Liry: bullies can always change

44: een rampzalig dinner

Pov Jeremy

Als het de laatste pauze is stuurt mijn moeder een bericht.

Mam: vraag aan Link of hij en zijn moeder dit weekend komen eten ik wil ze graag ontmoeten

Ulgh... meent ze dit?

Ik: moet dat echt?
Mam: ja! Eigenlijk wel!
Ik: oke oke...

'Link?' We kijken elkaar aan. Ik zit met mijn benen over zijn schoot.
'Mijn moeder wilt jou en je moeder uitnodigen voor een etentje bij mij thuis.' Zucht ik.
'Oei? Geen zin in?' Vraagt Harm. Ik schud mijn hoofd.
'Ze wil vast weer een vijf gangen dinner enzo van die dingen... het is niet eens lekker en focking saai.' Zucht ik geirrïteerd.
'Dan moeten wij het maar gezellig maken.' Fluistert Link uitdagend. Ik grijns.
'Geen seks praat als ik een koekje eet.' Zegt Joost geirriteerd. Link grijnst.
'En hoe zit het met Nikki?' Vraagt hij. Joost word zenuwachtig.
'Euh wel... we zijn al op date geweest en euh...'
'En euh nu zijn mijn condooms op.' Vult Harm hem aan. Link gaat helemaal dubbel van het lachen samen met Harm. Ik lach ook mee. Joost is helemaal rood en verstopt zich een beetje achter zijn boekentas die hij op schoot heeft. Link zit helemaal te hyenaen. Die lach is zo aanstekelijk. Hij is helemaal rood als hij weer bijkomt. Hij veegt een traan weg.
'Ohw, waarom ga ik altijd zo stuk om die domme humor van jou?' Zegt hij tegen Harm. Die grijnst alleen maar wat dom. Ik en Link kijken elkaar aan en lachen naar elkaar. Ik zou hem zo graag kussen maar in het openbaar doen we dat niet echt. En zeker niet op school. Dus ik pak zijn hand en speel wat met zijn vingers. De bel gaat. Samen lopen we naar het lokaal. Ik pak stiekem zijn hand vast.
'I Love you.' Fluister ik.
'I Love you to.' Fluistert hij lief terug.

Drie dagen later...

Ik zit vol gezonde stress op Link te wachten. Ik zie een kleine auto voor de poort stoppen.
'ZE ZIJN ER! ZE ZIJN ER! Ze zijn er!' Roep ik vrolijk. Ik druk de knop van de afstandsbediening van de poort. Mijn moeder en Enzo komen de gang in. Ik hoor de auto deuren dicht slaan. Ik open de deur en spring meteen in Link zijn armen. Hij draagt me even als een kindje. Ondertussen kus ik hem. Onze moeders maken kennis met elkaar. Link laat me los. Samen lopen we naar binnen.
'Link, wat fijn je te ontmoeten in betere omstandigheden.' Zegt mijn moeder als ze elkaar de hand schudden.
'Mam.' Snauw ik met op een geklemde kaken. Link knikt maar. Hij word helemaal rood.
'Ik denk dat we dat nu wel achterwege kunnen laten.' Zegt Link zijn moeder streng. Het is even akward stil.
'Ik en Link gaan naar boven.' Zeg ik. En pak zijn hand en trek hem mee.
'Ik stuur Enzo als het tijd is om te eten.' Zegt ze. Ik zie Enzo verslagen zijn armen ik de lucht gooien.
'Ga maar wat leuks doen. Ik zal je wel komen halen.' Zegt Link zijn moeder. Mijn moeder geeft haar een woedende blik. Ze kijken elkaar streng aan.

'Dit gaat fout.' Zegt Link als we mijn kamer in lopen.
'Laat ze doen. Het komt wel goed.' Zeg ik terwijl ik hem op mijn bed duw en naast hem ga liggen. Hij gaat op zijn zij liggen.
'Misschien heb je wel gelijk. Maar nu we moeten wachten, kunnen we het ook gezellig maken.' Zegt hij uitdagend terwijl hij speelt met de touwtjes van mijn hoodie.
'Oh ja zeker wel.' Zeg ik grijnzend. Ik ga over hem zitten en begin hem te kussen. Er word geklopt en meteen daarna gaat de deur open.
'ENZO VERDOMME!' Roep ik boos als ik me omdraai.
'Ohw jullie euh...'
'Ga weg.' Zeg ik geïrriteerd. Ik kan gewoon raden op de manier hoe hij aanklopt dat hij het is.
'Jongens! Eten!' Hoor ik mijn moeder roepen. Geïrriteerd ga ik van Link af en we lopen naar de living. Daar staat een grote tafel. Onze moeders gaan tegenover elkaar zitten. Link gaat naast zijn moeder zitten en ik naast de mijne. Enzo gaat naast mij zitten. Het is een vijf gangen dinner geworden. Echt zo belachelijk. Ik schaam me dood. We zijn niet eens van adel maar mijn moeder denkt dat graag. Er staat weer zo iets speciaals op mijn bord. Ik vind het helemaal niet lekker, dat weet ik nu al. Link kijkt me vragend aan en knikt subtiel naar zijn bestek. Ik doe voor wat hij moet doen. Link zijn moeder doet mij ook na. Ze snapt er ook helemaal niks van. Het is muisstil aan tafel. Geloof me ik wil het er niet eens over hebben. Zo gênant.

Ik en Link doen af en toe onze mond open om wat te zeggen maar sluiten die meteen omdat we niet weten wat te zeggen. Wat een ramp dit... ik zie aan Link zijn moeder dat ze weg wil. Na het dessert staat Link zijn moeder op.
'Het spijt me, maar ik moet morgen vroeg gaan werken. Link, we moeten gaan.' Zegt ze streng. Link gaat meteen staan.
'Oh, wat jammer.' Zegt mijn moeder.
'Bedankt voor het euh lekkere eten.' Zegt ze. Link knikt.
'J-ja dank u...' zegt Link. dat was een RAMP! Ik geef Link een ongemakkelijk kusje op de wang en ze rijden weg.
'Pfu... dat normale volk... Jeremy, ik had nooit verwacht dat je zo laag zou gaan. Hij slaat je helemaal in elkaar, en vervolgens is zijn moeder even erg... je bent echt een paar niveau's lager gegaan...' Ik staar mijn moeder woedend aan.
'JIJ BENT EEN ONGELOFELIJK! IK GA NU EENS DOOD EERLIJK ZIJN! Ik HAAT het hier! En ik HAAT jou! Je verpest altijd alles! Met je goede ideeën! En je bakken met commentaar!' Woedend loop ik naar mijn kamer. Ik laat haar verbouwereerd achter. Ik pak een rugzak en kleding en ren de trap af.
'Wat ga je doen?!' Roept ze bezorgd.
'IK ga hier weg! Tot dat jij mijn relatie met Link aanvaard!' En ik smak de voordeur vol in haar gezicht dicht. Ik zit vol van adrenaline. Ik loop naar Link zijn huis. Tranen lopen over mijn wangen. Ik duw super lang op de bel. Zijn moeder doet de deur open.
'Jeremy?!' Zegt ze verbaasd.
'Kom binnen lieve schat. LINK! Kom eens!' Zijn moeder knuffelt me even. Zo een lieve vrouw. Ik kan mijn moeder echt niet meer uit staan. Link komt naar beneden.
'Jer?!' Ik maak me los en knuffel Link.
'Wat is er?'
'Mijn moeder! Ik word zo moe van die vrouw!' Zeg ik huilend.
'Nou, kom even zitten en vertel.' Zegt zijn moeder streng maar lief. We gaan aan de keukentafel zitten. Ze geeft ons een kopje thee.
'Mijn moeder doet altijd alsof we van adel zijn. Ik ben dat spuug zat! Ze doet altijd alsof ze de koningin is en dat de middenklasse "normaal volk" is. En ze moet altijd alles nieuw hebben. Het zou me niet verbazen mocht ze weer willen verhuizen naar, weet ik veel waar! Ik wil niet meer rijk zijn! Ze maakt ook alleen maar ruzie over onzin! Over dat mijn hoodie niet goed zit of omdat er scheuren in mijn broek zitten. En altijd maar blijven zeggen van "we willen niet dat het eindigt zoals vorig jaar". Waarom laat ze het verleden niet achter zich?! Soms begrijp ik waarom mijn vader een relatie aanging met die andere vrouw! En ik heb nu Enzo alleen gelaten bij haar! Door mij hebben zij nu vast ook ruzie... Oohw...' ik laat mijn hoofd rusten in mijn handen. Link wrijft over mijn rug.
'Dat is niet leuk nee. Maar Jeremy, ze is en blijft je moeder. En ze moet inderdaad het verleden achter zich laten. Ik begrijp je frustratie. Je mag hier zolang blijven als je wil. Maar weet wel dat je het moet goed maken met haar.' Ze legt haar hand op mijn arm. Ik knik.
'Maar ik zal eerst even ECHT wat lekkers klaarmaken.' Ik grinnik door mijn tranen heen. Link en zijn moeder grijnzen even.