Jo Thjesht Nje Marreveshje

Kapitulli 1

- Mos ma beni kete iu lutem! - iu pergjerua prinderve edhe nje nate tjeter.
- Jam akoma femije, kam endrra, dua te jetoj , te shkollohem .
- Nuk mund te bejme asgje Doris. Kemi dhene fjalen dhe besa nuk thyhet.- tha e ema e zene ngusht.
- Cfare njerezish jeni ju? Me keni shitur pa lindur ende. A nuk menduat fare per ate qenie qe do vinte ne jete e burgosur?!
- Duhet ta benim. Perndryshe do na merrnin gjithcka qe kishim.
- Domethene zgjodhet keto rrenoja para meje.
- Doris keshtu erdhen punet. Tani shko qetesohu dhe behu gati per neser.
- Ju urrej. Ju betohem. Dhe do iu urrej gjithe jeten. Neser me jepni ne dere te huaj dhe ju betohem sdo ua shkel deren kurre me. Sdo ma shihni fytyren me sa tkeni jeten. - tha me lotet qe i vareshin faqeve e ato nuk folen.
Nderkohe e njejta bisede ish hapur dhe ne nje tjeter familje.
- Baba ia ke idene cfare po thua?
- Po shume.
- Cdo te thote do fejohesh ore?
- Do fejohesh pra. Ti e di se mua sme kane mbetur edhe shume muaj jete. Dhe sipas rregullit ti do trashegosh gjithcka vetem nese je i martuar.
- Kush dreqin e ka vene kete rregull? Pastaj ca te bej un tani te dal ne rruge dhe te them kush do martohet me mua?
- Ske nevoje gjithcka eshte gati. Neser kemi ceremonine.
- Seriozisht?? Neser ? Me dike qe se njoh? Ku eshte kamera e fshehte?
- S'eshte shaka Dion. Ne e njohim familjen e saj prej vitesh.
- Uroj te mos jete aq idiote sa ta pranoje kete loje te shpifur ! - tha Dioni dhe doli nga shtepia me shpejtesi. Shkoi ne lokalet qe frekuentonte shpesh. Te pakten te ishte i lire dhe sonte.
Mengjesi e gjeti ne te njejtin shtrat si shume here por kesaj radhe sapo hapi syte ne mendje i erdhi dikush qe ende nuk e njihte. Pyeti veten si dukej femra qe pas disa oresh do quhej e tija me ose pa deshiren e saj. Por shpejt shkundi koken dhe i largoi nga koka ato mendime. Puthi lehte femren qe flinte krah tij dhe u largua per ne shtepi.
E ajo nuk kishte vene gjume ne sy. Qante pa shprese.
Pse une ? - pyeste veten.
Pse pikerisht asaj i duhej te behej pjese e nje meseleje te tille?!
Pse askush nuk ishte aty per t'ia fshire lotet?
Kaq shume pse???
Darka ofronte e bashke me te edhe denimi i nje te pafajshmeje.
Dielli filloi te perendonte bashke me endrrat e saj.
Filloi te behej gati per nje jete te re. Ndoshta me te bukur se kjo por ndoshta... Shume me te hidhur.
Lyu pak syte e skuqur per te mbuluar dhimbjen por per dreq ajo vazhdonte ta vriste shume e me shume.
Pas disa minutash ne dere hyri e ema e cila ne vend qe ti fshinte lotet se bijes e porositi te mos bente ndonje gafe pas pak.
- Pa merak. Edhe nese shkoj ne ferr te pakten fytyrat tuaja s'do i shoh dhe ky eshte nje avantazh per mua "e dashur mama". - ironizoi dhe pa per here te fundit veten ne pasqyre.
Shkelqente e tera perveq syve qe pasqyronin dhimbje.
.
.
.
Part 1 - Se di ca do behet me kete histori 😂