Liry: bullies can always change

23: moodswings

Pov Link

Ik zit alleen in het donkere verlaten stadion. Ik trek van mijn sigaret. Plots zie drie donkere gedaantes aan lopen. Ik doe snel mijn sigaret weg. Ik hoor dat het Harm, Duncan en Thomas zijn.
'Hey Linkie boy.' Zegt Harm.
'Jow.' Zeg ik verveeld. Kan ik echt nergens even rustig een sigaret roken? Jemig. Harm gaat naast me zitten. Thomas en Duncan gaan tegen over me staan. Ze leunen nonchalant tegen de balustrade.
'Je grijnst al de hele dag.' Zegt Harm plots. Kut... er komt nog een donker lang iemand naar ons toe. Oef... Joost. Hij gaat naast me zitten.
'Boys.' Zegt hij.
'Jow.' Groeten we terug.
'Zeg nou eens Link, welke lady heb je nou weer binnen gedraaid.' Grijnst Thomas. Ik zucht.
'Het is geen meisje...' het is stil.
'W-wat?' Vraagt Harm verbaasd.
'Het is een jongen...' ik word wit.
'Dus je bent...' vraagt Duncan verbaasd. Ik knik en staar naar de grond.
'Holy... wat goed!' Zegt Harm blij.
'Wat?' Vraag ik verbaasd.
'Ik maak geen grapje.' Zeg ik dood serieus.
'N-nee! Nee! Ik bedoel... nee echt! Wat goed!' Zegt Harm blij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Als ik naar Thomas kijk, kijkt hij bedenkelijk. Duncan lijkt wel blij te zijn.
'Is er wat Thomas?' Vraagt Joost lichtelijk geïrriteerd.
'N-nee.' Stottert hij.
'Willen jullie het wel nog geheim houden... ik moet het zelf nog zeggen tegen mijn ouders.' Smoes ik half. Ik wil niet dat iedereen het meteen weet. We zullen wel zien hoe lang mijn "relatie" met Jeremy duurt.
'Wij zeggen niks.' Zegt Harm. Hij klinkt oprecht blij voor me.
'Thomas?' Vraagt Joost doordringend.
'Nee ik zeg niks.' Hij lijkt nogal afwezig.
'Vind je dat niet oke?' Vraagt Duncan plots aanvallend.
'Wat bedoel je?' Vraagt Thomas verbaasd.
'Dat Link op jongens valt?' Thomas twijfelt even.
'M-mijn ouders zeggen dat... dat het niet kan...' hij begint aan zijn vingers te prutsen.
'Oke, maar jij bent oud genoeg. En slim genoeg. Je kan heus wel keuzes voor jezelf maken.' Zegt Joost best streng. Thomas knikt.
'We geven je tijd het te accepteren. Zolang je maar niks zegt.' Sis ik dat laatste een beetje. Thomas knikt.
'Goed.' Zegt Joost streng. Mijn grijns komt terug. Ik denk weer aan Jer.
'Waarom grijns je zo veel!' Zegt Harm. Ik grijns nog breder.
'Vertel!' Zegt Joost.
'Oke! Oke! Jemig.' Zeg ik lachend.
'Misschien heb ik een beetje gemuild met Jeremy.' Zeg ik verlegen.
'Wacht? Jeremy?! S-serieus?!' Vraagt Duncan verbaasd. Harm zijn mond valt open en kijkt me met grote ogen aan. Shit...
'Jij bent echt on-ge-lofelijk!' Grinnikt Harm.
'Hoezo?' Vraag ik.
'Jeremy. Serieus? De guy die jij haat, is plots je liefje.' Hij schud lachend zijn hoofd.
'Link en zijn vooroordelen altijd.' Lacht Joost.
'Hou jullie bek!' En ik sla hun, niet te hard, in hun kruis.
'Auw! Kut joch!' Zegt Harm geïrriteerd terwijl hij dubbel klapt. Ik ga helemaal stuk. En door mijn lach begint de rest weer te lachen.

Pov Jeremy

Ik wil iets doen samen met Link. Maar wat? Naar de stad? Nee, veels te saai. Iets gaan eten! Nee, dat zal hij niks vinden... ik laat mijn ogen door mijn kamer gaan. Ik kijk naar mijn pc. Tuurlijk! Ik wil Link net een bericht sturen als mijn moeder roept voor het eten. Vrolijk loop ik de keuken in.
'Jij bent blij.' Zegt ze lief.
'Ja.' En ik giechel even. Ik ga zitten. Ze kijkt me een beetje achterdochtig aan. Enzo kijkt verveeld naar zijn eten. Hij heeft één dag schoring, omdat hij jonger is. Niet echt eerlijk vind ik, maar ja.
'Jeremy? Mag ik het nog weten?' Zegt mam.
'Gewoon, een kusje met Link. Dat is alles.' En ik word knal rood.
'Met wie?' Zegt mam verbaasd. Haar ogen zijn vol van woede maar ze blijft rustig. Enzo kijkt me verbaasd aan.
'Link...' zeg ik nog eens. Ik zie haar in haar vuist knijpen.
'Ah.' Zegt ze kort. Ze ademt diep in en uit. Ik kijk naar Enzo. Hij lacht naar me. En ik lach terug.
'Link... ja... tuurlijk...' zegt mam stil.
'Link is een goede jongen!' Snauw ik naar haar.
'Jij kent hem niet zoals ik hem ken.' Waarom zeg ik dat? Ik ken hem nog niet zo lang als Joost of Harm.
'Oke, bij deze nodig ik mijn toekomstige schoonzoon uit voor een etentje.' Zegt ze. Ze klink niet boos. Ik kijk haar verward aan. Ze lacht lief naar me.
'Zaterdag avond, om 18u.'
'Mam je kan dat niet zo maar beslissen!'
'Pak je gsm en stuur hem nou maar.' Ze klinkt nu eerder nieuwsgierig. Ik doe het niet en eet verder.
'Ik zal hem zelf wel uitnodigen als IK vind dat het tijd is.' Zeg ik.
'Ja sorry liefje, je hebt gelijk. Maar die ene keer in dat kantoor zal ik niet vergeten.' Ik draai met mijn ogen. Ik lijk van karakter echt op niemand van mijn ouders... alleen die snelle kut moodswings heb ik van mam. Ulgh...