Κολλέγιο Brighton

Νέα ζωή

Ώρες αργότερα ξύπνησα νιώθοντας ένα δυνατό πόνο σε όλο μου το σώμα. Βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Γυρνώντας το κεφάλι μου να επεξεργαστώ τον χώρο βλέπω τον Steve δίπλα σε μια καρέκλα να με κοιτάζει.
Ste: Katelyn! Ξύπνησες; Επιτέλους! Πως νιώθεις;
Kat: Πονάω. (του ψιθύρισα).
Ste: Οι πληγές σου είναι βαθιές. Είναι λογικό. Έπεσες με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο αυτοκίνητο.
Kat: Που είναι το παιδί μου;
Ste: Με την μητέρα μου.
Kat: Θέλω να το δω.
Ste: Καλύτερα όχι στην κατάσταση που βρίσκεσαι.
Kat: Πιστεύω να συνειδητοποίησες ότι εσύ φταις για αυτό που έγινε.
Ste: Το ξέρω και το παραδέχομαι πως νιώθω πολύ άσχημα.
Kat: Τον τράβηξες μακριά μου σαν να ήμουν δολοφόνος.
Ste: Συγγνώμη.

Syl: Katelyn! (είπα μπαίνοντας στον θάλαμο). Δόξα τον Θεό, ξύπνησες.
Kat: Καλά είμαι. Μην ανησυχείς.
Syl: Ωραία. Πάω να σου φέρω κάποια ρούχα σου. Θα είσαι μέρες εδώ.
Kat: Ευχαριστώ κοριτσάκι μου.

Kat: Λοιπόν, τι θα γίνει; Τι θα πούμε στο παιδί; Με είδε μήπως την ώρα του ατυχήματος;
Ste: Όχι ευτυχώς. Είχε γυρισμένο το κεφάλι του.
kat: Ακόμη και τώρα το βλέπω στα μάτια σου, δεν άλλαξες γνώμη. Έτσι δεν είναι;
Ste: Σε αγαπάω Katelyn και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αλλά...
Kat: Αλλά ο εγωισμός νικάει, έτσι; (τον διέκοψα).
Ste: Σε χρειάζομαι δίπλα μου, δικιά μου, δεν μπορώ να ανησυχώ κάθε φορά που πας στο πανεπιστήμιο.
Kat: Μήπως εννοείς ό,τι θέλεις να είμαι σπίτι για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, να μπορείς ευκολότερα να με ελέγχεις; Δεν είμαι τέτοια γυναίκα και το ξέρεις. Δεν γεννήθηκα για να γίνω μια γυναικούλα που θα είναι μόνο μια νοικοκυρά που θα περιμένει τον αφέντη της να γυρίσει από την δουλειά και να του φέρει τις παντόφλες και την εφημερίδα του.
Ste: Ποτέ δεν θα σε έκανα να νιώσεις έτσι, όμως όλες οι γυναίκες αυτό περίπου τον ρόλο έχουν στις μέρες μας. Μπορεί στις επόμενες δεκαετίες να αλλάξουν τα πράγματα αλλά εμείς τώρα ζούμε, σε αυτή την εποχή. Τι να κάνουμε τώρα;
Kat: Μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις την στάση σου με αυτά τα επιχειρήματα. Τόσες κοπέλες σπουδάζουν. Ζηλεύεις Steve. Και το ξέρω πολύ καλά. Ο Steve που ήξερα εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να μιλούσε έτσι.
Ste: Δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε όσες φορές και να το συζητάμε. Καλή ανάρρωση Katelyn.
Kat: Θα το μετανιώσεις Steve, όταν θα βλέπεις το παιδί σου να μαραζώνει μακριά από την μητέρα του. Θέλω πολύ να ακούσω τι θα του πεις όταν σε ρωτήσει πού είμαι, γιατί δεν είμαι κοντά σας...

{Μετά από έναν μήνα}

Έχει περάσει ένας ολόκληρος μήνας. Δύο εβδομάδες ήμουν στο νοσοκομείο. Ο Steve όλον αυτόν τον καιρό δεν ήρθε ούτε μια φορά να με δει. Τα μάθαινε άλλωστε τα νέα μου από την μητέρα του. Ναι, ακόμη και η Benneth ερχόταν και με έβλεπε και όχι αυτός. Αλλά τουλάχιστον επιτρέπει τώρα πια τον Logan να με συναντά. Φάνηκε το ατύχημα μου να τον ταρακούνησε. Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει και φοβάμαι ακόμη και να σκεφτώ το γεγονός ότι μπορεί να έχει αλλάξει. Φοβάμαι μην εγώ φαντάζομαι ό,τι θέλω. Δεν είμαι σίγουρη αν τελικά γνωρίζω ποιος είναι ο Steve. Τέλος πάντων... πλέον μένω μόνη μου σε ένα σπίτι μέσα στον κάμπο. Το σπουδαιότερο; ΔΟΥΛΕΥΩ! φυσικά και δεν τελείωσα τις σπουδές μου. Τις σταμάτησα για λίγο...Θέλω να έχω το δικό μου πορτοφόλι και να συντηρώ μόνη μου τον εαυτό μου, να στέκομαι στα δικά μου πόδια... Εργάζομαι σε ένα λογιστικό γραφείο ως γραμματέας και πιστεύω ότι προς το παρόν τα πηγαίνω πολύ καλά. Το αφεντικό μου είναι ένας κομψός κύριος γύρω στα σαράντα πέντε. Όλοι λένε πως είναι πολύ γυναικάς αλλά σε εμένα προς το παρόν είναι άψογος παρόλο που είμαι εκεί μόνο δύο βδομάδες. Σήμερα, εν πάση περιπτώση μιας και είναι Παρασκευή απόγευμα είπα να πάω στο σπίτι του Steve να περάσω λίγο ποιοτικό χρόνο με τον γιο μου.

Kat: Γεια σου Steve.
Ste: Γειά σου Katelyn. Πώς και από εδώ;
Kat: Ήρθα να δω τον Logan.
Ste: Ναι όμως καλύτερα να με ενημέρωνες πρώτα γιατί περιμένω παρέα.
Kat: Για τον Logan ήρθα. Όχι για εσένα. Εγώ θα πάω στο δωμάτιο του να περάσουμε λίγο χρόνο μαζί και εσύ κάνε ότι θες.

<<Ντριν Ντριν>> (ακούστηκε το κουδούνι και ο Steve πήγε να ανοίξει.

Αυτό που αντικρίζω είναι τρομερό!

Aur: Συγγνώμη που άργησα αγαπ... Εμ γειά σου Katelyn; Τι κάνεις εδώ; (είπα σοκαρισμένη με ένα αμήχανο χαμόγελο).
Kat: Εσύ τι κάνεις εδώ Aurora; (είπα γεμάτη απορίες).
Aur: Εμ εγώ... (είπα και με διέκοψε ο Steve).
Ste: Εμ Katelyn έρχεσαι λίγο στο δωμάτιο σε παρακαλώ; (είπα τραβώντας την από το μπράτσο).

Kat: Τι κάνει αυτή εδώ; (τον ρώτησα νευριασμένη).
Ste: Θέλω να ηρεμήσεις.
Kat: Τι να ηρεμήσω; Αυτή δεν είναι συνάδερφος σου από το νοσοκομείο;
Ste: Ναι αλλά...
Kat: Ναι αλλά δεν είστε μόνο συνάδελφοι έτσι; (είπα καταλαβαίνοντας τι είχε μόλις συμβεί).
Ste: Φίλοι είμαστε. Τίποτα παραπάνω.
Kat: Αα ναι εε; Τότε γιατί έβαλε κραγιόν και λούστηκε με άρωμα;
Ste: Δεν...
Kat: Άσε. Μην πεις τίποτα άλλο. Τώρα κατάλαβα την στάση απέναντι στο γεγονός ότι ήθελα να σπουδάσω. Ήθελες με τρόπο να μας κάνεις να χωρίσουμε και προσπάθησες να με απομακρύνεις από το παιδί για να έχεις το ελεύθερο να μπαινοβγαίνει όποτε θέλει αυτή εδώ μέσα!
Ste: Παραλογίζεσαι. Πάντα εσένα αγαπούσα και νοιαζόμουν. Με την Aurora τον τελευταίο καιρό ήρθαμε κοντά και κάνουμε παρέα. Καμία γυναίκα δεν μπήκε στην ζωή μου όσο ήμουν μαζί σου.
Kat: Καλά εντάξει αρκετά είπες. Ούτος ή άλλως δεν με ενδιαφέρεις πια. Με ενδιαφέρει μόνο το παιδί μου. Και κοίτα να βάλουμε μπροστά το διαζύγιο. Σιχαίνομαι να πηγαίνω στο γραφείο και να με φωνάζουν "κυρία Brighton" (είπα και τον έσπρωξα για να φύγω).

Kat: Logan! (φώναξα για να βγει από το δωμάτιο).
Log: Μαμά! (είπα και την αγκάλιασα).
Kat: Βάλε το παλτό σου αγάπη μου. Θα πάμε βόλτα και θα σου πάρω κάτι να φας.
Log: Γιουπι!!! Θα πάμε όλοι μαζί;
Kat: Όχι αγάπη μου, μόνοι μας. (είπα προσπαθώντας να του βάλω το παπούτσι του). Μέχρι τις οχτώ στον έχω φέρει πίσω. (είπα στον Steve). Χαίρεται... (είπα αναγκαστικά στην Aurora).

ΓΕΙΆ ΣΑΣ!!!!! ΝΑΙ! ΕΊΜΑΙ ΠΊΣΩ ΜΕΤΆ ΑΠΌ 6 ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΜΗΝΕΣ! 😱 Φυσικά και η ζωή μου είναι πνιγμένη γιατί όπως έχω ξανά πει φέτος δίνω πανελλήνιες! 😬 Μπόρεσα όμως επιτέλους να ξεκλέψω λίγο χρόνο και να ανανεώσω την ιστορία. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ, τον καθένα ξεχωριστά για την υπομονή σας τόσο καιρό 🙏🏻 και σας προσφέρω ένα ολοκαίνουριο κεφάλαιο! Ελπίζω να σας αρέσει ❤️ Ps: Αν ξέχασες πως τελείωσε το προηγούμενο κεφάλαιο (γιατί λογικό είναι μετά από τόσο καιρό 😂) για να συνεχίσεις το σημερινό κεφάλαιο γύρνα λιγουλάκι πίσω να θυμηθείς... Αυτά! Φιλάκια πολλά! 😍