Liry: bullies can always change

36: twee veel te lange dagen

Pov Jeremy

Het is pauze. Ik pak mijn spullen. Maar ik wacht op Link bij de deur.
'Link, kan ik even met je praten?' Vraag ik zachtjes.
'Ja tuurlijk.'
'I mean, onder vier ogen?'
'Tuurlijk.' Hij kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan, ik volg hem. Hij loopt naar de toiletten bij de koer. Daar is bijna nooit iemand. Link kijkt even of er niemand is.
'Wat is er liefde?' Vraagt hij bezorgd en leunt tegen de muur.
'Dat wat je zei over die coma...' hij kijkt vragend aan.
'Wat is daar mee?' Hij begint geïrriteerd te geraken. Het duurt hem te lang.
'Ik vond het niet oke dat je dat zei! Toen je daar lag schommelde je tussen leven en dood! Wil je dat nooit meer zeggen!' Midden in mijn tweede zin begin ik vol te huilen.
'Hey, rustig maar. Ik maakte een dom grapje. Het spijt me. Niet huilen.' Hij komt naar me toe en knuffelt me.
'Ik ben maar een dom joch. Je kent me ondertussen toch al.' Ik kijk hem aan. Hij grijnst een beetje dom. Ik lach even door het snikken heen.
'Kom hier.' En hij knuffelt me nog eens. Daarna drukt hij een paar kusjes op mijn voorhoofd. De bel gaat. Neen... het was hier zo gezellig. Ik droog mijn tranen. Samen lopen we naar de volgende les. Ondertussen praten we over ons afspraakje.
'Wat gaan we doen dit weekend?' Vraagt hij.
'Ik wou samen wat gaan eten.' Zeg ik met een glimlach.
'Ohw, leuk!' Probeert hij zo overtuigend mogelijk te zeggen.
'Jij wil precies niet?' Komt er veel teleurgestelder uit mijn mond dan verwacht.
'Sorry.' Fluistert hij extreem zacht.
'Het is oke.' Mijn gsm gaat. Het is een berichtje van mam. Link leest ondertussen even mee.

Mam

Mam: dit weekend moet ik weg. Jij en Enzo zijn alleen
Mam: kan je bij iemand blijven slapen? Of kunnen jullie het met twee redden?
Ik: we redden ons wel! Geen zorgen!
Mam: hmmm... oke dan... ik wil dat alles HEEL blijft!!! ;)
Mam: en geen gekke verassingen...
Ik: dat is verleden! Het is nu ons drie
Ik: ik bedoel vier ;)

'Huh? Hoezo vier?' Vraagt Link.
'Jij hoort er nu toch ook bij.' Zeg ik blij. Hij word rood. We lopen het lokaal in.
'Aah! Wat cute! Onze tortelduifjes.' Grinnikt Rudi.
'Rudi! Hou op! We weten het!' Zegt Link best geïrriteerd. Hij gaat naast Harm zitten. Ik merk dat hij er weer enorm moe uitziet. Ik kijk hem bezorgd aan.
' Jeremy, is er iets?' Vraagt Joost die van mijn naar Link kijkt.
'Link? Alles oke?' Vraag ik bezorgd.
'Huh? Ja hoezo?' Hij begint afwezig over te komen. De anderen merken het ook.
'Je bent moe. Je moet goed oppassen.' Zegt Joost.
'Alles is oke! Jemig! En ja ik ben moe! Dat is toch normaal?!' Hij is plots enorm geïrriteerd. Ik ga naast Joost zitten. We kijken elkaar met veel zeggende blikken aan.

~~~

Eindelijk zit de dag erop. De laatste bel gaat bijna. Iedereen pakt zijn spullen al. Ik kan niet wachten tot zaterdag. Morgen is het al vrijdag. Dus nog even wachten. Vlinders gieren door mijn buik. En dan eindelijk gaat die kut bel. Samen met Link loop ik naar buiten. In de fietsen stalling kus ik hem op de wang.
'Tot morgen.'
'Doei liefde.' Zegt hij. Ik pak mijn fiets en ga naar huis.

Ik zie dat Enzo al thuis is. Die had vandaag vast weer vroeger gedaan. Ik zet mijn fiets weg en huppel bijna het huis in. Binnen maak een sprongetje. Ik loop naar Enzo zijn kamer.
'Enz?'
'Ja?!' En ik loop zijn kamer in en val languit neer op zijn bed.
'Je raad het nooit!' Lach ik. Hij kijkt me vragend aan.
'Wat bedoel je?'
'Link komt dit weekend.' Zeg ik blij terwijl ik bloos.
'Oh wat leuk.' Lacht hij. Ik kijk hem met een veel zeggende blik aan.
'Aaahn! Dus ik moet er maar voor zorgen dat ik het huis uit ben?' Zegt hij een beetje verontwaardigd.
'Sorry Enz...'
'Jer, het is oke. Zolang het maar niet op MIJN kamer is!' Lacht hij.
'Ieuw! In dit stink hok?! Nee bedankt.' Lach ik.
'Jij rot joch.' Hij lacht en pak zijn kussen en slaat ermee vol in mijn gezicht.

Enzo komt me weer wakker maken.
'Jer! Zet je wekker een keer!' Zeurt hij.
'Laat me.' Mok ik en draai me nog eens om. Plots voel ik dat er dingen naar mijn hoofd worden gegooid. Het is karton en de rest valt eruit. Ik me omdraai en kijk staat Enzo grijnzend in het deurgat.
'Gast. Serieus?' Zeg ik geïrriteerd.
'Je kan die connie's goed gebruiken.' Ik kijk hem geïrriteerd aan. Ik ruim ze op en duw ze terug in Enzo's handen.
'Op tyfen! Ik wil me omkleden.' Ik duw hem naar buiten en zoek wat kleding. Daarna loop ik naar beneden.

Als ik op school kom ben ik enorm vrolijk. Ik loop naar het lokaal waar de meeste al zijn. Behalve Link en Joost zijn er nog niet. Dus ik voeg me bij het gesprek van de anderen.
'Hey Jeremy.' Zegt Don vriendelijk. Rudi doet zijn mond open, maar Harm doet zijn hand voor Rudi's mond.
'Neen Rudi, we zijn je domme opmerkingen beu.' Zegt Harm half serieus, half lachend. Rudi kijkt hem verbaasd aan. Harm haalt zijn hand weer weg.
'Ik wou gewoon "hey" zeggen.'
'Ja ja, vast wel.' Hoor ik achter me. Daarna voel ik zijn hand op mijn rug. De bel gaat. Ik ga naast Link zitten. De leerkracht komt binnen.
'Pssst! Niet te klef he.' Fluistert Joost.
'Haha, funny.' Zegt Link grijnzend. We draaien ons om.
'Kom je na school al?' Vraag ik.
'Ik moet eerst nog mijn spullen halen.'
'Is goed, mag ik mee?' Vraag ik voorzichtig.
'Tuurlijk.' Zegt hij lief.

~~~

De laatste vijf minuten gaan in. Eindelijk! Ik kijk Link aan. Hij grijnst een beetje uitdagend. Hij knipoogt ook even. Ik kijk stiekem op mijn gsm. Ik steek twee vingers op. Hij knikt.
'Mevrouw! Het is nog twee minuten? Mogen we opruimen?' Zegt Link. De leerkracht kijkt verschrikt op.
'Euh ja tuurlijk.' Iedereen pakt zijn spullen. En dan gaat de verlossende bel. Samen lopen naar buiten. Harm en Joost lopen nog even mee tot aan onze fiets.
'Geen domme dingen doen he.' Grijnst Joost.
'Hou je mond.' Zegt Link, die rood word. We zwaaien nog even naar Joost en Harm en fietsen weg naar Link zijn huis.
'Hey lieverd! Oh hallo Jeremy.' Zegt ze lief. Ondanks dat het een vriendelijk dame is kijkt ze ma vaak onderzoekend aan. Ik lach vriendelijk.
'Hallo.' Zeg ik maar snel.
'Kom je?' Vraagt Link, ik knik en loop achter hem aan naar boven. Hij pakt een sporttas en doet er kleren in. In de badkamer pakt hij nog wat spullen en dan gaan we terug naar beneden.
'Tot zondag avond.' En hij kust zijn moeder op de wang.
'Tot dan, lieverd.' Ik loop al naar buiten. Ze fluistert wat in Link zijn oor. Hij begint te lachen. Zijn moeder grijnst ook even. Ik merk nu op, hoe hard ze op elkaar lijken. Link pakt zijn fiets en we gaan naar mijn huis.