Pov Link
Als ik beneden kom heeft hij de brief van school vast. Ik blijf bij de trap staan. Hij kan ook niet eens recht staan en hij draait bijna rond gewoon omdat hij zo dronken is.
'Jij agressief joch!' Schreeuwt hij razend. Ik kijk naar de grond. Ik hoor in de keuken het angstige geadem van mijn moeder. Hij schreeuwt van alles naar me maar ik hoor hem niet. Hij komt naar me toe en slaat me een paar keer. Ik begin te huilen.
'STOP MET HUILEN! Kleuter! Je word nooit een man!' Dan pakt mijn arm vast en trekt me naar de keuken. Hij gooit me op grond bij mam, ze zit met haar hoofd in haar handen en ademt onregelmatig en angstig te ademen. Ik draai me om en kruip angstig naar achter. Ik voel een keukenkastje tegen mijn rug. Ik ga net als mam zitten, met mijn armen voor mijn gezicht. Ik bijt op mijn lip van angst en tril. Hij schreeuwt weer van alles. Ik adem rustig in en uit. Plots hoor ik mijn moeder gillen hij trekt haar mee naar de woonkamer. Ik hoor haar dingen schreeuwen.
'Ga weg! Jij houdt niet van hem!' Hoor ik haar schreeuwen.
'Onzin!' Roept hij terug.
'Pak je spullen en vertrek! We worden gek van je!' En zo gaat het nog een tijdje door. Ik hoor ook af en toe dingen breken. Waarschijnlijk oude familie foto's. We waren zo een hecht gezin. En nu? Kijk wat er van overblijft. Geld heeft alles kapot gemaakt hier. Ik hoor mijn vader iets onverstaanbaars schreeuwen en dan een harde klap van de voordeur. Ik hoor mijn moeder snikkend zitten in de woonkamer. Maar ik ben te bang om te bewegen. Ik lijk wel versteend.
Ik weet niet hoe lang ik hier zit. Maar ik denk wel een uur. Ik hoor de deur tussen de keuken en woonkamer open gaan. Ik durf niet op te kijken. Ook al weet ik dat het mijn moeder is. Ze komt naast me zitten en legt haar armen om me heen.
'Sorry liefje...' zegt ze gebroken. Zo blijven nog een paar uur zitten.
Pov Jeremy
Als ik thuis kom zit mijn moeder in haar bureau.
'M-mam?' Vraag ik voorzichtig.
'Oh hey liefje. Wat is er?' Ik ga naar haar toe en geef de brief. Ik kijk naar de grond. Het blijft even stil.
'JEREMY FRIESER! SCHAAM JE DIEP!' Roept ze boos.
'Waarom?!'
'Hij viel me aan. Ik deed niks maar ik moest me verdedigen... het spijt me.'
'Ja dan zal ik mijn afspreken moeten verzetten! Ga naar je kamer. We praten tijdens het eten er wel verder over.' Ik loop naar mijn kamer.
'Hey bokser.' Zegt Enzo als we de trap aflopen.
'Hou je mond, wil je?' Zeg ik boos. Hij grijnst even. Ik kijk hem vernietigend aan.
'Komaan Jer. Het was een grapje.' Ik loop naar de keuken en sla de deur voor zijn neus dicht. We gaan aan tafel zitten.
'Dit weekend moeten we naar die receptie. Niet vergeten.' Ik zucht.
'Ik wil niet.' Protesteer ik.
'Oh jawel! Met dat incident ga je zeker mee.' Zegt ze vast besloten.
JE LEEST
Liry: bullies can always change
Fanfiction"Mensen kunnen altijd veranderen." En dat is een feit. Dat gebeurde bij mij. Oh ik vergeet me bijna voor te stellen. Hi, ik ben Jeremy. Je kent al die typische liefdes verhalen wel he. En mij over kwam het ook. Het is meestal mooier om het zelf mee...
