Liry: bullies can always change

9: vrijdag, vechtdag.

Pov Jeremy
Ineens gaat alles heel snel. Link duwt me tegen een tafel aan.
'LOOP JIJ TE RODDELEN OVER MIJ?! KUT JOCH!' Ik voel dat mij los laat maar ik krijg meteen een harde klap in mijn gezicht, waardoor ik van de tafel val en mijn bril van mijn gezicht vliegt.
'OOOOOEEEEEEHHHH!' Hoor ik iedereen roepen. Hij gaat boven op me zitten, met zijn knie in mijn buik. Wat vreselijk veel pijn doet. Plots voelt het alsof zijn handen en vuisten van overal komen.
'Komaan Link!' Moedigt Harm hem aan. Ik kan me niet inhouden en sla recht op zijn rug. Link schreeuwt het uit van de pijn.
'LULZAK!' Ik voel een harde vuist in mijn buik. Ik kan me niet inhouden en mijn vuist vliegt naar zijn buik. Waarna zijn vuist weer naar mijn borst vliegt. Ik sla hem vol in zijn gezicht. Daarna slaat hij weer terug in mijn buik. Ik voel ook zijn veel te lange nagels scharten over mijn armen en nek. Na, wat een kwartier leek, komt de opvoedster.
'WAT GEBEURT ER HIER?!' Ik voel hoe ze Link van me af haalt.
'NAAR MIJN KANTOOR!' Gilt ze razend. Link zit tegen de muur en zet zijn muts op en probeert het bloeden bij zijn lip te stoppen door er zijn mouw tegen te houden. Ik zoek naar maar bril en zet hem op. Ik zie nog net iets scherper nu. We staan allebei op. Link kijkt me dreigend aan terwijl we naar haar kantoor lopen.

We krijgen allebei een zak ijs. En we zijn allebei gekalmeerd.
'Goed. Wat is er zojuist gebeurd?' Link en ik beginnen door elkaar te praten.
'Hou op!' We worden meteen stil.
'Link?'
'Hij roddelde over mij! Waar ik bij stond! En toen gaf hij me een slag in mijn gezicht!' Zegt hij boos.
'Jeremy? Is dat zo?' Ik knik beschaamd.
'Maar van dat slaan is niet waar.' Zeg ik eerlijk. Ik kijk Link aan. Hij kijkt me vernietigend aan. De opvoedster begint wat te typen op haar computer.

Na tien minuten print ze iets uit.
'Ik ga jullie een brief mee geven. Link jij kent hem al.' Link trekt wit weg.
'Nee! Alsjeblieft niet!' Smeekt hij lijkbleek.
'Het moet Link.'
'Nee! Mevrouw! Alsjeblieft.' Hij begint bijna te huilen.
'Zo is de procedure Link! Ik kan er ook niks aan doen.' Hij ziet er radeloos uit.
'W-wat voor soort brief is het?' Vraag ik voorzichtig.
'Een brief dat je ouders naar school moeten komen voor een gesprek met de tegen partij.' Zegt de opvoedster op een best lieve toon. Ik knik even begrijpelijk.
'Maandag om 9 uur.' En ze geeft ons de brief.
'En als ze niet komen?' Vraag ik.
'Dan gaan we ze bellen voor een apart gesprek.'
'En als ze dan nog niet komen?'
'Dan gaan we naar huis bellen. Maar ik zeg jullie al, jullie zijn een dag geschorst.' Ik knik. Het lijkt of ik de stress van Link voel.
'Ohw oke.' De bel gaat. Link staat meteen op en loopt weg.
'Goed jullie kunnen gaan.' Zegt ze. Ik sta op en wandel weg. Rudi geeft me mijn tas. Ik zie dat Link zijn tas uit de handen van Harm snokt en boos weg loopt. Maar huilde hij nu? Ik zag het niet zo goed waarschijnlijk.
'En?' Vraagt Don. Ik toon de envelop.
'Oh nee. Dat meen je niet.' Zegt Don. Ik knik van wel. Terwijl ik mee loop naar buiten.
'Sorry dat we niks deden.' Zegt Rudi.
'Ja waarom niet?' Vraag ik.
'Kijk, Link is... gewoon ja... anders?' Zegt hij. Ik wandel naar mijn fiets.
'Nou tot binnen 2 dagen.' Zeg ik.
'Doei!' Zeggen Rudi en Don.

Pov Link
Als ik thuis kom heb ik de brief nog in mijn hand. Als ik door de deur naar de keuken kijk zie ik mijn moeder zitten. Ze ziet er niet vrolijk uit. Zoals wel vaker.
'Wat is dat?' Vraagt ze meteen als de brief ziet.
'N-niks.' Stotter ik. En ik probeer hem te verstoppen achter mijn rug.
'Geven! En snel!' Ik loop naar haar toe en geef de brief. Ik staar naar de grond.
'ALWEER?! Ongelofelijk! Je word zoals je vader!' En ze geeft me een harde klap. Tranen springen in mijn gezicht.
'Ga weg! En denk maar niet dat ik WEER naar die rot school van jou ga!' Schreeuwt ze boos.
'Veel geluk met je schorsing! HET IS ALTIJD HET ZELFDE MET JOU' Roept ze boos als ik huilend naar boven loop. Ik draai de deur op slot. Ik ga huilend onder mijn bureau zitten. Ik HAAT het als ze zegt dat ik op mijn vader begin te lijken. En ja, oke, misschien had ik die Jeremy niet moeten aanvallen. Maar hij is gewoon. Euhm? Ik weet niet wat hij is. Maar ik haat hem nu. Hij sloeg op mijn grootste blauwe plek! Klootzak. Maar ik krijg hem nog wel een keer ZONDER leerkrachten erbij. Ik hoor de deur open en dicht slaan. Ik voel me wit wegtrekken. Het word even zwart voor mijn ogen.
'Niet weer.' Fluister ik.
'LINK! BENEDEN! NU!' Schreeuwt mijn vader. Ik veeg mijn tranen weg. Mijn hart gaat te keer omdat ik weet wat er gaat gebeuren.