Liry: bullies can always change

42: het spijt me Jer

Pov Jeremy

Oke! De wind laat het fietsen niet toe! Ik stap af en begin met rennen.
'LINK!' Schreeuw ik als ik dichter kom. Hij draait zich om. Hij schrikt en begint te rennen. Maar ik ben sneller. Ik begin hem in te halen. Ik grijp zijn hand vast. Hij stopt met rennen en kijkt me aan. Hij heeft rode ogen van het huilen.
'Link! Joost heeft me alles verteld! Ik hoorde je net nog met hem bellen.' Hij kijkt naar de grond. Ik durf hem niet los te laten.
'Je bent vast boos op me.'
'Nee! Helemaal niet! Het is Dionne haar schuld! Niemand kan mij van jou scheiden!' Ik moet bijna schreeuwen door de harde regen. Hij blijft staren naar de grond.
'Link! Jij hebt niks fout gedaan!' Hij kijkt me aan.
'Jawel! Het spijt me Jer! Hier stopt het!' Hij trekt zich los van me en rent weg. Ik kijk hem verdrietig na. De toekomst plannen die we al hadden waren al weg toen hij in het ziekenhuis lag. Ze hadden weer vorm gekregen en ze vallen nu als een kaarten huisje ineen.

~~~

Als ik school in loop ga ik maar weer bij Don en Rudi staan. Maar die gunnen me geen blik.
'Hij heeft het me verteld. Dus stop met me te negeren.' Zeg ik geïrriteerd. Iedereen, die er al is, kijkt me aan.
'Oh...' zegt Rudi.
'En?' Vraagt Don voorzichtig.
'Wat en? Ze heeft wat ze wilde. Ik en Link zijn uit elkaar.' Zeg ik verdrietig.
'Oh nee... Jer...' zegt Don. Hij probeert me te troosten maar het lukt niet. Dionne komt binnen. Ze gaat voorin zitten. Joost, Harm en Link komen binnen. Ik kijk Link aan, maar hij ontwijkt mijn blik. Hij ziet er moe uit. Ik schud mijn hoofd. Ik ga voor Don en Rudi zitten.

Het is middagpauze. Ik zit met Don en Rudi aan een van de buitenste tafels van de refter. Link zit met Joost en Harm iets verder van ons op de vensterbank. Link gunt niemand een blik. Hij staart de hele dag naar de grond of uit het raam weg van iedereen. Dionne wil bij hun komen zitten maar Joost en Harm geven haar een moordende blik. Ze schrikt en loop dan naar ons. Maar wij doen exact het zelfde. Ze draait met haar ogen en loopt naar de andere kant van de zaal.
'Jeremy, waarom zijn jij en Link nu uit elkaar gegaan?' Vraagt Rudi voorzichtig. Ik zucht.
'Geen idee eigenlijk. Gisteren zei hij dat het gedaan was.' Mijn eten smaakt me niet meer en ik heb nog geen vier happen van mijn pasta gegeten. Ik sluit mijn doosje. Mijn honger is over. Nu dringt mijn liefdesverdriet pas binnen.
'Zomaar? Dat is niks voor Link.' Zegt Don.
'Sowieso is dat een plan van die Dionne.' Zegt Pascal.
'Ja hoor. Vast wel. Goeie complottheorie.' Zeg ik droog en sarcastisch. Ik leun met mijn hoofd op mijn hand en staar naar de tafel. Ik voel me leeg.
'Het kan toch.' Zegt Pascal een beetje verontwaardigd.

De dag is eindelijk voorbij. De bel gaat. Maar het is weer aan het stortregenen. Ik zucht lang. Ik loop naar mijn fiets toe. Link loopt voorbij. Ik krijg kriebels in mijn buik. Ik wil hem zo graag knuffelen en kusjes geven. Maar hij negeert me en loopt me straal voorbij. Teleurgesteld pak ik mijn fiets.

Pov Link

Ik zie Jeremy. Kutzooi! Ik loop hem voorbij en negeer hem. Ik wil hem niet nog meer pijn doen. Ik pak mijn fiets en ga meteen naar huis. Alweer helemaal doorweekt kom ik thuis aan. Ik open de voordeur.
'Hey mam!' Roep ik.
'Dag lieverd!' Roept ze vanuit de keuken. Ik loop naar boven en start meteen mijn pc op en open ARK. Joost en Rudi joinen me meteen. Zo ga ik proberen Jer te vergeten.

Één week later...

'Oh nee! Hij schiet op mij! Kill hem dan Joost!' Schreeuw ik lachend in paniek.
'Ja dat doe ik!' Schreeuwt Joost. Ik hoor Harm maar dom lachen. Er komt "WASTED" in beeld.
'NEE! Link!' Roept Joost lachend. Ik begin ook te lachen.
'Die kut politie ook altijd!' Zeg ik lachend. We zijn een week later. Ik heb mijn haar geknipt en het weer zwart geverfd. Maar er zit nog altijd twee dingen tegen. Ik kan Jeremy maar niet vergeten. En die kut Dionne zit nog steeds bij ons in de klas. Maar volgende week is ze weg. Zegt ze. Dus beter is dat maar zo. Dan kan ik het bijleggen met Jeremy. Ik denk niet dat Jer me nog terug wilt. Het is ook mijn eigen schuld.
'Euh jongens? Moeten we niet vertrekken naar school?' Zegt Joost. We mochten twee uurtjes later beginnen. Een goed excuus om te gamen. Ik sluit alles af en ga naar beneden. Niet veel later staat Joost voor de deur.
'Hey.'
'Jow.' Zegt hij. We fietsen samen naar school.

De pauze is net gedaan. We lopen gewoon door naar ons lokaal. Daar zit Jeremy al met Rudi. Ik krijg kriebels in mijn buik. Ik hoop dat hij naar me kijkt. Maar helaas. Hij negeert me en staart naar zijn gsm. Joost komt naast me zitten. De leerkracht komt binnen.
'Goed, jongens. Zoals Jullie misschien hebben opgemerkt is Dionne er niet meer. Ze heeft besloten een andere richting te doen.' Ik kijk rond. Ze is er inderdaad.
'Niemand is vrienden met haar. Waarom zouden we opmerken dat ze er niet is?' Zeg ik luid. Joost en Harm grinniken. De leerkracht kijkt me streng aan. Ik staar haar droog aan.
'Niet beginnen uitdagen. Je zit in je laatste jaar. Ga jij ooit volwassen worden?!'
'Link volwassen?! HAHAHA!' Lachen Joost en Harm luid. Ik begin ook te lachen. De andere lachen ook even. Ik kijk even naar Jer die een klein lachje op zijn gezicht heeft. Misschien kan ik het nog redden.

Ik staat naar buiten. Het regent zo hard dat het geen naam heeft. Het regent al de hele week maar nu is het toch wel op zijn ergst. De bel gaat eindelijk. Ik pak mijn tas en loop naar buiten met Harm en Joost. Ik zie Jeremy bij zijn fiets staan.
'Gaan jullie maar. Ik kom straks wel online.' Zeg ik. Ze knikken en lopen door. Ik ga naar Jer toe.
'Euhm Jer-emy.' Wauw heel professioneel Link. Ik voel me heel zenuwachtig.
'Hm?' Hij kijkt op.
'Oh hey, lie-Ik bedoel Link.' Zegt hij wat ongemakkelijk. Het is heel akward tussen ons.
'Kan ik vanavond met je praten? O-op de oude tribune?' Zeg ik. Hij knikt.
'Je is goed. Hoe laat?' Vraagt hij als hij zijn regenbroek aan trekt over zijn broek.
'19:30?' Hij knikt.
'O-oke.' Zegt hij ook best zenuwachtig.
'Oke euh tot vanavond dan maar.' Hij gaat naar voor met zijn hoofd, ik ook een beetje maar we trekken terug op het zelfde moment.
'I-ik ga.' Stotter ik bijna. Ik loop met een rood hoofd naar mijn fiets. Ik grijns stiekem. Hou wou me een kusje geven... hihi.