Liry: bullies can always change

33: Meine ghutte!

Pov Joost

Het is muisstil. Je voelt de spanning. Wat ze nu gaat zeggen kunnen twee dingen zijn. Hij is wakker of hij is er niet meer. En dat laatste zou Jeremy, Harm en mijn waarschijnlijk in stukken breken. De opvoedster kijkt ons aan. Ze heeft een neutrale blik, dus ik kan er niet veel van aflezen of het goed pf slecht is. Maar er komt een lachje op haar gezicht.
'Hij is daarnet ontwaakt uit zijn coma.'
'Oh meine ghutte!' Hoor ik Jeremy opgelucht zeggen. Iedereen zucht opgelucht. Harm knuffelt Jeremy. Die ziet er met een lach al meteen tien keer beter uit en minder moe.
'Ik ga naar hem toe.' Zegt Jeremy blij.
'Wij gaan mee.' Zegt iedereen.
'Wow! Niet zo snel!' Zegt de opvoedster streng.
'Ik denk dat Joost en Harm naar Link mogen.'
'En ik dan?!' Roept Jeremy verontwaardigt.
'Ik ben zijn vriendje!' Ze opvoedster kijkt hem verbaasd aan. Oh ja... de leerkrachten weten dat nog niet.
'"V-vriendje"?' Vraagt ze verbaasd.
'Ja.' Zegt Jeremy nog steeds een beetje boos.
'J-ja dan mag jij ook naar hem toe. Ik wist niet dat Li- laat ook maar. Oh en trouwens, jullie hebben studie. Joost, Jeremy en Harm jullie mogen naar Link gaan.' Meteen rennen we de klas uit.

Pov Jeremy

We komen aan bij het ziekenhuis. Op naar Link. Als we op de afdeling komen. Ren ik bijna naar Link zijn kamer van blijdschap. Ik klop aan.
'Ja?' Hoor ik de lieve stem van zijn moeder. Ik op de deur. Link lacht naar me.
'Liefde.' Zegt hij met een schorre stem.
'Link.' Ik ga naar hem toe en kus hem. Dat voelde als een eeuwigheid geleden.
'Ik heb je gemist.' Zeg ik zacht.
'Ik jou ook hoor.' Ik grinnik zachtjes.
'Linkie boy!' Harm en Joost geven hem een box. Maar daarna toch een snelle knuffel. Ik ga op de stoel naast zijn bed zitten. Die lach is niet meer van mijn gezicht weg te krijgen.
'Hoe voel je je?'
'Vreselijk.' Zegt hij nog altijd schor.
'Schone slaapster.' Grinnikt Joost. Link begint te lachen.
'Dat is gemeen.' Zegt hij. Hij begint hevig te hoesten.
'Liefje rustig.' Zeg ik meteen bang. Hij gaat even door zijn haar. Hij ademt diep in en uit. Hij begint te huilen.
'Link wat is er?' Vraagt Joost. Ik schuif wat dichter naar Link zijn bed toe.
'Waarom ik.' Fluistert hij huilend. Hij veegt zijn tranen weg. Ik wrijf met mijn vinger over zijn wang.
'Rustig maar. Het is oke.' Troost Joost hem.
'Ik wil dit niet! Al die stomme bedrading en shit! Ik wil gewoon naar huis!' Mokt hij boos. Ik druk een kusje op zijn wang.
'Nog even.' Zeg ik. Hij kruist zijn armen maar de draadje van zijn infusen zitten in de weg.
'Aaargh!' Hij slaat geïrriteerd ik het rond.
'Ik word hier zo moe van...' ik ga naast hem liggen.
'Wij zullen jullie twee alleen laten.' Zegt Joost. Hij en Harm staan op.
'We komen deze week wel nog eens lang.' Zegt Harm. Link knikt. Als de deur dicht is druk ik een kusje op zijn wang.
'Liefde, kan je me niet ontvoeren ofzo?' Ik grinnik.
'Dat zou ik graag willen doen Linkie boy.' Hij kijkt me aan. Hij sluit zijn mooie groene ogen.
'Slaap maar.' Fluister ik zacht

Ik word wakker. Ik kijk om mijn gsm. 8:20. Kut! Over tien minuten gaat de bel! Ik val zowat uit het bed.
'Hmm?' Door mijn gestuntel word Link wakker.
'Liefde wat doe je allemaal?' Hoor ik zijn vermoeide stem. Ik sta op.
'Maak je geen zorgen, slaap maar verder.'
'Oke.' En hij draait zich om en slaapt verder. Ik kus Link op zijn wang en pakt mijn boekentas, waar ik bijna over struikel.

Ik loop het lokaal in. Ik ben veel te laat. De les is al een halfuur bezig.
'Oh mijn god! Een zombie!' Zegt Rudi grinnikend.
'Ha ha. Funny.' Zeg ik. Misschien heeft hij een beetje gelijk. Mijn haar zit niet echt super. En mijn bril staat een beetje scheef. Ik heb dringend lenzen nodig.
'En waarom zijn we te laat?' Zegt de leerkracht geïrriteerd.
'Euh... ik was bij mijn liefje blijven slapen.' De leerkracht draait met haar ogen. Oef... dat mens van PAV kan mij echt gestolen worden. Ze is altijd gemeen en irritant.
'Dat hoefde ik niet te weten. Oh en Link ligt ook nog in het ziekenhuis zie ik.' Iedereen draait met zijn ogen.
'Wat sta jij daar nog te doen. Ga op je plaats zitten!' Sist ze boos.
'Link is mijn vriendje!' Snauw ik boos. Ze kijkt me verbaasd aan. De bel gaat. Ik ga op mijn plaats zitten. Zwijgend pakt ze haar spullen en loopt naar haar volgende les.
'Blijf weg!' Zeg ik nog net luid genoeg.
'Ooooooeeeeeeehhh!' Roept iedereen.
'Jer! Je begint echt op Link te lijken.' Lacht Harm. Ik lach een beetje verlegen.