Liry: bullies can always change

32: hij is toch niet...

Pov Jeremy

Als een zombie loop ik naar beneden. Ik voel me kut. Ik ga aan tafel zitten en leg mijn hoofd op mijn armen.
'Jeremy gaat het wel?' Vraagt mijn moeder. Ik schud van niet.
'Je ziet er ook niet goed uit. Ga maar naar boven. Ik bel school wel.' Ik ga rechtop zitten knik. Ik ga terug naar boven en plof neer in mijn bed. Ik trek mijn zachte dekens over me heen. Mijn ogen voelen zo zwaar. Link, liefje ik mis je.

Pov Joost

Ik heb geen goed gevoel over Link. Jeremy is er vandaag ook niet. Ik begrijp het wel. Arme jongen. Het voelt heel leeg zonder mijn beste vriend. Wat zou er toch met hem aan de hand zijn? Sowieso die kut vader van hem. Mocht hij Link nooit zo toegetakeld hebben was dit nooit gebeurt. Ik staar naar mijn blad. Binnenkort begint de vakantie. Nog twee weken. Maar zonder Link ga ik niet veel doen.

Als de bel gaat pak ik mijn spullen die laatste twee lesuren kunnen me gestolen worden.
'Ik ga naar Link.' Zeg ik tegen iedereen.
'Nu?' Vraagt Don verbaasd.
'Ja nu.'
'Ik ga mee.' Zegt Harm.
'Ik zal jullie morgen wel komen halen.' Zegt Rudi. Ik knik en samen lopen we achter het gebouw. Daar komt nooit iemand. We klimmen over het hek en lopen het kleine stuk bos in. Na nog geen minuut gestapt te hebben komen we de straat aan en lopen richting het ziekenhuis.

We lopen het ziekenhuis binnen en gaan naar de lift. Ik duw op het knopje.
'Hoe zou het met hem gaan?' Vraagt Harm bezorgd.
'Geen idee. Maar ik heb er geen goed gevoel bij.' De lift stopt en de deuren gaan open. Samen stappen ze naar binnen.

We komen bij de kinderafdeling. Als we voorbij het speelhoekje voor de kleintjes voorbij lopen, zie ik Nikki een verhaaltje voorlezen voor een paar kindjes van een jaar of 6. Ze kijkt naar me en geeft een knipoog. Ik lach lief naar haar.
'Joost, straks mag je haar aflebberen maar we zijn hier voor Link.' En met een snok word ik mee getrokken. Als we bij Link zijn kamer komen horen we gesnik. Ik klop aan en ga binnen. Het is Jeremy. Hij ziet er niet uit. Hij heeft een vuile hoodie aan en een joggings broek, die , denk ik, al twee weken niet gewassen is.
'Jeremy, hoe zie jij eruit?' Vraag ik als Harm achter me de deur sluit. Hij gaat rechtop zitten den draait zich om. Harm gaat naar Jeremy en knuffelt hem. Ik staar verbaasd naar Link. Harm laat Jeremy los en kijkt even verdrietig naar Link.
'En?' Vraagt Harm voorzichtig aan Jeremy. Hij veegt zijn tranen weg.
'Nog niks... ik praat tegen hem, niet dat hij reageert maar toch doet het deugd.' Hij gaat weer op zijn stoel zitten en pakt Link zijn hand vast. Ik en Harm gaan aan de andere kant zitten. Ik voel even aan zijn hand. Link is bleek, maar heeft warm. Hij heeft zo een ding bij zijn neus voor zuurstof, zijn armen zitten vol infusen. Ik krijg een koude rilling ook al is het hier warm.
'Joost en Harm zijn er. Kon je maar je ogen open doen...' zegt Jeremy. Hij wrijft over Link zijn arm. Nu ik Jeremy wat beter kan bekijken zie ik dat hij vreselijke wallen en rode ogen heeft van verdriet. De deur gaat open, Link zijn moeder komt binnen.
'Oh dag jongens. Ik had jullie niet verwacht hier.' Zegt ze lief. Zij ziet er ook vreselijk uit. Ze ziet er moe uit en heeft ook wallen.
'Gaat alles wel oke met jou?' Vraag ik. Ze schud het hoofd.
'Als ik ja zou zeggen lieg ik. Maar is er al nieuws van de dokter?' Jeremy schud het hoofd.
'Nee...' zegt hij teleurgesteld. Ze zucht en gaat zitten.
'We zullen moeten wachten...'
En waarschijnlijk heel lang...

~~~

Twee weken later...

Pov Jeremy

Ik ben al weer wat beter. Maar ik mis Link nog altijd. Mam en Enzo zeggen vaak dat ik doen alsof hij dood is. Maar ik weet het niet... De dokter zei dat het beter gaat met Link. Als het zo blijft gaan is er een kans dat hij wakker word. Hopelijk is dat snel... ik fiets naar school.

'Hey, Jeremy.' Hoor ik achter me. Het is Duncan.
'Hallo.' Zeg ik. En loop samen met hem de school in.
'Alles oke?' Vraagt hij.
'Ja gaat wel.' Zeg ik geruststellend. We lopen het gebouw in.
'Tot in de pauze.' Ik ga naar mijn lokaal. Ik ben de laatste. Iedereen zit er al. Ik ga naast Harm zitten. Harm en Joost zijn echt heel lief voor me. Ze vertellen vaak grappige dingen die ze met Link hebben meegemaakt om me op te vrolijken. Ze zijn echte vrienden geworden.

Het is het vierde lesuur. Bijna middag. Maar in de plaats van de leerkracht komt de opvoedster binnen.
'Ik heb nieuws over Link.' Begint ze meteen. Ik voel Harm zacht ik mijn arm knijpen. Ik kijk iedereen bang aan. Ze kijken ook heel bezorgd. Zeg niet dat hij dood is. Alsjeblieft...