Liry: bullies can always change

4: altijd ik

Pov Link
ALTIJD IK! Altijd! Ze haat me gewoon! Stom mens! Ik ga nu ook niet meewerken in haar stomme les! Plots trekt Joost me mee naar het sportraam.
'Kom op, jij begint.' Zegt hij.
'Wat moet ik doen?' Vraag ik.
'Handenstand.' Ik maak een stil kokhals geluidje. Joost grinnikt.
'Gast, ik kan dit niet!' Zeg ik express wat luider.
'Kom op, Link. Proberen.' Zegt de leerkracht als ze passeert. Ik ga op een matje zitten.
'Kom op.' Zegt Joost. Ik schud van niet. En kruis mijn armen.
'Komaan.'
'Gast als mijn shirt zakt ziet iedereen het!' Zeg ik met opeen geklemde kaken.
'Kleedkamer?' Zegt hij. Ik knik. We wachten tot de leerkracht niet oplet. En we sluipen buiten.

Ik doe mijn shirt uit voor de spiegel.
'Ik zie er niet uit!' Zeg ik teleurgesteld. Ik kijk verdrietig naar mijn blauwe plekken.
'Draai je om.' Zegt Joost.
'Oh jezus....' ik hoor hem naar adem happen. Hij trekt een foto en laat het ziet.
'TERING!' Schreeuw ik. Plots gaat de deur open. Ik doe snel mijn shirt voor mijn buik.
'Wat is er hier aan de hand?' Vraagt de leerkracht streng.
'Niks.' Smoes ik bang. Plots zie ik dat ze naar de spiegel achter me kijkt.
'Wat is dat?!'
'Gevallen. Op beton.' Smoest Joost in mijn plaats.
'Nou oke. Blijf dan maar hier.' Ze verlaat de kleedkamer. Ik zucht.
'Thanks.'
'Graag gedaan.'

Pov Jeremy
De bel gaat. Oef. Ik haat turnen. gewoon omdat ik het niet kan. Nog 4 uur te gaan... als ik de kleedkamer binnenkom zijn Joost en Link druk ik gesprek. De hele klas voegt zich erbij. Behalve ik. Ik mag er waarschijnlijk sowieso niet bij. Ik bedank Pascal voor de kleren hij knikt even.
'Graag gedaan.' Zegt hij, en lacht vriendelijk. Ik zie Link me boos aankijken.

In de pauze komt Enzo naar me toe. Ik zit binnen in de refter te eten.
'Hey.' Zegt hij vrolijk.
'Hoe is het?' Vraagt hij.
'Eerlijk?' Vraag ik. Hij knikt heel nieuwsgierig.
'Ik vertel het thuis wel.'
'Ohw...' zegt hij teleurgesteld. Ik zie Link en zijn vrienden buiten op een bankje zitten. Ze zijn weer druk aan het lachen en praten. Link valt me best op. Hij heeft iets. Alleen weet ik niet zo goed wat...
'Je-er?'
'Huh?' Enzo haalt me uit mijn gedachten.
'Ga je die spaghetti nog eten?'
'Ja duh.' En ik eet meteen verder.

~~~

Eindelijk de laatste 5 minuten gaan in. In de laatste 4 uren was Link best stil. Maar nu niet. Hij, Joost en Harm zijn aan het rodelen. Denk ik. Ze zitten van achter met zijn drieën. Onze leerkracht geeft geen fuck. Ik zie af en toe een grijns op het gezicht van Link. Ik concentreer me weer op mijn opdracht. Ronald zit wat te scrollen om zijn gsm. Pascal ligt te slapen. En Don en Rudi zitten wat te kutten met de slapende Pascal. De bel gaat. YES! Ik pak mijn spullen. Link loopt naar buiten en maakt een sprongetje.
'Freedom!' Roept hij. Ik wandel ook naar buiten. Ik pak mijn fiets.
'Tot morgen.' Zegt Pascal als hij voorbij wandelt.
'Doei.' Zeg ik. Ik zie Link en zijn vrienden de andere kant uit fietsen. Bijna iedereen moet rechts. De stad kant. En ik links... ik zucht en wacht tot de meesten weg zijn. Dan vertrek ik. Ik voel me een Beetje bekeken.

Als ik thuis kom ga ik onmiddellijk naar boven. Als ik mijn deur open doe draait enzo zich om in mijn bureaustoel. Ik schrik me dood.
'ENZO! JEZUS! Ik schrik me dood! Ga weg!'
'Hoe was je dag nu?' Vraagt hij rustig. Ik haal mijn schouders op, sluit de deur, gooi mijn tas op mijn zetel en ga op mijn bed zitten.
'Is er nog een erger woord dan rampzalig?'
'Ik denk het niet. Vertel nu.' Ik vertel hem hoe kut die Link tegen me doet en dat er al vier van de zeven vriendelijk tegen me doen.
'Je hebt de meerderheid achter je. Waarom zo stressig?'
'Ik vertrouw die Link niet. Hij ziet er wel leuk uit, maar hij herkende me meteen van gisteren.' Ik zucht en val neer op mijn rug.
'Het komt wel goed.' Zegt hij troostend.
'ENZO?! JEREMY?! Zijn jullie er al?'
'JA!' Roepen we in koor. We grinniken even.