Κολλέγιο Brighton

Το εμπόδιο

Βρισκόμαστε στις 23 Δεκεμβρίου του 1950. Σε δύο μέρες είναι Χριστούγεννα. Αχ θεέ μου, μακάρι το 51 να μου φέρει περισσότερη τύχη. (μουρμουρισα βάζοντας ένα ξύλο στο τζάκι του νέου μου σπιτιού).
Kat: Αγάπη μου, χρειαζόμαστε περισσότερα ξύλα. Το κρύο όσο πάει και γίνεται ανυπόφορο.
Ste: Θα πάω να κόψω το απόγευμα.
Kat: Να κάτσεις εκεί που κάθεσαι. Είσαι αδύναμος ακόμη. Θα πω τον Mike να έρθει να με βοηθήσει.
Ste: Εντάξει, ούτως ή άλλως θα έρθει να με δει σήμερα.
Kat: Παω να ζεστάνω το γάλα του παιδιού.
Ste: Περίμενε λίγο. Θέλω να σου ζητήσω κάτι.
Kat: Πες μου.
Ste: Θέλεις να παντρευτούμε;
Kat: Πότε; (είπα με ένα βλέμμα απροετοιμασίας).
Ste: Δεν ξέρω. Αυτές τις μέρες. Να βαφτισούμε και τον γιο μας.
Kat: Εδώ δεν ξέρουμε τι όνομα θα του δώσουμε ακόμη.
Ste: Ας αποφασίσουμε τώρα. Ας μην είναι του πατέρα μου. Ας το κάνει ο Mike στο δικό του παιδί.
Kat: Τότε πως να τον πούμε;
Ste: Δεν ξέρω. Οτιδήποτε που να μην σχετίζεται με την οικογένεια μου.
Kat: Αα. Πως σου φαίνεται το Logan; Το είχα δει σε ένα βιβλίο που διάβαζα στο κολλέγιο και μου άρεζε.
Ste: Μμ και εμένα μου αρέσει. Δεν έχω πρόβλημα.
Kat: Logan Brighton. Ωραίο ακούγεται.
Ste: Ναι! Λοιπόν, για πότε λες;
Kat: Δεν ξέρω. Δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Και τα χρήματα δεν είναι αρκετά.
Ste: Θα μας βοηθήσει και ο Mike με την Sylthia. Θα τους τα επιστρέψω εγώ μετά. Και στο κάτω κάτω μια μικρή τελετή θα κάνουμε. Δεν γίνεται να καθυστερούμε άλλο. Ήδη άρχισαν να μιλάνε κάποια στόματα.
Kat: Το ξέρω. Χθες πήγα μαζί με το παιδί να πάρω ψωμί και είδα κάτι γειτόνισσες σε μια γωνιά να μας κοιτάζουν και να κουτσομπολεύουν. Με βλέπουν σαν μια ιερόδουλη με το μπάσταρδο της.
Ste: Μην τους δίνεις σημασία καρδιά μου (ειπα αγκαλιαζοντας την). Θα παντρευτουμε και θα τους κλείσουμε τα στόματα.
Kat: Ναι.

Ήρθε το απόγευμα και εγώ βρίσκομαι στην κουζίνα και κάνω δύο καφεδάκια για τον Steve και τον Mike που βρίσκονται έξω και μιλάνε. Ευτυχώς που ήρθε ο Mike να μας βοηθήσει με τα ξύλα.

Mik: Πως είσαι;
Ste: Καλά είμαι.
Mik: Δεν μου λες; Έχετε γάντια; Θα μπει καμία αγκίδα στα χέρια μου.
Ste: Ναι μισώ. Katelyn; (φώναξα δυνατά).
Kat: Ναι.
Ste: Φέρε λίγο τα γάντια που έχουμε μέσα στο συρτάρι της κουζίνας.
Kat: Τώρα.

Ste: Σε ευχαριστώ που μας βοηθάς.
Mik: Τίποτα αδερφέ μου.
Ste: Σκεφτήκαμε με την Katelyn ότι ήρθε η ώρα να παντρευτουμε.
Mik: Καλά να κάνετε. Με το καλό!
Ste: Ευχαριστούμε. Και στα δικά σου. Θα ήθελα όμως να σου ζητήσω μια μεγάλη χάρη.
Mik: Τι; Να γίνω κουμπάρος στον γάμο σου;
Ste: Όχι αυτό το θεώρησα αυτονόητο. (είπα χτυπώντας τον φιλικά στον ώμο).
Mik: Τι τότε; Να γίνεις εσύ κουμπάρος στον δικό μου γάμο;
Ste: Τι;
Mik: Ναι σκεφτόμαστε και εμείς να παντρευτουμε μετά τα Χριστούγεννα.
Ste: Αα ωραία.
Mik: Μήπως να κάνουμε τον γάμο μαζί;
Ste: Αστο καλύτερα. Γιατί πρώτον εμείς θέλουμε να βαφτισουμε και το παιδί και επίσης εγώ στον γάμο μου δεν θέλω να είναι η μάνα.
Mik: Σωστά. Παρεμπιπτόντως ρωτάει για εσένα.
Ste: Ας ρωτάει. Δεν με νοιάζει.
Mik: Θέλει να σε δει.
Ste: Ας θέλει. Εγώ δεν θέλω.

Kat: Ορίστε τα γάντια.
Ste: Τι έκανες τόση ώρα;
Kat: Το παιδί δεν έπινε το γάλα και έπρεπε να είμαι από πάνω του για να το πιει.
Mik: Τι κάνεις Katelyn;
Kat: Καλά είμαι Mike, εσύ;
Mik: Και εγώ. Να εδώ μου έλεγε ο Steve τα ευχάριστα. Με το καλό.
Kat: Ευχαριστούμε.
Mik: Αλήθεια πως θα πείτε το παιδί;
Ste: Logan. Έτσι αποφασίσαμε.
Mik: Ωραία.
Kat: Εγώ πάω μέσα. Μπορεί να με χρειάζεται το παιδί.

Mik: Δεν θα δώσεις το όνομα του πατέρα μας στον γιο σου;
Ste: Όχι. Αποφασίσαμε το όνομα του παιδιού να μην έχει καμία σχέση με την οικογένεια μου.
Mik: Steve άλλο η μητέρα μας και άλλο ο πατέρας μας.
Ste: Το ξέρω. Δεν πειράζει. Βγάλε εσύ το παιδί σου Jonathan.
Mik: Εσύ είσαι ο πρώτος γιος.
Ste: Δεν πειράζει. Λοιπόν εγώ πάω μέσα γιατί πρεπει να κάτσω. Δεν μπορώ άλλο όρθιος. Έλα και εσύ να ξεκουραστείς, να πιούμε και καφέ.
Mik: Ναι. Αλήθεια; Τι χάρη ήθελες να μου ζητήσεις.
Ste: Αστο, τίποτα.

Την επόμενη μέρα ο Steve, εγώ με το μωρό ετοιμαστήκαμε να πάμε στην πόλη να αγοράσουμε κάποια τρόφιμα και ρούχα για το παιδί. Λίγο πριν φτάσουμε βλέπουμε μπροστά μας την Vera και ο Steve φρέναρε απότομα. Βγαίνει έξαλλος από το αυτοκίνητο.
Ste: Δεν βλέπεις μπροστά σου;
Ver: Βρε βρε βρε. Η χαριτωμένη οικογένεια εμφανίστηκε.
Ste: Τι θέλεις;
Ver: Μεγάλωσε ο γιος σας.
Kat: Τι θέλεις Vera; Μας καθυστερείς.
Ver: Οπα και ενικος. Σε εμένα κοριτσάκι μου θα μιλάς πάντα στον πληθυντικό. Είμαι ανώτερη σου.
Ste: Θα σου έλεγα τι είσαι. Ξεκουμπίσου που τολμάς μετά από αυτό που μου έκανε ο γέρος σου να μιλάς κιόλας.
Ver: Σου άξιζε.
Ste: Τι είπες μωρή; (είπα πιάνοντας την από το λαιμό).
Kat: Steve σταμάτα. Πάμε να φύγουμε.
Πάμε είπα.
Ver: Έτσι. Κάνε ότι σου λέει η γκομενίτσα σου.
Kat: Μην τολμήσεις να με ξαναπείς έτσι.
Ver: Αφού δεν είσαι γυναίκα του. Πως να σε πω;
Ste: Λοιπον μια που το ανέφερες θέλω να βάλουμε μπρος το διαζύγιο. Θέλουμε να παντρευτούμε με την Katelyn.
Ver: Θα το κάνουμε. Αλλά οπότε θέλω εγώ.
Ste: Τι εννοείς;
Ver: Δεν θεωρώ πως πρέπει να χωρίσουμε τώρα.
Ste: Αφού ούτε εγώ σε θέλω ούτε εσύ εμένα. Ποιος ο λόγος να το καθυστερούμε;
Ver: Εγώ έχω ακόμη αισθήματα για εσένα. Και το διαζύγιο θα το δώσω όταν σε ξεπεράσω.
Kat: Τι είναι αυτά που λες; Θα περιμένουμε εσένα πότε θα σου περάσει για να παντρευτουμε;
Ver: Ακριβώς. Χωρίς την δική μου υπογραφή διαζύγιο δεν γίνεται. Ααα. Και να θυμάσε Steve. Αν έρχεσαι κάθε μέρα να με βρίσκεις για το διαζύγιο τόσο πιο πολύ θα αργείς την ώρα του διαζυγίου γιατί θα σε βλέπω και θα είναι δύσκολο να σε ξεπεράσω. Καλή σας μέρα. (είπα και έβαλα το καπέλο μου).

Γειαααα!! Είμαι πίσω με ένα απίστευτο κεφάλαιο. Φακ τι θα κάνουν τώρα η Katelyn και ο Steve. Εξαρτιούνται από την Vera. 😖 Αν σας άρεσε ❤️ ψηφίστε 🌟 και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Byee 😚