vardı. karanlık vardı. karanlığı takip ettim. ettim ve ettim. yapmam gereken şeyi biliyordum artık. intikam alacaktım. b enden nefret eden herkesten intikam alacaktım. başta annem ve babamdan. altı aralıkta yapmam gereken hazırlıkları yaptım. almam gereken her şeyi aldım. gece olduğunda, herkes uyurken atlantisi terk ettim. mikura'nın tabiri ile ortadan kayboldum. gidiş o gidi. bir daha kimse beni görmedi