Liry: bullies can always change

14: Straf schrijven

Pov Jeremy

Als ik thuis kom, zie ik de auto van mijn vader staan.
'Wat doet hij hier?' Zegt Enzo een beetje geïrriteerd.
'Geen idee, maar ik vertrouw het niet.' Zeg ik. We zetten onze fietsen naast het huis en gaan langs achter binnen. We horen best rustig gepraat uit de keuken. We doen onze schoenen uit en lopen naar de keuken. Daar zitten mam en pap te praten.
'Oh hallo jongens.' Zegt Mam lief.
'Hallo, wat doe jij hier?' Zegt Enzo straight to the point.
'Ik en je moeder kwamen bespreken wat er met Jeremy was gebeurt.' Zegt pap.
'Jaja! Zal wel! Moet jij niet terug naar dat ander mens.' Zegt Enzo boos en hij loopt naar boven.
'Enzo! Kom terug! Zoiets zeg je niet!' Schreeuwt mam boos.
'Laat die jongen.' Zegt hij. Hij zucht even.
'En jij bent dus geschorst?'
'Ja en?' Zeg ik lichtjes geïrriteerd.
'Waarom?'
'Heeft mam dat niet uitgelegd? Jezus.' Zeg ik nu vol irritatie.
'Jawel.' Zegt hij. Het is stil.
'Nou mooi, ik heb werk te doen voor school.' Zeg ik boos en ik ga ook naar mijn kamer.
'Jeremy! Komaan...'
'Laat die jongens maar doen.' Hoor ik hem nog zeggen. Ik draai met mijn ogen. Ik word zo moe van die vent... nog moeër dan van Link.

~~~

Vandaag heb ik mijn schorsing samen met Link. Ik weet niet goed wat ik ervan moet verwachten. Ik wandel naar het kantoor van de opvoedster. Ik klop aan.
'Ah Jeremy. Kom erin. Ga maar zitten hoor. Je hoeft niet bang te zijn. Ik zal je zo meteen alles uitleggen.'
'En Link weet al wat er gaat gebeuren zeker?' Ze knikt.
'Weetje, er zit veel potentie in die jongen. Hij kan vriendelijk zijn als hij dat wil, maar dat doet hij amper. Ik ken hem nu al 5 jaar en ik heb hem zien veranderen. Maar niet in de goede weg.' Ze zucht. Er word geklopt. Link komt binnen. Hij legt zijn volgkaart op haar bureau. Hij ziet er bleek en mager uit. Hij kijkt nog steeds als gisteren. Een beetje geschrokken van zichzelf.
'Dank je. Goed, nu jullie hier zijn. Buiten staan twee mooie tafels aan mijn deur, jullie gaan straf schrijven. En Link jij moet nog straf in halen heb ik gehoord. Er komt een grijns op zijn gezicht.
'Hup! Begin maar al.'
'Oke dan!' Zucht hij en gaat buiten aan de linkse tafel zitten.
'Begin maar met de regels van je school agenda over te schrijven.' Zegt de opvoedster. Ik knik en ga staan.
'En pauze?' Vraag ik voorzichtig.
'Sorry. Die is ingetrokken behalve middag pauze. Je mag wel altijd naar de wc. Dat hoef je niet te vragen.'
'Oke.' Ik ga aan de rechter tafel zitten. Link's grijns is niet weg te krijgen.

Pov Link
'Binnen een paar minuten staat er hier sowieso een leerkracht van LO die ons gaat gebruiken om de zaal klaar te zetten. Of een leerkracht om te helpen opruimen ofzo een onzin.' Zeg ik. Jeremy kijkt me aan.
'Echt?' Vraagt hij. Ik knik.
'Welkom in mijn dagelijks leven.' Zeg ik grijnzend. Als ik zie dat hij weg kijkt bestudeer ik mijn oog in mijn gsm. Ik zie niks meer met mijn rechter oog. Super irritant.
'Damn it.' Zeg ik net iets te luid.
'Wat is er?'
'Niks.' Snauw ik. Hij kijkt me geschrokken aan. Heerlijk om hem zo bang te zien. Ik ga even staan. Onmiddellijk is alles zwart. Niet weer! Ik knijp mijn ogen dicht. Als ik mijn ogen open zie ik nog altijd niet met mijn rechter oog.
'Alles oke?' Ik negeer hem. Ik ga bij de opvoedster binnen.
'Mevrouw, wat betekent het als alles heel de tijd zwart word voor je ogen en uiteindelijk niks ziet met je rechter oog?' Ze kijkt me aan.
'Oei. Geen idee. Voel je je wel lekker? Je ziet er nogal bleekjes uit?'
'Ja gaat wel.' Smoes ik.
'Jeremy?!' Hij komt het lokaal in.
'Ja?'
'Ga met Link naar de zorgkamer dat is op het eerste.'
'Nee-.'
'Naar beneden.' Zegt ze streng.

Als ik in het zorg lokaal kom vertel ik exact hetzelfde.
'Oh! Jij hebt ijzer te kort. Eet je genoeg?'
'Euhm ik denk het?'
'Hmmm.' Ze opent een kast. En haalt er een zakje zout chips en chocolade uit.
'Hier. Opeten. Je zal je beter voelen.' Ik eet een paar stukjes van de chocolade. Heerlijk. eindelijk... eten...

De rest neem ik mee naar boven en steek het in mijn rugzak.
'Eet het.' Zegt Jeremy.
'Nee.' Zeg ik bot.
'Waarom niet?' Ik kijk hem doordringend aan.
'Omdat jij dat nooit zal snappen.' Snauw ik. En ik begin verder te schrijven.

(Based on a true story 🍫😅 ik was ooit een keer bijna flauwgevallen op school en toen ik die chips en chocola had gegeten voelde ik me beter 😅😂)