Κολλέγιο Brighton

Ένας έρωτας και ένα μυστήριο

Έρχεται λοιπόν προς το μέρος μου και εγώ απλά συνεχίζω να έχω το κεφάλι κάτω.
Ste: Συγγνώμη, δεσποινίς. Τι κάνετε εδώ μόνη σας;
Kat: Κάθομαι, σας παρακαλώ φύγετε.
Ste: Είμαι ο Steve. (είπα θέλοντας να κάνω μια χειραψία).
Kat: Katelyn. (είπα χωρίς να ανταποκριθώ στην χειραψία του).
Ste: Γιατί δεν με κοιτάς;
Kat: Γιατί νομίζω ότι είστε ο γιος της κυρίας Benneth.
Ste: Ναι, αυτός είμαι. Αλλα δεν χρειάζεται να μην με κοιτάς τώρα. Δεν είναι μπροστά η μητέρα μου.
Kat: Δεν μπορώ! Αν έρθει η μητέρα σας και με δει θα με σκοτώσει.
Ste: Εε όχι και να σε σκοτώσει. (είπα με ένα γελάκι). Δεν είναι και ο μπαμπούλας, δεν νομίζεις;
Kat: Είναι. Ωχ, συγγνώμη. (είπα αφού κατάλαβα την βλακεία που είπα).
Ste: Μην ανησυχείς. Καταλαβαίνω. Η μητέρα μου απλά είναι λίγο αυστηρή και θέλει να υπάρχει πειθαρχία, αυτό είναι όλο.
Kat: Πηγαίνετε σας παρακαλώ. Φοβάμαι να μην μας δει.
Ste: Ακόμη και να μας δει παίρνω την ευθύνη πάνω μου. Μην ανησυχείς λοιπόν. Και για πες μου τώρα τι κάνεις εδώ μόνη σου; Οι υπόλοιπες συμμαθήτριες σου διασκεδάζουν τώρα απ'οτι μου είπε η μητέρα μου. Εσύ γιατί δεν είσαι μαζί τους;
Kat: Η μητέρα σας μου απαγόρευσε να διασκεδάσω μαζί τους.
Ste: Γιατί;
Kat: Γιατί εχθές βγήκα κρυφά από το κολλέγιο να μαζέψω λίγα λουλούδια. Και επειδή δεν πήρα την άδεια της με τιμώρησε με αυτόν τον τρόπο.
Ste: Δεν έπρεπε να το κάνεις όμως, το ξέρεις έτσι;
Kat: Το ξέρω αλλά δεν έκανα κάτι κακό στο κάτω κάτω.
Ste: Ναι αλλά αυτή ανησυχεί. Αν εσύ ή οποιαδήποτε κοπέλα πάθει κάτι είναι αυτή υπεύθυνη. Τέλος πάντων, έλα πανε με τις υπόλοιπες, θα μιλήσω εγώ στην μητέρα μου (είπα και άπλωσα το χέρι μου για να σηκωθεί).
Kat: Όχι! Σας ευχαριστώ αλλα όχι. (είπα και έτρεξα αμέσως μέσα).

Αχ θεέ μου, δεν το πιστεύω. Τον αντίκρισα για πρώτη φορά! Αχ τι όμορφος που είναι και ευγενικός.
Νομίζω ότι τον ερωτεύτηκα. Αχ Παναγία μου, ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ. Είναι αδύνατον. Όχι αυτόν!

Η ώρα πήγε 8:40μμ και τα κορίτσια επέστρεψαν στα δωμάτια του αφού στις 9 έπρεπε όλες να έχουν πέσει για ύπνο.
Syl: Katelyn! Τι κάνεις; Πώς πέρασες την ώρα σου;
Kat: Τίποτα διάβαζα ένα βιβλίο. Εσείς πείτε μου πως περάσατε;
Syl: Αχ τέλεια! Βάλαμε και μουσική να ακούσουμε τον αγαπημένο μας τραγουδιστή.
Kat: Τον Roman;
Syl: Ναι! Και άκουσα ότι αυτό τον μήνα θα έρθει στην πόλη μας να κάνει συναυλία. Αχ μακάρι να μπορούσαμε να πάμε και εμείς.
Kat: Που ξες, μπορεί και να πάμε.
Syl: Τι είναι αυτά που λες; Σιγά μην μας αφήσει η στρίγγλα να πάμε.
Kat: Δεν χρειάζεται να πάρουμε την άδεια της.
Syl: Τι εννοείς; Να το σκάσουμε κρυφά;
Kat: Θα σου πω άλλη στιγμή. Έλα βάλτε όλες τις νυχτικές σας να κοιμηθούμε γιατί άμα έρθει και μας δει ακόμη ξύπνιες μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Η ώρα τρεις τα ξημερώματα ξυπνήσαμε όλες. Βασικά μας ξύπνησαν κάτι ουρλιαχτά. Ακουγόταν σαν λύκος. Σηκωθήκαμε όλες από το κρεβάτι και πήγαμε στο κεντρικό χώρο του κολλεγίου. Ταυτόχρονα ήρθε και η κυρία Benneth με τα μαλλιά να είναι γεμάτα με ρολάκια.
Stell: Σαν μάγισσα είναι. (είπα με ένα πνιχτό γελάκι).
Kat: Σουυυ σκάστε μην μας ακούσει.
Mica: Έχει λύκους εδώ κυρία Benneth;
MrsBen: Σταματήστε πάμε να δούμε.

Βγήκαμε έξω και κατευθυνθήκαμε προς το πίσω μέρος του κήπου όπου υπήρχε μια πόρτα. Η κυρία Benneth ήταν μπροστά και οι υπόλοιπες την ακολουθούσαμε από πίσω. Ξαφνικά φρενάραμε. Η κυρία Benneth έκατσε για λίγο σκεπτική, κοίταξε προς τα πάνω και είπε:
MrsBen: Επέστρεψαν...

Καλησπέρα παιδιά! Τι κάνετε; ❤ Ολοκληρώθηκε το τρίτο κεφάλαιο μόλις τώρα. Ελπίζω να σας άρεσε. Θέλω να ψηφίσετε και το σημερινό κεφάλαιο γιατί έτσι θα μου δείξετε ότι όντως σας άρεσε και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο. Τα λέμεεε! 😘