Κολλέγιο Brighton

Η ώρα της γέννας

Είναι Τρίτη και βρισκόμαστε στην απονομή των απολυτηρίων. Είναι η τελευταία μέρα για αυτή την χρόνια. Φυσικά για εμενα είναι η τελευταία μέρα που είμαι μαθήτρια σε αυτό το κολλέγιο. Πόσα πέρασα εδώ! Μεγάλωσα εδω, έκανα φίλες και μαζί με όλα τα κορίτσια είμασταν σαν οικογένεια. Πάντως δεν περίμενα να είχα τέτοιο τέλος στην αποφοίτηση μου. Είχα όνειρα. Θα σπούδαζα, θα πήγαινα να δουλέψω και να φτιάξω το δικό μου σπίτι. Αντί αυτού φεύγω από εδώ έγκυος στο παιδί του γιου της διευθύντριας μου. Δεν θα μπορέσω να σπουδάσω ακόμη, μπορεί ούτε στα επόμενα 3,4 χρόνια. Δεν είναι μόνο να γεννήσω το παιδί αλλά είναι και να το μεγαλώσω κιόλας. Δεν μπορώ να λείπω από κοντά του αφού θα με χρειάζεται. Ουφφ! Δεν το πιστεύω ότι τα πράγματα έγιναν έτσι. Λίγο αργότερα λοιπόν όλες με συγκίνηση πήραμε τα απολυτήρια μας αγκαλιαστήκαμε όλες η μια με την άλλη, μαζέψαμε όλα τα πράγματα μας η κάθε μία στην βαλιτσούλα της και οι κάμαρες μας άδειασαν. Τα κρεβάτια στο κάθε δωμάτιο δίπλα δίπλα το ένα με το άλλον, στρωμένα όμορφα με τα λευκά σεντόνια τους που τώρα είναι άδεια. Τα υπόλοιπα κορίτσια από τις πιο μικρές ηλικίες αποφοίτησαν για αυτή την χρόνια λίγες μέρες πριν από εμας. Είχαμε μείνει μόνο εμείς, της έκτης. Τώρα σιγά σιγά η κάθε μία παίρνει το δρόμο της. Το κολλέγιο είναι τόσο ήσυχο. Δεν ακούγονται πια τα παπούτσια της κάθε κοπέλας με το μικρό τακουνάκι από κάτω. Αχ! Θα μου λείψουν όλα αυτά... Αντίο κολλέγιο Brighton...

Το επόμενο κιόλας πρωί συναντήθηκα με την κυρία Benneth για να με πάει στο σπίτι που θα μείνω μέχρι να γεννήσω. Ανεβήκαμε στην άμαξα και κατευθυνθήκαμε προς τα χωράφια.
MrsBen: Κορίτσι μου, όλα καλά;
Kat: Ναι.
MrsBen: Μήπως...
Kat: Μήπως τι; Μήπως μετάνιωσα; Τι σημασία έχει πια; Είναι αργά πλέον.
MrsBen: Το ξέρω. Σε ρωτάω όμως επειδή ξέρω ότι σου είναι δύσκολο.
Kat: Στο σπίτι σας πως πάει το σχέδιο;
MrsBen: Μια χαρά. Μήνα τον μήνα φουσκώνω την κοιλιά της Vera με υφάσματα.
Kat: Ο Steve; Δεν έχει καταλάβει τίποτα;
MrsBen: Όχι. Είμαστε πολύ προσεκτικές.

MrsBen: Εδώ είναι. (της είπα δείχνοντας της το μέρος με το δάχτυλο). Έλα να σε βοηθήσω να κατέβεις.
Kat: Αυτό είναι; (λέω κατεβαίνοντας από την άμαξα διακρίνοντας το).
MrsBen: Ναι, μικρό και μια χαρά για εσένα.
Kat: Μα αυτό είναι μέσα σε χωράφι. Θα με κάψει ο ήλιος όλο το καλοκαίρι. Άσε που θα έχει πάρα πολλά κουνούπια εδώ.
MrsBen: Δεν μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο. Θα σου φέρνω νερό και οτιδήποτε άλλο χρειάζεσαι. Άλλωστε οι τέσσερις μήνες πέρασαν. Δεν έμεινε και παρά πολύ.

{Ιούλιος του 1950}
Αγαπητό μου ημερολόγιο, ένα μήνα βρίσκομαι σε αυτό το μικρό σπιτάκι. Κάνει πολύ ζέστη και δεν νιώθω καλά. Είμαι όλη μέρα μέσα και βαριέμαι. Δεν αντέχω άλλο!

{Αύγουστος του 1950}
Αγαπητό μου ημερολόγιο γεια σου. Συνεχίζω να μένω εδώ σε αυτό το φτωχό σπιτάκι το οποίο άρχισα να νιώθω σπίτι μου. Η Sylthia ήρθε λοιπόν πιο πριν να με επισκεφτεί. Μια χαρά είναι! Σπουδάζει δικηγόρος. Όσο αναφορά την προσωπική της ζωή είναι τέλεια. Είναι με τον Mike. Η κυρία Benneth το ξέρει και την ενοχλεί αλλα ο Mike κάνει κουμάντο στην ζωή του. Όχι σαν τον Steve. Έχει το δικό του σπίτι που μόλις αγόρασε πρόσφατα και μένουν μαζί. Χαίρομαι πολύ γι'αυτούς!

{Σεπτέμβριος του 1950}
Αγαπητό ημερολόγιο, Τι κάνεις; Έχω χαζέψει εντελώς εδώ μέσα και γι'αυτό σου γράφω. Νιώθω ότι έχω την ανάγκη να μιλήσω σε άνθρωπο. Με τους μήνες βαρένω και βαρένω όλο και περισσότερο. Βρίσκομαι στον 7ο μήνα και το παιδί μου σε λίγο έρχεται. Αχ! Το παιδί μου, Παναγίτσα μου!

{Οκτώβριος του 1950}
Καλημέρα αγαπητό μου ημερολόγιο. Σήμερα ξύπνησα κάπως άρρωστη. Άρχισε το κρύο. Η κυρία Benneth μου έφερε τρεις κουβέρτες αλλα και πάλι κρυώνω. Άρχισαν οι βροχές και από την σκεπή αυτού του ξύλινου σπιτιού άρχισε να στάζει νερό. Θέλω να φύγω! Θέλω να δω άνθρωπο! Θέλω να γίνω ξανά ελεύθερη! Αλλά κάνω υπομονή. Ένας μήνας έμεινε!

{Νοέμβριος του 1950}
Αγαπητό ημερολόγιο. Λίγο έμεινε. Το αισθάνομαι! Η κοιλιά μου έχει γίνει σαν σαμπρέλα. Το παιδί μου έρχεται! Το δικό ΜΟΥ παιδί!!!

Πήγα στο μικρό μπάνιο αυτού του σπιτιού για να κάνω ένα ντουζ. Η κυρία Benneth μου έφερε ζεστό νερό από το σπίτι της γιατί εδώ το νερό είναι πολύ κρύο. Άρχισα να ρίχνω πάνω μου το νερό από το κουβαδάκι. Πήρα το σαπούνι, γλίστρησε από τα χέρια μου, έσκυψα να το πάρω και ωχ!

Γεια σας!!! Τι κάνετε; Είμαι πίσω με ένα ολοκαίνουριο κεφάλαιο!! Τι έχετε να πείτε για αυτά που διαβάσατε και γι'αυτά που πιστεύετε ότι έρχονται; Αν σας άρεσε το σημερινό κεφάλαιο ψηφίστε 🌟 και εμείς θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο! Αντίο ❤