Liry: bullies can always change

19: FAKE IT

Pov Jeremy

Ik voel me heel benauwd. Ik voel ogen in mijn rug branden. Ik hoor stemmen. Ik trek zo onopvallend mogelijk een oortje uit. Ik herken het gegrinnik van Harm. Nee... alsjeblieft. Wat moet ik doen? Maar plots grijpt iemand mijn arm vast en draait me om. Ik sta oog in oog met Link. Ik word bang. Doe me niks... alsjeblieft... Joost staat achter hem met zijn armen gekruist en heeft een grijns op zijn gezicht.
Harm trekt aan de draad van mijn oortjes.
'Wat luister jij nou.' Grijnst Harm. Hij zet het wat luider. Link laat ondertussen mijn arm los. Mijn lofi lijst staat op.
'Wat is dit voor zooi.' Lacht Harm. Ik voel langs achter iemand mijn gsm uit mijn achterzak pakken.
'Hey!' Flap ik eruit. De jongen met het bruine haar, Duncan denk ik, doet een stap achteruit.
'Niet bang zijn.' Maar die grijns op zijn gezicht betekent niks goed. Hij trekt mijn oortjes uit mijn gsm. Harm laat zijn kant van de oortjes los en Duncan ook. Ze vallen op de grond. Ik durf niet te bewegen. Waarom ben ik zo een afgelegen straat ingewandeld. Duncan bekijkt mijn gsm en geeft hem dan aan Link. Die zwaait er even mee voor mijn gezicht.
'Joost, denk jij wat ik denk?' Vraagt Link grijnzend.
'Oh ja.' Link gooit vol mijn gsm tegen de grond. En Harm stampt er nog een keer extra op.
'Dat is echt kinderachtig.' Zeg ik. Link trekt zijn ene wenkbrauw op.
'Misschien maakt dit meer indruk.' Zegt Harm. En ik krijg vol zijn vuist in mijn gezicht.
'Auw!' Schreeuw ik uit. Ik doe mijn hand voor mijn mond. Ik voel en proef het bloed in mijn mondstromen. Daarna voel ik iemand vuist in mijn rug.
'Aaah!' Daarna in mijn buik. Ik sla mijn arm om mijn arm om mijn buik. Dan stampt iemand tegen mijn scheen.
'Auw!'
'Jongens. Laat hem, Link moest nog afrekenen met hem.' Grijnst Joost. Ik kijk Link aan. Hij twijfelt. Ze staan allemaal achter hem. Link knipoogt. Dan grijpt hij mijn schouder vast en duwt me recht.
'Fake it.' Zegt hij met opeen geklemde kaken. En hij "slaat" me in mijn gezicht. Daarna "slaat" hij me nog ik mijn buik. Hij tekkelt me. En legt me best zacht naar. Ondertussen schreeuw ik maar gewoon.
'Auw! Stop! Auw! Alsjeblieft.' Link "slaat" me nog een keer. Hij weer bij zijn vrienden staan. Hij kijkt me aan in mijn ogen.
'Je bent een sukkel, Frieser.' Hij knipoogt nog eens.
'Kom we gaan.' Zegt Harm. En hij loopt voorop met Link. De anderen gaan achter hem aan. Ik weet niet hoe hij het gedaan heeft. Ik voelde alleen maar zachte stampjes. En die slag in mijn gezicht leek zo echt. Maar ik voelde niks? Ik ben nu nog verwarder. Ik ga recht staan. Zou Link het gedaan hebben uit medelijden ofzo? Ik weet het allemaal niet.

Pov Link

We laten Jeremy achter. Ik heb het hem laten faken. Ik heb hem al genoeg lastig gevallen.
'Gaan we naar mijn huis?' Vraag Joost.
'Ah, sorry man, ik moet naar huis.' Zegt Harm.
'Ja ik ook.' Zeggen Thomas en Duncan in koor. Ze kijken elkaar grinnikend aan.
'Ik kom wel.' Zeg ik vrolijk.
'Nice! Nou guys, doei!' Zegt Joost.
'Doei!' Roep ik ook nog naar hun.
'Jow!' 'Doei' word er nog geroepen. We nemen onze fiets en gaan naar Joost zijn huis.

We lopen de trap op naar zijn kamer. Ik ga zitten op zijn bureaustoel.
'Viel het op?' Vraag ik.
'Wat?' Vraagt Joost terwijl hij begint zijn kleding in zijn kast te proppen.
'Dat ik het fakete?'
'Wat?' Vraagt Joost verbaasd. Hij laat alles los en draait zich om.
'Ik heb hem niet in elkaar ge slaan.' Joost kijkt me verbaasd met open mond aan. Ik begin te nagel bijten.
'Het leek echt.' Zegt hij verbaasd.
'Oef!' Zucht ik opgelucht.
'Joost kan je een geheim bewaren?'
'Tuurlijk.' Zegt hij als hij terug zijn kleren in zijn kast begint te leggen.
'Maar alleen tussen ons he?'
'Ja duh!' Zegt hij.
'Oke... ik euhm... ik denk dat ik verliefd ben.' Ik weet niet waarom maar ik word bang. Ik trek mijn knieën op en doe mijn armen rond mijn benen.
'Op wie?' Vraagt hij nieuwsgierig.
'Een jongen.' Zeg ik zacht. Ik begin weer op mijn nagels te bijten. Ik weet niet waarom maar ik voel raar, een soort rare angst.
'NEE!' Hij laat weer alles los wat hij vast heeft en kijkt me met grote ogen aan.
'Wie?!' Ik kijk hem bang aan.
'Je gaat toch niet zeggen dat je bang bent terwijl dat echt doodnormaal is om verliefd te zijn?' Ik knik voorzichtig.
'Link... dat is echt niet erg.'
'Maar misschien vinden Thomas en Duncan dat wel erg. Of Harm.' Zeg ik paniekerig.
'Dan zijn dat geen echte vrienden.' Ik twijfel. Oke hij heeft gelijk...
'Maar wie?!' Vraagt hij.
'Je-... Jeremy.' Krijg ik er moeilijk uit.
'Niet!' Schreeuwt hij verbaasd.
'Serieus eh?!' Vraagt hij voor bevestiging. Ik knik.
'OH MY GOD! AMAZING! LINK IS VERLIEFD!' Schreeuwt hij lachend een blij.
'SSSSST!' Niet iedereen hoeft het te weten!'
'Hoe lang al?' Hij begint me te ondervragen zoals dat bij tienermeisjes gaat.
'Sinds een paar dagen.'
'En doe je het weer op zijn Link's?' Vraagt hij grijnzend.
'Hoe bedoel je?' Vraag ik verbaasd.
'Die zwoele knipoogjes zoals je bij Di-.'
'Zij is verleden tijd! En ja oke, misschien doe ik dat wel.' Ik word rood.
'Jij bent echt een uitdager.' Zegt hij grijnzend. Ik spreid mijn armen.
'Joooooost! Je kent me toch.' En we beginnen te lachen.
'Maar waarschijnlijk zet ik mijn vriendschap met Harm, Duncan en Thomas op het spel...' ik zucht.
'Laat hun maar doen! Als ze haten heb je mij nog.'
'Ja... dat is waar.'
'Maar hoe wil je hem fixen?' Vraagt hij ineens.
'Gewoon door subtiel te zijn.' Zeg ik.
'Maar stel, Jeremy is niet gay... wat dan?' Al het bloed trekt weg in mijn gezicht. Kut... wat als hij mij gaat pesten?
'Shit!'