Pov Jeremy
De bel gaat. Ik vond het stiekem best oneerlijk voor Link en Joost. Want die 2 jongens voor mij mochten wel samen zitten. Ik pak mijn spullen en volg de klas naar het volgende lokaal.
'Jeej! Na Frans turnen.' Zegt Link sarcastisch.
'Ja leuk eh.' Zegt een blonde jongen. Ik zit mijn bril wat rechter en leun tegen de muur. Ik hoor ze met z'n drie wat bespreken maar versta het amper.
'Ey! Jij bent toch die snob van gisteren of niet?' Vraagt de jongen die Link noemt. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en voel me rood worden.
'M-Misschien.' Stotter ik een beetje. Ze kijken naar elkaar en dan naar mij. Ze beginnen te lachen. De vier anderen voegen zich bij de drie jongens, dus ook in het gesprek.
'Wie ben jij?' Vraagt een jongen.
'Oh mijn god! Ronald! Jij bent echt een koe!' Zegt een Jongen met wit haar.
'Wat?!' Vraagt hij met een kleine voice crack.
'Hij heeft net zijn naam gezegd, idioot!'
'Ja dat weet ik, maar ik bedoel meer details. Leeftijd? Hobby's?'
'Je ziet toch dat hij tennist en paard rijd.' Onderbreekt Link. Ze schieten alle drie in de lach. Ik hoor de andere geïrriteerd zuchten.
'Kom op. Kijk dan die merk kleding. Jij bent sowieso van dat college in het dorp hier naast.' Zegt de kleine blonde geïrriteerd.
'Ik ging daar naar school. Niet dat het echt erg was ma-.'
'IEUW! Wie gaat er nu naar het college?! Heb je hun gezien met hun uniformen! Dat is gewoon dood lachen! Luister gast, jij overleeft het niet hier.' Zegt Link. Joost kijkt op zijn horloge.
'Boys! Ze is er niet!'
'YES! Ik ben weg!' En Link loopt naar de opvoedster met Joost. De anderen volgen hen. Ik stap er achter aan. Ik weet niet waar ik heen moet.
'Euhm, Jeremy was het? Toch?' Vraagt de jongen met wit haar.
'J-ja.'
'Ik ben Pascal. Let maar niet op Link, Joost en Harm, ze zijn gewoon stom. Normaal zijn zelfs Thomas en Duncan erbij. Maar zij zijn mee lopertjes. Ze zitten een jaar lager.
'Ohw oke.' Zeg ik maar.
'YEEES! Studie!' Zegt Link vrolijk. Samen met Joost en de anderen rennen ze naar buiten.
'Die kleine blonde is Harm.' Legt hij me uit.
'Die ene met de pet was Rudi. En die kleine met zwart haar is Don. En de gene die overschiet is Ronald.' Ik knik even en staar naar de grond.
'Gaat het?' Vraagt hij.
'Nou... het is wennen.' Zeg ik terwijl we de trap af lopen.
'Kom je uit het rijke gedeelte?' Vraagt hij nieuwsgierig. Ik knik even en zucht.
'Oei?' Vraagt hij.
'Niks, laat maar.' Wuif ik het weg.
'Kom op Pascal! Je bent te laat! Pussy!' Roept Joost.
'Fuck jouw Joost!' Hij gooit zijn tas op een bankje en rent naar ze toe. Ik ga op een bankje zitten. En kijk hoe ze voetballen. Die Link is best een asshole. Maar hij ziet er super leuk en schattig uit. Nee niet schattig... je weet wel het heeft iets schattig ofzo.... nee! Hij is een asshole Jer!De bel gaat. Het is pauze. Ik blijf zitten waar ik zat. Pascal en Ronald komen naar me toe. Ze gaan naast me zitten.
'Jow, sorry dude. Van daarnet.' Zegt Ronald.
'Wat spijt je?' Vraag ik.
'Van die actie van Link.'
'Maakt niet uit. Wat hebben we zo meteen?' Vraag ik.
'L.O.'
'Oh... shit... ik heb geen turn kleren bij me.'
'Wel dan is Pascal de geschikte persoon. Hij heeft altijd iets extra bij.' Zegt Ronald.
'Kom even mee naar mijn kastje.' Zegt hij. Ik volg ze naar zijn kastje.
'Alsjeblieft.'
'Dank je. D-dat is echt lief.'
'Waarom zo verward?' Vraagt Ronald.
'Gewoon. Op het college zou niemand zo iets doen.' Ik ben best verbaasd. Wat vriendelijk.
'Maar dit is geen college. Dit is een normale school.' Zegt Ronald. Pascal knikt. De bel gaat.
'Volg ons maar.' Zegt Ronald.Ik kleed me snel om. Zelfs nog voor Link en de anderen binnenkomen. Ze roepen en lachen.
'GAAAAAST! NEEJ!' Roept Link geërgerd.
'Ik heb geen turn kleren! Pascal! Geef me je reserve eens.'
'Sorry dude, Jeremy heeft ze al.' De hele groep staart me aan. Link en Harm kijken me vernietigend aan.
'Ik doe ze ook niet aan.' Zegt Joost.
'Kom Link.' Hij trekt Link mee. Met een schok word hij meegtrokken
'IK WIL NIET!' Schreeuwt hij.
'Je moet!'
'Neej! Pap!' Zegt hij, en iedereen moet lachen, ik een klein beetje. Harm loopt er als een kleuter snel achteraan.
'Is hij altijd zo aan het schreeuwen en druk?' Vraag ik aan de vier overgebleven jongens.
'Jip.' Zegt de kleinste.
'Ik ben trouwens Don.' Oh ja, namen... ik ben ze nu al weer vergeten...
'Ik ben Rudi.' Zeggen ze best vriendelijk. Ik wandel achter de vier overgebleven jongens naar de turnzaal.
'Van Tielen en Bouhof! Volgende week wil ik 3 bladeren, voor EN achterkant met een uitleg waarom je geen kleren bij hebt!' Gilt de lerares boos.
'Maar mevrouw!-.'
'VAN TIELEN! GEEN DISCUSSIE!' Hij draait met zijn ogen.
'Oke! Voor jou dan 2 extra bladeren met een uitleg waarom je zo onbeleefd bent!'
'Ik doe niks!'
'Hou je mond!' Hij zwijgt en kijkt boos naar de grond.
'Goed! Vandaag mogen jullie een beetje vrij. Maar jullie gaan ook handenstand oefenen...' ik ben de draad meteen al kwijt. Link kijkt oprecht heel verdrietig. Is hij nu echt verdrietig omdat hij straf heeft?
JE LEEST
Liry: bullies can always change
Fanfiction"Mensen kunnen altijd veranderen." En dat is een feit. Dat gebeurde bij mij. Oh ik vergeet me bijna voor te stellen. Hi, ik ben Jeremy. Je kent al die typische liefdes verhalen wel he. En mij over kwam het ook. Het is meestal mooier om het zelf mee...