Κολλέγιο Brighton

Η ώρα της αλήθειας

Sylthia:
Λίγο αργότερα γύρισε ο Mike από το πανεπιστήμιο και αυτή την στιγμή καθόμαστε στο τραπέζι και τρώμε. Θα προσπαθήσω τώρα να το ρωτήσω αυτό που θέλει η Katelyn.
Syl: Αγάπη μου; Να σε ρωτήσω κάτι;
Mik: Πες μου.
Syl: Αυτός ο φίλος σου που μεταφέρει τρόφιμα στην πόλη, ξέρεις που βρίσκεται;
Mik: Τον Joe λες; Νομίζω βρίσκεται στο Quebec αυτή την στιγμή. Γιατί ρωτάς;
Syl: Να απλά αναρωτιόμουν. Μιλάτε ακόμη; Έχετε εννοώ επαφή;
Mik: Ναι κατά κάποιο τρόπο. Δεν θυμάσαι πριν 2 μήνες που σου είπα ότι θα βγω μια βόλτα με έναν φίλο μου που δεν γνωρίζεις;
Syl: Τώρα που το λες θυμάμαι.
Mik: Ναι ειμασταν παιδικοί φίλοι.
Syl: Δηλαδή τον ξέρει και ο Steve;
Mik: Ναι όλοι μαζί κάναμε παρέα. Γιατί όμως όλες αυτές οι ερωτήσεις;
Syl: Τίποτα μωρέ. Μου ήρθε έτσι ξαφνικά στο μυαλό και σκέφτηκα ότι εμείς σε λίγο καιρό θα παντρευτούμε. Κρίμα να μην γνωρίσω τους φίλους σου.
Mik: Θα γίνει και αυτό. Μην ανησυχείς. (της είπα φιλώντας της το χέρι).

Steve:
Κάθομαι τόση ώρα και σκέφτομαι όλη την κατάσταση. Και όσο την σκέφτομαι τόσο πιο πολύ δεν μου κολλάνε όλα αυτά. Και όσο δεν μου κολλάνε τόσο πιο πολύ εκνευρίζομαι. Τέλος! Θα πάω να βρω την Katelyn. Αλλά όταν την ρώτησα που μένει απέφυγε να μου πει. Θα πάω στην Sylthia. Τίποτα δεν με σταματά τώρα!
Ver: Που πας;
Ste: Πάω... Πάω μια βόλτα.
Ver: Τώρα;
Ste: Ναι.
MrsBen: Η κοπέλα γέννησε σήμερα. Μείνε δίπλα της να χαρείς και το παιδί σου.
Ste: Θα γυρίσω σύντομα.

Πήγα λοιπόν στο σπίτι του αδερφού μου και της Sylthia.
Syl: Αα γειά σου Steve; Τι κάνεις; Πέρασε μεσα.
Ste: Καλησπέρα. Συγγνώμη που σας ενοχλώ.
Mik: Δεν ενοχλείς. Το σπίτι μου είναι πάντα ανοιχτό για εσένα αδερφέ.
Ste: Σε ευχαριστώ. (είπα χτυπώντας του με αγάπη το μπράτσο).
Mik: Λοιπόν; Τι κάνεις; Έγινε τίποτα;
Ste: Η Vera γέννησε.
Mik: Ωω μπράβο ρε αδερφε μου! Να σας ζήσει!
Ste: Ευχαριστώ. Όμως νομίζω ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτή την ιστορία.
Syl: Τι εννοείς;
Ste: Sylthia θα σε ρωτήσω κάτι και θέλω να μου απαντήσεις ειλικρινά. Ξερεις που βρίσκεται η Katelyn;
Syl: Εγώ; Από που και ώσπου;
Ste: Κοίτα με όταν σου μιλάω. Πρέπει να την βρω Sylthia. Πρέπει!
Syl: Δεν ξέρω. Αλήθεια σου λέω.
Ste: Αυτό τι είναι; (είπα κοιτώντας στο καναπέ ανάμεσα στα μαξιλάρια). Αυτό είναι ένα γνωστό μαντήλι.
Syl: Δικό μου είναι.
Ste: Ψέματα! Της Katelyn είναι, το θυμάμαι. Το είχε φορέσει όταν βγήκαμε βόλτα.
Syl: Οχι σου λέω. Μετά από τόσο καιρό. Κάνεις λάθος.
Ste: Ξέρεις που είναι και δεν μου το λες. Κοίταξε με. Δεν κινδυνεύει από εμένα. Πες μου. Σε παρακαλώ. Αν θες το καλό της...
Syl: Εντάξει! Ήρθε εδώ το πρωί. Μου ζήτησε να την βοηθήσω να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται από την πόλη. Δεν έχω να σου πω τίποτα άλλο. Και εμένα δεν μου τα λέει όλα. Του κεφαλιού της κάνει.
Ste: Από εμένα κρύβεται. Τώρα καταλαβαίνω. Δικό μου είναι το παιδί. Είμαι σίγουρος!

Τοκ τοκ
Syl: (πήγα να ανοίξω την πόρτα και η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά).
Kat: Sylthia ξέχασα το μαντήλι μου (είπα μπαίνοντας μέσα στο σπίτι χωρίς να ρίξω μια ματιά τριγύρω).
Ste: Επιτέλους. Σε βρίσκω. (είπα και πρώτου ολοκληρώσω την βλέπω να τρέχει γρήγορα να φύγει μακριά).

Έτρεξα γρήγορα από πίσω της. Δεν θα την άφηνα να ξεφύγει. Ως εδώ!
Ste: Δεν μπορείς να φύγεις. (είπα πιάνοντας της το μπράτσο).
Kat: Τι θέλεις;
Ste: Τι θέλω; Αναρωτιέσαι ακόμη τι θέλω; Έμεινες έγκυος και εγώ δεν είχα ιδέα αλλά παρόλα αυτά σε ξεγέννησε. Ξαφνικά εξαφανίζεται για μέρες και δεν δίνεις δεκάρα για το ότι μπορεί να ανησυχώ για το που βρίσκεσαι. Με βλέπεις μετά από μέρες και τρέχεις μακριά μου και ακόμη με ρωτάς τι θέλω; Εξηγήσεις θέλω Katelyn!
Kat: Μην φωνάζεις!
Ste: Πες μου την αλήθεια! Είναι δικό μου το παιδί σου;
Kat: Όχι.
Ste: Ωραία λοιπόν. Πάμε τότε στο σπίτι σου να το δω.
Kat: Δεν γίνεται.
Ste: Γιατί;
Kat: Γιατί έτσι. Πρέπει να φύγω.
Ste: Δεν έχεις να πας πουθενά αν δεν μου εξηγήσεις.
Kat: Δεν μπορώ! (είπα βάζοντας τα κλάματα).
Ste: Γιατί δεν μπορείς; Άσε. Θα σου πω εγώ γιατί. Γιατί έδωσες το παιδί μας στην Vera, σωστά; Η Vera δεν έμεινε ποτέ έγκυος από εμένα, σωστά; Γιατί το έμαθε η μητέρα μου και σε ανάγκασε να το δώσεις, σωστά;
Kat: ΠΑΨΕ!! (είπα σπαράζοντας). Δεν αντέχω άλλο!!!
Ste: Ησύχασε. (είπα αγκαλιάζοντας την). Αν δεν μου μιλήσεις δεν θα ηρεμήσεις ποτέ. Κοίταξε με. Ήρθε η ώρα να μιλήσεις.

Γειά σας!! Είμαι πίσω με ένα ολοκαίνουριο κεφάλαιο!! Ελπίζω να σας αρέσει ❤️ Ανυπομονώ μαζί με εσάς για τα επόμενα κεφάλαια! Ποια είναι η γνώμη σας; Τι πιστεύετε ότι έρχεται; Εμείς θα τα πούμε σύντομα στο επόμενο κεφάλαιο. Τα λέμε! 💕