Pov Jeremy
Misschien heeft hij gelijk... zo een dingen zal ik nooit snappen. Maar ik wil het wel snappen. Ik zucht even luid. Plots komt er een leerkracht.
'Ah! Link. Weer op je vaste plaats?' Zegt hij droog.
'Zoals altijd.' Zegt hij lachend.
'Doe doe lach maar weg. Mevrouw? Ik mag deze 2 even lenen?'
'Ga je gang.' Zegt de opvoedster.
'Kom. Ik kan jullie gebruiken in de kelder.'
'Oh jeej. De kelder.' Zegt Link sarcastisch.
'Daar ben ik nog nooit geweest zeg.' Zegt hij geërgerd. Ik hoor de leerkracht even lachen.
'Ik zei het toch.' Zegt Link plots tegen me. Hij loopt plots naast me. We kijken elkaar even diep aan in elkaars ogen. Ik lach even. Hij draait zijn hoofd weg. Bloosde hij nu?! Hij krabt even bij zijn hoofd en doet zijn muts wat beter op. Ik bloos ook helemaal.We lopen de trap af.
'Pas op van je hoofd.' Zegt Link. Mijn hoofd? Ow shit! BAM! Met mijn hoofd tegen de muur aan! De deur is kleiner dan ik verwacht had!
'AUW!' Roep ik uit.
'Sukkel.' Hoor ik hem grinnikend fluisteren.
'Ik zei toch dat je moest op passen.' Zegt Hij. We krijgen 2 dozen in onze handen geduwd. We lopen de trap op naar het 1ste. Naar een klein lokaaltje.
'Link, zet die maar daar neer en euh? Wat is jouw naam eigenlijk?' Vraagt de leerkracht vriendelijk.
'Jeremy.'
'Ah, Jeremy. Zet jij hem maar in deze kast.' Ik doe wat hij vraagt. Na even wat helpen opruimen moeten we terug. Als we net zitten gaat de bel. Ik schaam me een beetje. Iedereen zit ons aan te staren. Joost en Harm rennen naar Link. Joost trekt zijn muts af en Harm wrijft door zijn haar.
'NEE! Nu ben ik kaal.' Zegt hij lachend.
'Hoe gaat het? Wat moet je doen?' Vraagt Joost. Hij wijst naar zijn blad.
'Hoeveelste keer is dit al?' Vraagt Joost grijnzend. Link begint te tellen op zijn vingers.
'12de keer. En je weet dat straf werk van maandag? Dat heb ik niet gemaakt dus ik moet dat nu doen.'
'Trouwens, groepswerk.' Zegt Harm.
'Ohw ja. En?'
'We hebben morgen strafstudie van 12u tot 13u.' Zegt Harm lachend.
'Neej! Meen je dat?'
'Ja.' Ze beginnen druk te praten terwijl er nog 2 jongens bij komen. Twee net iets kleinere. Eentje met oranje haar en eentje met bruin haar. Ik gok op Thomas en Duncan.De anderen komen bij mijn bank staan.
'En hoe gaat het?' Vraagt Rudi.
'Euhm... ik weet het eigenlijk niet.' Zeg ik traag.
'Is het veel?' Vraagt Ronald.
'Regels schrijven tot nu toe. En een leerkracht die ons nodig had.'
'Ohw lekker chill dus.' Zegt Ronald goedkeurend knikkend. Plots komt de opvoedster.
'Allemaal wegwezen! Hop!'
'Nee! Mevrouw! Eventjes praten kan toch geen kwaad?!' Protesteert Harm.
'Ik weet dat je het goed bedoeld, Harm. Maar het mag niet. Regels zijn regels. Ik heb jullie 10 minuten hier even laten praten dus hup. Weg nu.' De jongens nemen afscheid en vetrekken.De hele dag is best rustig. We moeten wel veel schrijven. Link is stil. Maar dan ook echt stil. Volgens mij heb ik hem tot nu toe. Nog nooit zo stil gekend. Plots staat hij op en gaat binnen bij de opvoedster, komt terug, trekt de deur dicht en wandelt weg. Ik zie een boek uitsteken bij zijn rugzak. Ik wacht tot hij uit het zicht is en pak het. Mijn nieuwsgierige "ik" was te groot. Het is blijkbaar zijn agenda. Wat een anticlimax. Toch kijk ik er even in. Als ik erdoor blader kom ik veel schorsingen tegen, nota's ongeopende brieven van boze leerkrachten en strafwerk. Veel strafwerk. Ik bekijk ze even. Het zijn vooral zinnen in grote lelijke letters. Ik heb ooit Enzo horen zeggen. "Je handschrift vertelt veel over je persoonlijkheid." En aan het zijne te zien is het een zeer onstabiele. Kleine letters en grote letters. Druk en schrijf letters door elkaar. Het is net duidelijk genoeg om te lezen.
'Ik maG nIet in discUssie GaAn.'
Staat erop voorkant en achterkant. Het zijn zo van die dingen die hij moet schrijven. Er zijn ook veel bladeren waarop hij een hele tekst moet schrijven waarom hij zo een gedrag vertoont. Hij schrijft best veel onzin. Er zit ook een heel mooi geschreven tekst in. Ik denk niet dat het straf is maar iets van hem zelf.
"Waarom ik, Joost? Weet jij het? Ik allezins niet... ik heb liever dit dan de hel die dagelijks open scheurt vanaf ik 1 stap binnen zet. Zal het veranderen? Geen idee. Gaan ze me missen? Geen idee. Gaan jij en Harm me missen? Geen idee. Jullie zijn best vrienden hoor. Maar dit zal misschien een van de beste keuzes ooit zijn. Ja. I know... best gruwelijk. Ik ben alles zo moe. Die blauwe plekken alles gewoon... ja lekker diep dit. Je denkt van vast 'godsamme, Link. Overdrijf niet.' Maar toch... Joost, ik ben op. Ik wil niet naar die kut instelling van je moeder. N-E-V-E-R. Ik weet nog niet hoe ik het ga doen maar je zal het vast wel horen. Waarschijnlijk zal er veel bloed aan te pas komen. Ohw, en wil je voor Coco zorgen? Ik denk dat Harm daar niet de geschikte persoon voor is. Vertel Ronald, Pascal, Rudi, Don, Duncan, Thomas en Harm maar dat ik hun graag mocht. Ik hoef geen begrafenis en shit. Steek geen kaarsje voor me aan. Vergeet me gewoon. Ik ben het gewoon niet waard. Ik zal ergens van een gebouw springen ofzo. Mijn keuze. Mijn leven.
Let goed op jezelf. Hou van je, my best friend.
X
Link.Het is een soort afscheidsbrief naar Joost. Plots word het papier uit mijn handen gegrist. Ik sta oog in oog met een furieuze Link.
'Als ik jou was zou ik beginnen rennen.' Zegt hij met op een geklemde kaken.
JE LEEST
Liry: bullies can always change
Fanfiction"Mensen kunnen altijd veranderen." En dat is een feit. Dat gebeurde bij mij. Oh ik vergeet me bijna voor te stellen. Hi, ik ben Jeremy. Je kent al die typische liefdes verhalen wel he. En mij over kwam het ook. Het is meestal mooier om het zelf mee...