Liry: bullies can always change

18: zo verwarrend...

Pov Jeremy

Mijn hele lichaam trilt. Ik weet niet hoe ik me voel. Ik ben zo verward. Ik pak trillend een doos en loop naar het eerste. Als ik de doos net neerzet gaat de bel. Daarna loop ik even naar mijn tafel bij de opvoedster. Ik moeten even zitten. Ik staar naar de grond.
'Hey Jeremy.' Don waakt me op uit gedachten.
'Oh hey.'
'Alles oke?' Vraagt Rudi.
'Ne-. Ik bedoel ja.'
'Het is een nee dus.' Zegt Rudi. Ik knik. Jamie en Enzo komen er ook bij.
'Alles oke, broer?' Vraagt Enzo.
'Je ziet enorm bleek.'
'L-lang verhaal.' Wuif ik het weg. We horen luid gelach aan de andere kant van de gang. Iedereen draait zich. We staren naar de lachende, Joost, Link, Harm, Thomas en Duncan. De bel gaat. Enzo blijft staan terwijl de anderen weg gaan.
'Je bent toch niet verliefd op die Link?' Fluistert Enzo ineens. Ik kijk hem met een veel zeggende blik aan. Hij kijkt teleurgesteld.
'Jer... vanavond moeten wij dringend wat bespreken.' En hij loopt hoofd schuddend weg. Ik wil niet hetzelfde als vorig jaar meemaken...

Link komt naar me toe.
'We moeten die dozen nog verder weg doen.' Zegt hij. Ik loop maar achter hem aan. Hij doet niet echt veel. Hij doet gewoon alles wat er moet gedaan worden. Hij heeft wel een grijns hele tijd. Dat vertrouw ik niet echt. Als ik weer heen loop richting het eerste, kruis ik Link. Hij knipoogt naar me. Ik begin te blozen en heb een mini lachje op mijn gezicht.

De hele dag krijg ik mijn lachje niet weg. Ik weet niet wat of hoe maar toch. De bel gaat. Ik pak mijn spullen.
'Tot morgen.' Word er snel in mijn oor gefluisterd. Zijn adem kriebelt. Zijn stem klonk zo lief. Ik word weer rood en zet mijn bril wat beter op. Ik zie Link de trap afrennen en in de armen van Joost springen. Lachend lopen ze weg. Steikem werd ik best jaloers dat hij Joost knuffelde.
'Meekomen.' Enzo trekt me mee aan mijn arm. Ik pak mijn fiets en fiets achter hem aan. Thuis zet ik mijn fiets weg. Hij snokt me mee naar mijn kamer. Hij doet de deur op slot. Stiekem word ik bang.
'Wat is er?' Vraag ik. Ik ga op mijn bureaustoel zitten.
'Heb je een crush op Link?'
'Euh... ik weet het niet...'
'Ja dus... Jer! Hij pest je!'
'I know...'
'JER! Ik ben teleurgesteld in je! We willen niet het zelfde als vorig jaar!' Ik doe mijn bril af en leg die op mijn bureau.
'Kijk Enz, dat is gebeurt oke! Nu is het niet vorig jaar! Dus hou op! Ik ben oud genoeg! Ik kan mijn eigen keuzes maken!' Schreeuw ik.
'Ik ben ouder dan jou! Dus ga mijn kamer uit! IRRITANT JOCH!' Schreeuw ik razend.
'Oke. Oke. Als het fout gaat, los je het zelf op!' Schreeuwt hij boos terug. Hij draait de deur uit het slot en gaat weg en slaat mijn deur hard dicht. Ik moet even weg! Alles op een rij gaan zetten! Jezus! Ik loop laar beneden.
'Ik ben weg!' Snauw ik boos naar mam. Ik pak mijn fiets en ga richting de stad.

Als ik aankom zet ik mijn fiets weg en loop een koffie café in. Ik bestel wat en ga aan het raam zitten. Ik staar naar buiten. Oh nee... niet die gele muts!

Pov Joost

Thomas heeft weer zin om te gaan stelen. Waarom? Ik heb hier geen zin in. Thomas, Harm en Duncan zijn echt criminelen. Link soms ook wel. Maar meestal zitten wij twee buiten te kijken hoe ze gepakt worden of niet.
'Kom op Harm! Ben je een pussy?' Pusht Thomas, Harm.
Ik en Link zitten op het bankje te kijken hoe ze onderling zacht aan het discuteren zijn. Link grijnst.
'Waarom is dit zo grappig?' Grinnikt hij.
'Geen idee.' Grijns ik. Uiteindelijk lopen ze alle drie Snipes binnen.
'Oke ze hebben gekozen voor een merk winkel, meneer Bouhof, wat denkt u van deze keuze?' Zegt Link als een sport commentator.
'Wel, meneer Van Tielen, ik denk dat ze zich vandaag gewaagd hebben aan iets gevaarlijks.' Zeg ik en beetje door mijn neus heen. En we beginnen te lachen.
'Oh! Kijk! Ja hoor! Daar gaat Harm! Hij pakt subtiel een pet!' Zegt Link nog op de zelfde manier.
'Oh! Kijk! Ja! Ja! Hij maakt het magnetische dingetje stuk en... Hij trekt het kaartje er ook af.' Zeg ik.
'Oke en wat doen ze nu? Harm wenkt Duncan en Thomas! Dames en heren! Het word spannend!' Zegt Link.
'Ssst! Niet zo hard.' Zeg ik op een normale manier.
'Sorry.' Grinnikt hij een beetje.
'Ja ze komen eraan. Harm houdt de pet subtiel tussen zijn been en die van Duncan in.' Zegt Link al wat stiller. Ze komen naar ons toe.
'Mijn god. Dames en heren! We hebben een winnaar! Het is Harm!' Zegt Link stil en grinnikend.
Harm lacht en zet hem op.
'Ey? Sick of niet dan?' Grijnst hij.
'Euhm... zullen we weg gaan. In mijn ooghoek zie ik de dame achter de kassa jullie heel bendelijk aan kijken.' Zegt Link. Hij kijkt naar Harm.
'Ja.' Zegt hij. We lopen snel naar de andere kant van de straat. Als we op de hoek staan zijn, zijn Thomas en Duncan weer wat luider. Altijd als ze zo een dingen doen zijn ze stil. Stress zeker.
'Wel een sicke pet, moet ik zeggen.' Grinnikt Duncan.
'Hoe duur was hij?' Vraagt Thomas.
'25 euro.'
'Zullen we hem voor 50 verkopen.' Lacht Link. Ik knik.
'Jaaah! Doen!' Zeg ik blij lachend. Plots zie ik Jeremy lopen. Hij heeft geen bril en geen merk kleding aan deze keer. Hij draagt een broek met scheuren en een hoodie die een maat te groot is. What the fuck?!
'Kijk eens aan! Ons rijk jochie.' Grijnst Link. En hij knikt naar Jeremy. Hij merkt ons niet op door de oortjes die hij in heeft en voor zich uitstaart.
'Zullen we hem even te grazen nemen?' Grijns ik.
'Ja!' Zegt Harm exiting. Link lijkt te twijfelen.
'Link je doet toch mee?' Zegt Harm.
'Euhm...'
'Kom op! Of euh... ben je een pussy!' Bij het woord "pussy" staat er vuur ik de ogen van Link.
'NIEMAND! Noemt MIJ een pussy! Come on! Let's get him!' Zegt hij.
'Yeah!' 'Yes' zeggen de anderen blij. Link kan er niet tegen als hij een watje word genoemd... meine ghutte... ik loop maar achter de boys aan.