Liry: bullies can always change

41: dinsdag avond

Pov Jeremy

'Eigenlijk is dit niet mijn taak om te vertellen, maar Link is zo ziek van zichzelf dat hij me het gesmeekt heeft.' Zegt hij.
'Wat ik ook vertel, loop niet weg en luister tot het einde.' Ik kijk hem niet begrijpend aan maar knik toch.
'Oke, dinsdag stelde Dionne voor om wat te gaan drinken. Gewoon omdat ze ons wat beter wou leren kennen. Niemand wou echt, maar toch stemden we in.'

-Dinsdag avond-
Pov Joost

We gaan maar mee met Dionne naar het café. Het is best afgelegen en alleen zij weet de weg. Aan deze kant van de stad ben ik nog niet geweest maar ik weet dat dit de junk kant is. Maar goed, we geven haar maar een kans. Iedereen is er. Ik, Link, Harm, Ronald, Pascal, Don en Rudi. Dionne bestelde voor iedereen een biertje. We gaan zitten aan het raam en beginnen maar wat te praten. Het is nog best gezellig. Na Link zijn derde biertje begint hij tipsy te worden. Hij kan niet zo goed tegen alchohol. Dionne blijft maar voor hem bestellen. Zelfs als hij niet wil.
'Jammer dat Jer der niet is.' Zegt Link.
'Ohn! Mis je je Zelda?' Grinnikt Rudi. Link schud lachend zijn hoofd.
'Jer is geen meisje Rudi.' Grinnikt Link.
'Ik wil wel je Zelda zijn.' Zegt Dionne plots. Ze kijkt Link verlangend aan. Hij kijkt haar raar aan maar word gebeld door zijn moeder.
'Ja mam? Ja hoor, ik kom.' En hij legt in.
'Ik moet naar huis. Ik moet morgen de eerst twee uur naar de dokter.' En hij lacht als een idioot. Hij kan nu al amper op zijn benen staan. Wat een muts.
'Ik zal wel even mee met je gaan.' Zegt Dionne. Wat wil die meid van hem?! Iedereen kijkt elkaar met een bezorgde blik aan. Maar Link negeert haar en neemt afscheid van ons en loopt naar buiten.
'Hij loopt nog best recht.' Grinnikt Harm.
'Ja maar ik vertrouw die Dionne niet.' En kijk naar buiten. Link pakt zijn fiets. Maar Dionne houd hem een soort van tegen. Ik zie het meteen.
'Ze is verliefd op Link. Dit kan niet goed gaan.' Zeg ik meteen. Iedereen kijkt elkaar aan. Ze komt dichter naar Link met haar hoofd maar hij doet en stap naar achter. Ik weet niet wat hij zegt, maar het is op een best vriendelijke manier. Dionne word boos en schreeuwt wat tegen hem. Ze pakt zijn kraag vast en kust hem. Hij duwt haar weg en roept wat naar haar. Ik en Harm lopen naar buiten.
'Laat me met rust! Ik wil niks met jouw! Ik ben gay! Accepteer het!' Roept hij boos.
'Nee! Hij houdt niet van jou!' Roept ze razend als een klein kind. Link stapt op zijn fiets en rijd weg. Dionne pakt haar fiets en gaat achter hem aan.
'Wat moeten we doen?!' Vraagt Harm.
'Geen idee! Maar ik vertrouw het niet!' Ik loop naar binnen. Gooi wat geld om tafel en pak mijn tas.
'Tot morgen.' Zeg ik snel. Samen met Harm fietsen we achter hun aan. Maar al snel zijn we de weg kwijt. We komen hier nooit.
'Kutzooi!' Zeg ik geïrriteerd. Ik pak mijn gsm en zoek de weg op naar Link's huis. We fietsen als twee idioten. Soms zelf door het rood.

Als snel zijn we er. Zijn moeder is er niet! Kutzooi! Ik kijk naar Link zijn kamer. Ik zie Dionne hem een paar keer slaan. Ze draait zich om en kijkt naar mij en Harm. Ze grijnst en doet de gordijnen dicht.-

'We probeerden nog binnen te geraken. Maar alles was dicht.' Woede raast door mijn lichaam. Ik ben niet boos op Link maar op die Dionne. Het is stil. Ondertussen is het beginnen gieten dat het geen naam heeft.
'Heb je Link nog gesproken?' Vraag ik. Hij knikt.
'En?!' Vraag ik met een voice crack vol woede.
'Ze heeft hem wel ge slaan en erg toegetakeld. En ik weet niet of ze meer bij hem heeft gedaan. Zo wel, was dat zeker tegen zijn zin in.' Hij pakt zijn gsm. Ik zie op zijn rug bloederige strepen staan van nagels en op zijn armen en benen heeft hij blauwe plekken.
'Ik vermoord haar! OHW! Ik ben echt...' ik ben zo boos dat ik het gewoon niet kan zeggen!
'Rustig Jer!' Zegt Joost meteen. Hij kalmeert me. Plots word hij gebeld.
'Het is Link.' Zegt hij.
'Neem dan op!' Zeg ik.
'Hallo Link?'
'Joost! Ik kan niet meer! Ik voel me zo kut!' Hoor ik hem huilend zeggen aan de andere kant van de lijn
'Neen Link! Hoe veel keer nog! Jij hebt niks fout gedaan! Dionne heeft je gezoend!'
'JOOST NEEN! Ik heb... je weet wel met haar gehad! En het ergste is ik weet niet of ik nu nog ver Jer hou!' Schreeuwt hij huilend en haakt in. Joost kijkt me aan.
'Ik ga naar hem toe!' Ik sta op en loop weg door de gietende regen. Joost roept nog wat maar ik hoor hem niet meer. Ik fiets naar Link zijn huis.

Als ik bij zijn huis kom zie ik de auto van zijn moeder staan. Ik bel meteen aan.
'Waar is Link?!' Vraag ik bijna paniekerig.
'Die is hier niet. Hij zei dat hij naar jou ging.' Ze kijkt me niet begrijpend aan.
'Kut! Waar zou hij kunnen zijn?!' Vraag ik paniekerig.
'Wacht even jongeman! Ik volg niet!' Zegt ze streng. Ik vertel haar kort dat ik ziek was en het verhaal van Joost. Dat telefoon gesprek laat ik eruit.
'Wat?! Aangevallen door een meisje?! Ik denk dat je het beste bij het verlaten stadion kunt kijken. Of bij de rivier. Haast je! Je weet nooit wat er kan fout gaan!' Zegt ze een beetje bezorgd. Ik knik en spring op mijn fiets. De regen en wind maken het me niet gemakkelijk. Maar goed, ik was bij het verlaten sportstadion daar was alleen Joost. Dan maar een stukje van de rivier af fietsen! Ik pak mijn gsm. Maar die is doorweekt en kapot. Kutzooi! Dan maar op gevoel! Ik fiets naar de rivier. Ik zie dat het verlaten sportstadion best groot is. Het is eerder een sportclub. Het licht bij de rivier. Dus misschien zou Link zich ook verstopt kunnen hebben in de kantine ofzo. Neen Jer! Eerst de rivier afgaan! Ik word afgeleid zo, en raak ik de war! Ik fiets een stuk op de dijk en kijk rond. De koude wind is echt een klootzak! Ik raak niet vooruit. Maar toch door de regen en het donker heen zie ik blonde haren met een beetje uitgroei. Plots lijkt het of ik helemaal opwarm en de zon schijnt. Ik zet aan en fiets zo snel als ik kan.